25 Φεβρουαρίου 2019Τον Απρίλιο του 2014 λίγο πριν τις Ευρωεκλογές έθετα σε δημοσίευμα μου το ερώτημα : Για ποια Ευρώπη ψηφίζουμε ; το δίλημμα για «περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη», όπως επιτακτικά προβάλλονταν τη περίοδο εκείνη και σηματοδοτούσε το τότε ευρωπαϊκό εκλογικό διακύβευμα.
Στο ερώτημα μου καταδεικνυόταν ότι, η στρατηγική που ακολουθεί η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) προβληματίζει τους λαούς των κρατών μελών της Ε.Ε. καθώς δείχνει ότι έχει παρεκκλίνει του αρχικού οράματος (ειρήνης, αλληλεγγύης, κοινωνικής συνοχής, οικονομικής μεγέθυνσης των κρατών μελών, άρσης των αποκλεισμών κ.α.) πράγμα που επιβεβαιώνεται με τις συχνές και έντονες διαμαρτυρίες των πολιτών των μελών κρατών, αλλά και εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών όπως των Ευρωσκεπικιστών.
Πέντε χρόνια μετά και στην ανατολή μιας νέας ευροεκλογικής αναμέτρησης τίθεται επιτακτικά από πολλούς το ερώτημα : Τι σημαίνει πραγματικά Ευρωσκεπτικισμός ;
Είναι πράγματι απειλή για την Ε.Ε και εκφράζει μία ιδεολογία αμφιβολίας και άρνησης προς αυτήν; Εντάσσεται σε μία εθνικιστική προσέγγιση που δίνει τροφή σε σενάρια για απώλεια της εθνικής ταυτότητας και ανεξαρτησίας αλλά και στο φόβο του οικονομικού μαρασμού και της διάλυση του κράτους πρόνοιας ως αποτέλεσμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ; ή αποτελεί αχτίδα ελπίδας, στροφή στο αρχικό Ευρωπαϊκό ιδεώδες των πρωτεργατών της και σε μία υπόσχεση συμπόρευσης των Κρατών και των Λαών για κοινή ανάπτυξη, σύγκλιση και αλληλεγγύη, ισονομία και ίσων ευκαιριών ;
Πράγματι, ο όρος ευρωσκεπτικισμός μπορεί πολύ εύκολα να παρεξηγηθεί και παρερμηνευθεί γιατί με τον όρο αυτό δεν εννοούμε τη στάση μας απέναντι στην Ε.Ε και το ευρώ και πολύ περισσότερο δεν ερμηνεύει την ιδεολογική προσέγγιση των Εθνικιστών και της αλλοτρίωσης του πατριωτισμού σε ιδεολογία. Ο πατριωτισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και την καλλιέργεια μίσους προς τρίτους.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια βιώσαμε και βιώνουμε μια διαρκή πάλη εντός της Ευρώπης. Τα κράτη-μέλη και οι πολίτες τους, δεν είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν περισσότερο, εκχωρώντας κυριαρχία σε τομείς-κλειδιά όπως είναι η φορολογία, η δημοσιονομική πολιτική ή η κοινωνική και εργασιακή πολιτική, όταν επιπλέον η ικανότητα των κρατών να φέρουν εσωτερικά αποτελέσματα, να ενισχύσουν την ανάπτυξη και να δημιουργήσουν δουλειές περιορίζονται από μνημόνια, σύμφωνα σταθερότητας και με αποικιοκρατικές τακτικές, με επιτρόπους και απειλές εξόδου τους από την Ε.Ε και το ενιαίο νόμισμα , υποχρεώνονται σε συμμόρφωση.
Τα κράτη-μέλη και οι πολίτες τους δεν είναι μια «ευρωσαλάτα», έχουν ταυτότητα, πολιτισμική, κοινωνική, θρησκευτική, εθνική.
Ευρωσκεπτικισμός είναι η ιδεολογία για μια Ευρώπη των Εθνών – Κρατών με Εθνική κυριαρχία που αποτρέπει κάθε προσπάθεια επιβολής Γερμανικών και άλλων συμφερόντων, λόμπι και πολυεθνικών, που στην οικονομική κρίση και τη κρίση του χρέους αύξησαν την ανεργία, τη φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες, χωρίς όμως να αποκλίνει από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Κωνσταντίνος Μιχαλίτσης
Γραμματέας Εργασίας,
Κοινωνικής Ασφάλισης &
Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Ανεξάρτητοι Έλληνες