Μικρή Προπαρασκευή για τη Μεγάλη Παρασκευή: Ένα υπέροχο έργο του μεγάλου μας ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ανάμεσα σε δύο συλλογές.

Το Πάσχα του 1971,που υπήρξε μια σημαδιακή χρονιά για όλη την δουλειά μου, αισθάνθηκα σαν το μικρό παιδί που αγναντεύει τον κόσμο από την κορυφή ενός ουρανοξύστη.. Φορτωμένος και φορτισμένος απ’ όλα γύρω μου και πιο πολύ από πολλά μέσα μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να ισορροπήσω και είπα ν’ ανοίξω την καρδιά μου, σ’ έναν παλιό μου φίλο, απ’ τους πιο σημαντικούς που έχω στη ζωή, και ν’ αφεθώ παρορμητικά, αδούλευτα κι αθώα, στην παρέα μας..

Μικρή Προπαρασκευή για τη Μεγάλη Παρασκευή

Αυτή την Παρασκευή

τα δίχτυα γέμισαν με ψάρια

μια παλιά γερμανική παράδοση 

μιλάει για το δέντρο που έγινε παιδί, 

μεγάλωσε 

και κόπηκε ξανά σαν δέντρο

κι έγινε σπίτι και τώρα κοιμάται

στην πλαγιά του λόφου της αγάπης.

Αγόρι μου σ’ αγάπησα, 

όσο κι αν δεν το παραδέχονται

οι ευαγγελιστές κι οι αστυφύλακες

σ’ αυτή την αγνοημένη πολιτεία

που μου γράφτηκε να ξαναγυρίζω,

σ’ αγάπησα περίεργο ψηλό παιδί 

με το γελαστό στήθος,

το σημαδεμένο μάτι 

και τα μακριά δάχτυλα..

Δεν έχω πολλά να σου πω, 

εγώ δεν κλαίω τις αγάπες,

μόνο να, θυμάμαι μικρός 

που σε σήκωνα μες στην ψυχή μου,

από τότε μπήκανε πολλά στη μέση 

και μας χώρισαν,

οι φίλοι μου, οι φίλοι σου, ίσως και μια γυναίκα,

μα πάντα σε θυμάμαι σήμερα, 

τη μέρα την ταφής σου

που όλοι θρηνούν

για την Ιδέα που ζωγράφισε το πέρασμα σου..

Εγώ πάλι τέτοια μέρα γυρνάω τα καπηλειά,

κάπου θα βρω καλή ρετσίνα

να γλεντήσω την απελπισία μας..

Έχουμε πολλά να πούμε

και για πολλά έχουμε να κλάψουμε

και να θυμηθούμε πολλά, 

εμείς οι δυό Χριστέ μου..

Θυμάσαι που κατέβαινες τα μεσημέρια

μες στην έρημη εκκλησία

κι ανταμώναμε σαν κλέφτες

ή σαν ομοφυλόφιλοι,

θυμάσαι πόσο σε περίμενα στ’ όνειρό μου

μόνο στ’ όνειρό μου έχω κάτι να περιμένω

μόνο Εσένα είχα βρει να περιμένω

θυμάσαι τα μεσημέρια εκείνα;

Τώρα σε σηκώνουν στα χέρια 

οι προδότες 

σε κάνανε σημαία 

οι κομπλεξικοί 

σε τυραννάνε με παράφορο πάθος

οι αποτυχημένοι

φτιάξανε οργανισμούς με τ’ όνομά σου

φτιάξαν θρησκείες

πόλεις τεράστιες και σε μοσχοπουλάνε

εσύ πάλι δεν μιλάς, εσύ ξέρεις,

πάντα ήξερες την αλήθεια γλυκέ μου,

το μαχαίρι σου ήταν δίκοπο, 

κόβεις και κόβεσαι,

κόπηκα συναθλητή μου,

τρέχει το αίμα απ’ τα χέρια μου

δεν έχει πια άλλη αναβολή, 

ένα απ’ αυτά τα μεσημέρια

θαρθώ κρυφά να σ’ ανταμώσω 

                                         σε κάποιο ξωκλήσι, θαρθείς εσύ; 

Και πως θα είσαι; 

Μεγάλωσες από τότε;

Ξέρεις, εγώ μεγάλωσα αρκετά,

Τα μάτια μου γέμισαν με πολιτείες

με ανθρώπους πολύχρωμους,

με πράξεις έτοιμες και ψυχωμένες

πάλεψα και για το σπίτι μου ξέρεις, 

όλα αυτά τα χρόνια,

δούλεψα, 

έγινα και ένας κάποιος ποιητής,

εσύ διαβάζεις καθόλου;

Θυμούμαι, μιλούσες τόσο γλυκά, περίεργα,

σαν να ‘τρωγες ένα τσαμπί σταφύλι,

και το χέρι σου έτρεμε σαν με χάιδευες,

μη με αγνοήσεις, θαρθείς, έτσι;

Αυτή την Παρασκευή 

τα δίχτυα γέμισαν με ψάρια

είναι καρπερή η θάλασσα της αγάπης 

αγόρι μου,

υπάρχει κι ένα πελαγίσιο χελιδονόψαρο

στην άλλη μεριά των υδάτων

και με περιμένει

κάθε φορά αλλάζει όνομα, 

γίνεται γυναίκα, ιδέα, ταξίδι.

Εγώ πάλι σε σκέπτομαι κάθε φορά,

που πλαγιάζω μ’ ένα κορίτσι

μόνο σου που ήσουν εκεί πάνω

αγόρι μου,

μα ήθελες πολύ να πετύχεις

και για να πετύχεις πρέπει νάσαι μόνος..

Λοιπόν, νάξερες πόσα πολλά θα ξαναπούμε

εμείς οι δυο Χριστέ μου..

Τώρα σ’ αφήνω, 

απ’ το μπαλκόνι θα παρακολουθήσω

τους μανιασμένους υπηκόους σου

να σε τραβολογάνε στους δρόμους,

άλλοι κάνουν έρωτα μαζί σου,

άλλοι κερδίζουν το λαχείο, 

άλλοι σκοτώνουν..

Εγώ θα σε περιμένω 

σε δυο μεσημέρια στο ξωκκλησιδάκι

                                                         ναρθείς, δεν είναι ραντεβού,

είναι αντάμικο αντάμωμα φίλων

που πολύ ταξίδεψαν,

είκοσι χρόνια ο ένας 

κι είκοσι αιώνες ο άλλος

-ο καθείς με το μπόι του γίγαντά μου- 

έλα μεθαύριο,

θα με βρεις πάνω από ένα πηγάδι στερεμένο,

να χαζεύω το βάθος του, 

μπορεί και να πέσω μέσα

ναρθούνε οι χωριάτες να πιάσουνε νερό

και τελικά να αντλήσουν το αίμα μου..

Σου είπα όμως πολλά, 

είναι κιόλας μεσημέρι,

πρέπει να ετοιμαστείς για την παράσταση,

λοιπόν γεια σου, 

και μεγάλη επιτυχία για σήμερα το βράδυ,

εχτές έριξα μιαν αναγνωριστική βόλτα,

μη φοβάσαι, ο κόσμος θαρθεί,

θα γεμίσει το θέατρο ξανά,

                                          είσαι πάντα Σούπερ Σταρ αγόρι μου,

γεια σου κι από Δευτέρα μη με ξεχάσεις,

ναρθείς, 

να διαβάσουμε μαζί τις κριτικές.

Καλή τύχη Χριστέ μου

για σήμερα..

(Πάσχα 1971)