*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Την ώρα που άλλες χώρες διαλέγονται πολιτικά με το μέλλον, χαράσσουν δρόμους και αναδιατάσσουν με θάρρος το πολιτικό σκηνικό, εμείς, μακαρίζοντας την ζωή μας, επιμένουμε ελληνικά! Δεν αντιληφθήκαμε ότι τα νεκροταφεία, όπως είπε ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ, είναι γεμάτα από αναντικατάστατους. Δέσμιοι του δογματισμού της σκέψης και των ιδεοληπτικών προκαταλήψεών μας αναλώνουμε χρόνο και ενέργεια παρακολουθώντας ανούσιες πολιτικές συζητήσεις. Ταυτιζόμαστε με κατηγορίες κι αφορισμούς που παραπέμπουν στην πρόθεση κάποιων να αναπαράξουν, ως απευκταίο σενάριο φρονώ, το αλήστου μνήμης χθες. Με “αλήθειες” που αποπροσανατολίζουν και εκπορεύονται από τα γνωστά πολιτικά χαλκεία του λαϊκισμού. Την ώρα που άλλες χώρες διεκδικούν, με ορθό τρόπο και μπροστάρη την ηγεσία τους, ρόλο και παρουσία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, εμείς, με οδηγό και σημαία τον διχασμό, πορευόμαστε σε άγονα ιστορικά μονοπάτια. Επιμένουμε σε μειωμένης αξιοπιστίας ανεδαφικές επιλογές ιδεών και προσώπων ήτοι θεσιθήρες πολιτικούς κι ανθρώπους δίχως όραμα, θετική σκέψη και ελληνική παιδεία. Με τη σιωπή που επέχει θέση ανοιχτής ομολογίας, επιδοκιμάζουμε τοξικές συμπεριφορές και πολιτικές πρακτικές που υπονομεύουν τους θεσμούς και μας ζημιώνουν ως ελεύθερους πολίτες…
Επιτρέπουμε στο διχασμό, που συντηρούν οι ανόητες έριδες και οι φθηνές αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών προσώπων, που στοχευμένα εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα κι επιδιώκουν αποκλειστικά και μόνο τη χειραγώγηση μας, να παρεισφρύει ανάμεσα μας ήτοι να παραλύει τη σκέψη μας και να απειλεί καθημερινά τη συνοχή μας. Υπ΄αυτή την έννοια, στο δημόσιο βίο, κυριαρχούν οι δημεγέρτες πολιτικοί με τον ανερμάτιστο, στερεότυπο, παρωχημένο λόγο. Οι δημοκόποι, με την ελλιπή γνώση της σύγχρονης σκέψης, που επενδύουν στα ένστικτα και τα αγνά συναισθήματα των ανυποψίαστων αδαών πολιτών. Που ξεδιπλώνουν δίκην αγκιτάτορα θούριους κι αναμασούν φθαρμένα ιδεολογικά τσιτάτα. Τους αναγάγουμε σε ηγέτες μακράς πνοής και πολιτικά είδωλα της εποχής, ωσάν ο λόγος τους να προσδιορίζει τη συλλογική ψυχή και τη συνείδηση του έθνους. Ωσάν να άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας με το παράδειγμα και την φυσική τους παρουσία. Να σηματοδότησαν, με την προσωπική τους λάμψη, δομικές αλλαγές στα πολιτικά ήθη της χώρας. Η ιστορία ήταν πάντα σκληρή με τις κοινωνίες που αρνήθηκαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Που απεμπόλησαν το δημοκρατικό τους χρέος, δεν αγωνίστηκαν να επιβάλλουν δημοκρατικά τη θέλησή τους. Αν θα μπορούσα λοιπόν να περιγράψω τον πολιτικό της αρεσκείας μου, θα μιλούσα για ένα οραματιστή και συνάμα ρεαλιστή πολιτικό με φλογερό επαναστατικό λόγο. Έναν αφοσιωμένο ιδεολόγο, με εγνωσμένο πατριωτικό ήθος και εδραία πεποίθηση, που εννοεί την πολιτική δράση συνυφασμένη με ένα στέρεο σκεπτικό. Που πιστεύει βαθιά στα ιδανικά και τους στόχους του, πρώτιστα όμως την αλήθεια που διακηρύττει…