Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Μαΐου

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ό απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Απ. Παύλου και απ’ ότι μαθαίνουμε από τη Β’ προς Τιμόθεον επιστολή του (δ’ 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ό δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του. Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, πού τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρίου: “εν τω κόσμω θλίψιν έξετε”1. Δηλαδή, εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με δοκιμασίες, πού με συνεχή αγώνα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του. Ο Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ’ 33.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’, θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τη κοινωνία, εκοινώνησας, δεσμών τω Παύλω, θεομακάριστε Κάρπε Απόστολε, και κοινωνούς θείας δόξης ανέδειξας, τους δεξαμένους το φέγγος των λόγων σου. Όθεν πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ πανεύφημε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Δεν υπάρχουν σαφή βιογραφικά του στοιχεία, γι’ αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιος Άλφαίος είναι. Το μόνο πού γνωρίζουμε είναι, ότι απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν γιος του Αποστόλου Άλφαίου και αφού τον άπλωσαν σε μελισσώνα, θανατώθηκε από τις μέλισσες.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν αδελφή του Αγίου Άβερκίου και μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο “Μικρόν Εύχολόγιον ή Άγιασματάριον” έκδοση “Αποστολικής Διακονίας” 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του αυτή τη μέρα.
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και για να αποφύγει τις ακόλαστες προθέσεις κάποιου Τούρκου, νέος ακόμα, ήλθε στη Σμύρνη. Άγνωστο για ποιους λόγους, στην πόλη αυτή, εξισλαμίστηκε. Αργότερα πήγε στη Μέκκα και μπήκε στο Τάγμα των Δερβίσιδων. Ελεγχόμενος από τη συνείδηση του και προσπιούμενος τον τρελό, έχοντας πάντα το σχήμα του Δερβίση, περιόδευε για 18 χρόνια στις υπόδουλες χώρες, ελέγχοντας δριμύτατα την τούρκικη τυραννία. Πολλές φορές του δόθηκε ή ευκαιρία να εκδηλώσει την πίστη του στον Χριστό και την εκδήλωσε με έργα αγαθά. Όταν ήλθε στη Χίο παρακολούθησε τις Ιερές ακολουθίες τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή σε χριστιανική εκκλησιά άφοβα, έχοντας τα ρούχα του Δερβίση. Από τη Χίο πήγε στη Σμύρνη και παρουσιάστηκε στον κριτή της πόλης και ομολόγησε ότι μετανόησε για την προηγούμενη κατάσταση του και ότι τώρα επανέρχεται στον χριστιανισμό, αφού πέταξε μπροστά στον κριτή τα ρούχα του Δερβίση. Τον έριξαν τότε στη φυλακή και τρεις φορές τον έβγαλαν και προσπαθούσαν με κολακείες και φοβερισμούς να κάμψουν το φρόνημα του. Αλλ’ ο Αλέξανδρος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και στην απόφαση του να πεθάνει γι’ αυτή. Όταν οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης του, για μία ώρα – πού είχε αναβληθεί ή εκτέλεση του – προσευχόταν γονατιστός και ατάραχος μπροστά στο πολυάριθμο πλήθος Τούρκων, Ελλήνων, Φράγκων και Αρμενίων. Γεμάτος χάρη και θάρρος υπέμεινε με καρτερία τον μαρτυρικό του θάνατο με αποκεφαλισμό, στις 26 Μαΐου 1794.
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού. Αθήναι 1985.