Ο Πέτρος Δούκας υπήρξε ένας από τους πλέον πετυχημένους υπουργούς της μεταπολίτευσης. Στην κυβέρνηση Καραμανλή φυσικά. Ένας άνθρωπος που παραπέμπει πραγματικά στην αριστεία, καθότι ως απολύτως αυτοδημιούργητος κατάφερε και έφτασε στα υψηλότερα κλιμάκια της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτό όμως που λίγοι γνωρίζουν είναι η πραγματική αγάπη του για την Ελλάδα, τον πολιτισμό και την ιστορία της. Ή πραγματική και ουσιαστική ενασχόλησή του με την αρχαία ελληνική γραμματεία, Όχι ως ελλαδέμπορος πατριδοκάπηλος, αλλά ως πραγματικός πατριώτης.
Βιβλία του όπως το «Οικονομικές θεωρίες, αρχές διοίκησης και αρχαία ελληνική σκέψη» αποτελούν έναν ύμνο στην κληρονομιά μας, όχι με τερατολογίες αλλά με ουσιαστικά στοιχεία που η ανάγνωση τους από έναν ξένο, δεν μπορεί παρά να τον κάνει ελληνολάτρη.
Η ενασχόλησή του με την πολιτική και η υπουργική του θέση, άφησε την σφραγίδα του πιο επιτυχημένου υπουργού οικονομικών στην μεταπολίτευση. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε η Ελλάδα να δανείζεται με το χαμηλότερο επιτόκιο στην ιστορία της, λίγο πιο πάνω από το γερμανικό δημόσιο! Είναι ο άνθρωπος που παρέλαβε έλλειμμα από την κυβέρνηση Σημίτη πάνω του 8% και το κατέβασε στο 3, χωρίς μνημόνια, χωρίς θηριώδη μέτρα και κυρίως, χωρίς υπερφορολόγηση. Αντίθετα ακόμα και σ’ αυτό ο Πέτρος Δούκας έχει μία ιδιότυπη πρωτιά. Είναι ο υπουργός που κατάφερε να μειώσει τους φόρους, ακόμα και να τους καταργήσει, όπως έκανε με το φόρο κληρονομιάς.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Το αντεθνικό παρακράτος που λυμαίνεται την Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια, δεν μπορούσε να ανεχθεί πολιτικούς που βάζουν τόσο ψηλά τον πήχη. Πολιτικούς που αντί να γεμίζουν τους δικούς τους λογαριασμούς καθώς και της οικογένειας τους, γεμίζουν τους λογαριασμούς της πατρίδας και των πολιτών. Και ακολούθησε η γνωστή φαρσοκωμωδία με την σκευωρία του Βατοπεδίου και των ομολόγων, οι οποίες φυσικά συνετρίβησαν από την ελληνική δικαιοσύνη, πολιτικοί όμως όπως ο Πέτρος Δούκας έπρεπε επί μία δεκαετία σχεδόν να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.
Δικαιωμένος πλέον, αλλά δεν επιστρέφει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Επιλέγει να διεκδικήσει το Δήμο της Σπάρτης. Γιατί;
Δεν είναι μόνο η καταγωγή του, επειδή είναι περήφανος για αυτήν. Είναι η λόξα του, η καλλιέργεια του και ο αποτελεσματικός και αποδεδειγμένος πατριωτισμός του, που δεν μπορεί να αφήνει την παγκόσμια έννοια που ονομάζεται Σπάρτη, στα στενά όρια μίας αυτοδιοικητικής διαδικασίας.
Ο Πέτρος Δούκας ως κοσμοπολίτης, γνωρίζει πολύ καλά την θέση της Σπάρτης στο παγκόσμιο στερέωμα. Ελάχιστες πόλεις στον πλανήτη έχουν την δύναμη του ονόματος που έχει η Σπάρτη. Το λεγόμενο Branding.
Και αυτή η δύναμη στα χέρια του Πέτρου Δούκα, ο οποίος σηκώνει το τηλέφωνο και μιλά με διαχειριστές κεφαλαίων δισεκατομμυρίων στην Δύση, θα αξιοποιηθεί όπως πρέπει.
Και η καθημερινότητα των πολιτών είναι εξαιρετικά σημαντική. όμως καλώς ή κακώς, κάθε αυτοδιοικητικός θα μπορέσει να την διαχειριστεί. Το όραμα όμως του Πέτρου Δούκα για την Σπάρτη, η ικανότητα του, η θέληση του και ο σεβασμός που εμπνέει στους ισχυρούς του πολιτισμού και των επενδύσεων, είναι μία μοναδική ευκαιρία για την πόλη αλλά και ολόκληρο τον ελληνισμό.
Διότι ο Πέτρος Δούκας δεν έχει ανάγκη ούτε από προσωπική προβολή, ούτε από εξουσία. Τα έχει χορτάσει και τα δύο. Έχει το μεγάλο προσωπικό στοίχημα να κάνει την Σπάρτη παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού. Φάρο που θα ακτινοβολεί Ελλάδα, ιστορία και τις αρχές της Σπάρτης που έχουν έμπνευση δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων μέσα στους αιώνες. Και αυτό το όραμα όχι απλά θα εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τους Σπαρτιάτες, αλλά θα απογειώσει όλη την ευρύτερη περιοχή, όταν εκατομμύρια επισκέπτες, επιχειρηματίες, λάτρης του σπαρτιατικού πνεύματος θα συρρέουν για να δουν τον τόπο των ονείρων τους. Που αυτή τη στιγμή δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των επισκεπτών, που έρχονται ως προσκυνητές χιλιετιών. Η Σπάρτη έχει μία ιστορική ευκαιρία και σίγουρα θα την αξιοποιήσει όπως πρέπει.
Ο Πέτρος Δούκας υπήρξε ένας από τους πλέον πετυχημένους υπουργούς της μεταπολίτευσης. Στην κυβέρνηση Καραμανλή φυσικά. Ένας άνθρωπος που παραπέμπει πραγματικά στην αριστεία, καθότι ως απολύτως αυτοδημιούργητος κατάφερε και έφτασε στα υψηλότερα κλιμάκια της παγκόσμιας οικονομίας.