ΑΠ’ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΩΣ ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Το καινούριο βιβλίο του Δημήτρη Α. Δημητριάδη
Κεκράχτες
Αχ αυτοί οι ντελάληδες
οι καραμούζες
με περικεφαλαίες πολύχρωμες
πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες
σε γοητεύουν
σε κολακεύουν
χαμαιλέοντες της πιάτσας
της μόδας
πάντα περνά η μπογιά τους.
Βλέπω ξανά
Μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό σακάτεμα
σ’ αυτό το μακελειό
βλέπω ξανά
τα μακρινά τραγούδια
να πέφτουν άηχα
σαν σιγανή βροχή
γλείφοντας τα πρόσωπα των επιζόντων.
Άλλο πράγμα αυτός ο δυνατός βοριάς
Δε λέει να ησυχάσει κι απόψε ο βοριάς
καλπάζει στα ορεινά
πάνω στην άρρωστη θάλασσα
μέσα στην πόλη
πηδά στα φουγάρα
μπλέκεται με τα τρόλεϋ
και τα δέντρα με τους κομμένους λαιμούς
στροβιλίζεται στα γραφεία
λοξοδρομεί προς τα γήπεδα
σέρνοντας κίτρινες στιγμές
κι αραχνιασμένα βιβλία.
Άλλο πράγμα αυτός ο δυνατός βοριάς
έτσι που εισβάλλει στα δωμάτια του νου
ξερνώντας καημούς γενέθλιους
χτυποκάρδια
συναπαντήματα σπάραχνα
και μας γδύνει αδίστακτα
μας αφήνει θεόγυμνους
όχι άλλο κάρβουνο φωνάζοντας
όχι άλλο κάρβουνο
μα ποιος να τον ακούσει.
Κλαρίτες πάντα
Τι κι αν ο Εφιάλτης κολυμπά στο αίμα μας
αλύπητα μας ξεσκίζει ο καιρός
και λιώνουμε ως το μεδούλι
αργά ξεφυτρώνουμε
σαν τον υδράργυρο
όπως το σπίθισμα της λάμπας
στον έρημο δρόμο
ακροβατώντας πάνω σε ίνες λεπτές
διαβάζοντας φύλλα κατάξερα
μέσα σε ρωγμές
και χαραμάδες
γυμνοί
θεόγυμνοι
για μια ανάσα
για ένα τράνταγμα
για ένα φιλί
κλαρίτες πάντα.