Του Γ. Λακόπουλου
Τι ζόρι τραβάνε πάλι κάποιοι πολιτικοί και μιντιακοί κύκλοι και προσπαθούν να μειώσουν τον εθνικό ρόλο του Προκόπη Παυλόπουλου το δύσκολο καλοκαίρι του 2015; Όλοι ξέρουν ότι αυτά ήδη κρίθηκαν- ιστορικά και πολιτικά.
Πρώτα εκ του αποτελέσματος. Και στη συνέχεια από τις καταθέσεις των πρωταγωνιστών: ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εκείνον τον δραματικό Ιούλιο είδε χώρα να βαδίζει το κενό και την έπιασε πριν πέσει.
Αυτόν το ρόλο του αναγνώρισαν και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τον τίμησε γι’ αυτό – ανοίγοντας για πρώτη φορά τις αίθουσες του Κολεγίου των Επιτρόπων στο Μπερλεμόντ -ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ Τον εξύμνησε δημοσίως ο Φρανσουά Ολάντ ως «ιστορική κατάθεση», όπως είπε.
Το αποδέχεται με ευγνωμοσύνη η κυβέρνηση. Και το προσυπέγραψε μόλις πρόσφατα εκ μέρους της ΝΔ ο μόνος άνθρωπος που ήξερε για λογαριασμό της τα πράγματα καλύτερα από κάθε άλλον εκείνη την περίοδο: ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Γιατί βγήκαν πάλι στη ρούγα καλικάντζαροι της πιο χονδροειδούς προβοκάτσιας που στήθηκε ποτέ σε βάρος της ΝΔ ; Ότι δηλαδή οι πιο έγκυροι εκπρόσωποι του Καραμανλισμού συνέδραμαν τον… ΣΥΡΙΖΑ;
Ότι στοχοποιείται ο αρχηγός του ελληνικού κράτους είναι το νέο σύμπτωμα μιας συγκεκριμένης σχολής παραπολιτικής και παραδημοσιογραφίας. Ποτέ κανείς άλλος πρόεδρος δεν αντιμετωπίσθηκε έτσι.
Όσοι προσπαθούν να πλήξουν τον Προκόπη Παυλόπουλο έχουν ο καθένας τους λόγους τους: από τα προσωπικά συμπλέγματα μέχρι διατεταγμένους ρόλους ή ανομολόγητες επιδιώξεις. Οι πιο αστείοι είναι αυτοί που το κάνουν γιατί νομίζουν-ακόμη- ότι προσφέρουν υπηρεσίες στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Έχουν χάσει επεισόδια. Εκών- άκων ο επικεφαλής της ΝΔ άφησε πίσω του αυτήν ατυχή στάση του κατά την εκλογή του σημερινού προέδρου: το κόμμα του ομονοεί ότι ο πρόεδρος εκτελεί άριστα τα καθήκοντα του και είναι εύλογο να ανανεωθεί η θητεία του.
Είναι το ανώτατο δυνατό σημείο εθνικής συναίνεσης, δεδομένου ότι και από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν σ’ αυτό. Οπότε ματαιοπονούν όσοι σε κάποιες γιάφκες συνεχίζουν να παράγουν τοξική δημοσιότητα -ακριβώς επειδή ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι το ανώτατο δυνατό σημείο εθνικής συναίνεσης. Έπαιξε τον εθνικό του ρόλο όταν χρειάσθηκε, χωρίς να υπερβεί τα συνταγματικά όρια.
«Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Αυτοτραυματίζονται όσοι προσπαθούν να απογειώσουν την ενωτική λειτουργία του στον εθνικό βίο- έτσι όπως καταγράφεται με την κινητικότητα του σε ολόκληρη την επικράτεια. Κανένας άλλος από τους προκάτοχους τους δεν είχε τόσο πυκνή παρουσία σε κάθε γωνιά της χώρας.
Ο σημερινός ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου δεν έχει να απολογηθεί σε κανένα για τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του ως ρυθμιστής του πολιτεύματος. Προέρχεται άλλωστε από την «Μεγάλη του Γένους Σχολή» σ’ αυτό το θέμα, καθώς μαθήτευσε δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Πριν από τρία χρόνια ένα διατεταγμένο -και ψιλοαρρωστημένο -σύστημα προσπαθούσε να αναδείξει ότι ο Τσίπρας, ο Καραμανλής και ο Παυλόπουλος …συνωμοτούσαν για να ανατρέψουν το αστικό καθεστώς. Το μειδίαμα εκείνης της εποχής ήταν η απάντηση.
Σήμερα απέμειναν κάποιοι που αφού δεν μπορούν να παρεμποδίσουν την επανεκλογή του, επιχειρούν να υποβάλουν στην κοινή γνώμη ότι ο αρχηγός του κράτους δεν έχει λόγο όταν κρίνεται η πορεία του κράτους.
Εκτός από γέλιο, προκαλεί και υπόνοιες: κάποιοι δεν θέλουν -αν χρειαστεί μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως χρειάσθηκε κι άλλες φορές στο παρελθόν-να παίξει ο Παυλόπουλος το ρόλο του ως ρυθμιστής του πολιτεύματος, -με τον άψογο τρόπο που το κάνει ως τώρα.
Περί αυτού πρόκειται. Αν αναζητήσουμε την άκρη του νήματος θα φτάσουμε σε ανασφαλείς πολιτικούς και δημοσιογραφικές διαστροφές που καλλιεργούν αντικοινοβουλευτικές θεωρίες. Αλλά δεν αξίζει τον κόπο. Πάντα θα υπάρχουν Λακεδαιμόνιοι…
Η ουσία είναι ότι ως εκφραστής της ενότητας του λαού ο Προκόπης Παυλόπουλος, έχει κατοχυρωθεί στη συλλογική συνείδηση έτσι όπως απαιτεί το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος: η βασική σταθερά του πολιτεύματος.