Άγνωστοι Έλληνες: Σόλων Βέρας

Ο Σόλων Βέρας (1887-1974) ήταν Έλληνας ιατρός και καθηγητής πανεπιστημίου. Γεννήθηκε το 1887 στην Σμύρνη και σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Λυών, της Λιλ και του Παρισιού όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1908.

Με το πέρας των σπουδών του εργάστηκε στην παιδιατρική κλινική του «Γαλλικού Νοσοκομείου», στην Πολυκλινική Αθηνών ενώ επίσης δίδαξε Υγιεινή στο Ιταλικό Γυμνάσιο Αθηνών. Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βέρας προσέφερε τις υπηρεσίες του στο μέτωπο του πολέμου ως ιατρός.
Το 1938 και το 1939 διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας ενώ από το 1938 έως το 1942 υγειονομικός επιθεωρητής του Πατριωτικού Ιδρύματος Προστασίας του Παιδιού.
Το 1942, με την δημιουργία της έδρας, εξελέγη καθηγητής παιδιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ωστόσο το 1945, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Απελευθέρωση της Ελλάδας, η Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ διαλύθηκε, παύοντας όλους τους καθηγητές από τα καθήκοντα τους. Όταν επανιδρύθηκε εξελέγησαν μόνον 11 καθηγητές και σε αυτούς δεν βρισκόταν ο Βέρας. Έγινε εκλογή για την πλήρωση της θέσης αυτής, χωρίς όμως επιτυχία και έτσι ο διευθυντής της κλινικής Κάρολος Αλεξανδρίδης την ανέλαβε.
Ο Βέρας προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά εν τω μεταξύ η Ιατρική Σχολή είχε κρίνει νομότυπη την διαδικασία μετά από απόφασή της τον Απρίλιο του 1946. Στην συνεδρίαση αυτή μάλιστα διατυπώθηκαν κατηγορίες εις βάρος του Βέρα, αναφορικά με τα εθνικά του αισθήματα, αναγκάζοντάς τον να προσκομίσει δικαιολογητικά για να πείσει τους καθηγητές-εκλέκτορες της Ιατρικής Σχολής. Πιθανώς ο λόγος που οδήγησε την κατάσταση στο σημείο αυτό ήταν η απόκτηση εκ μέρους του Βέρα της ιταλικής ιθαγένειας από τον πατέρα του κατά την διάρκεια των τουρκικών διωγμών κατά τον Ελλήνων ενόσω βρισκόταν στην Σμύρνη, ωστόσο είχε αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα το 1939 μετά από αίτηση του.
Μάλιστα κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου συνελήφθη και φυλακίστηκε από τις ελληνικές αρχές σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άργος, αποφυλακίστηκε όμως σε σύντομο διάστημα μιας και δεν προέκυψαν κατηγορίες εναντίον του. Μετά από όλα αυτά ο Βέρας δικαιώθηκε το 1947 και επέστρεψε στην θέση του στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μένοντας εκεί μέχρι το 1957 όταν συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Σόλων Βέρας ήταν διευθυντής της πρώτης Παιδιατρικής Κλινικής, η οποία λειτούργησε αρχικά στο Θεαγένειο Νοσοκομείο και στη συνέχεια στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Μεταξύ 1952 και 1953 διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ από το 1954 άρχισε να διδάσκει Παιδολογία και Σχολική Υγιεινή. Το 1956 διορίστηκε στην Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ παράλληλα από το 1953 έως το 1959 εκπροσωπούσε το ΑΠΘ ως μέλος στο συμβούλιο του «Εθνικού Παπάφειου Ορφανοτροφείου».
Στην πορεία του βίου του τιμήθηκε με αρκετά μετάλλια και παράσημα, όπως ο Ταξίαρχος του Φοίνικος, Αργυρούς Σταυρός του Σωτήρος, Χρυσούς Σταυρός της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία), Χρυσές Δάφνες της Ακαδημίας, Ταξίαρχος του Δανίλου (Μαυροβούνιο), Χρυσούς Σταυρός του Στέμματος της Ιταλίας και άλλα.
Πέθανε στις 20 Μαΐου του 1974 στην Αθήνα.
Συγγραφικό έργο
Εκτός από επιστημονικά κείμενα, έγραψε επίσης λογοτεχνία και ποίηση. Μεταξύ των σημαντικότερων έργων του είναι τα εξής:
Η υγιεινή του παιδιού, 1927.
Ο δάγγειος παρά τοις παιδίοις, 1928.
Η προστασία του βρέφους, 1931.
Αι λαϊκαί προλήψεις όσον αφορά την υγιεινή του παιδιού, 1932.
Το παιδί μας, 1946.
Σημειώσεις παιδιατρικής, 3 τόμοι, 1946-50.
Η προστασία του παιδιού από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον, 1958.
Τα παιδιά της Ελλάδος εις την επανάστασιν του 1821, 1958.
wikipedia