Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Ιουνίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Τύρου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΠΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ “ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ’ ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ’ ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ”
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ, που μαρτύρησε στη Χίο
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης, ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, επίσκοπος Τύρου
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Τύρου
Ήταν ποιμένας που είχε “την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω”. Δηλαδή, την ακριβή γνώση και αλήθεια, που βρίσκεται μέσα στο Νόμο, στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Όταν ξέσπασε ο φονικός διωγμός κατά της Εκκλησίας στα χρόνια του Διοκλητιανου, το ποίμνιό του, προκειμένου να μη χάσει τον πολύτιμο ποιμένα του, με θερμές παρακλήσεις κατάφερε και τον έπεισε να απομακρυνθεί από τον τόπο των διωγμών. Αποχώρησε στη Δυσσό, πόλη της Θράκης, και εκεί ασκήτευε μέχρι να περάσει ο άγριος αυτός διωγμός. Όταν πέρασε η μπόρα του διωγμού, επανήλθε στο ποίμνιό του και με όλη την πατρική στοργή που τον διέκρινε, στήριζε στην πίστη τους αδυνάτους και πρωτοστατούσε στη βοήθεια των χηρών, ορφανών, ασθενών, και γενικά, των θλιβομένων. Έζησε πολλά χρόνια. Πρόλαβε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. Οι ειδωλολάτρες, όμως, που ήταν προστατευόμενοι αυτού του αυτοκράτορα, έπιασαν τον Δωρόθεο και αφού τον βασάνισαν ανελέητα τον σκότωσαν. Έτσι κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε ο Δωρόθεος ήταν 107 χρονών. Σήμερα σώζεται εκκλησιαστικό σύγγραμμά του για τους 70 μαθητές του Ιησού Χριστού. (Η μνήμη του, σε ορισμένους Συναξαριστές, περιττά επαναλαμβάνεται και την 9η Οκτωβρίου). 1. προς Ρωμαίους, β’ 20.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δώρημα τέλειον, εκ του των φώτων Πατρός, σοφίας την έλλαμψιν, ως Ιεράρχης σοφός, έδέξω Δωρόθεε· όθεν και πλεονάσας, τον σον τάλαντον μάκαρ, ήθλησας υπέρ φύσιν, βαθυτάτω εν γήρα, πρεσβεύων Ίερομάρτυς, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΓΙΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Όλοι μαζί αποτελούσαν μια ομάδα χριστιανών, που ήξεραν όχι μόνο να πιστεύουν, αλλά και να πάσχουν, πρόθυμα και ευχάριστα για τον Χριστό. Καταγγέλθηκαν στον ειδωλολάτρη έπαρχο της Αλεξάνδρειας και ομολόγησαν θαρραλέα την πίστη τους. Μάταια αυτός έλπιζε ότι θα μπορούσε να εκφοβίσει τουλάχιστον τις γυναίκες, και να τις πείσει να προσφέρουν θυσία στα είδωλα. Υποσχέσεις και απειλές, συντρίφτηκαν μπροστά στη σταθερότητα της πίστης των γυναικών και γρήγορα διδάχτηκε ότι ο σταυρός μπορεί ν’ αναδεικνύει και γυναίκες γενναιότερες από άνδρες. Τότε ο έπαρχος διέταξε να θανατωθούν όλοι δια πείνας και δίψας. Μέρες ολόκληρες έμειναν νηστικοί και γυμνοί, εκτεθειμένοι στο ψυχρό χειμώνα. Προκλητικότατα οι στρατιώτες, έπιναν και έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά μπροστά τους. Αυτοί όμως, με θερμή και αδιάλειπτη προσευχή και δέηση προς τον Χριστό, αντιμετώπιζαν τη φρικτή και υπεράνθρωπη δοκιμασία. Τελικά, άνδρες και γυναίκες, πέθαναν απαρασάλευτοι στην πίστη τους, ψάλλοντες το όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο, σελ. 95. Γιορτάζεται από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στο ναό, που βρίσκεται στο ορός των Ελαίων.
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ “ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ’ ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ’ ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ”
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ, που μαρτύρησε στη Χίο
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. ο πατέρας του καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ονομαζόταν Χατζή Κωνσταντής και η μητέρα του από τη Σμύρνη και ονομαζόταν Μαρία. Ο ίδιος παντρεύτηκε το έτος 1788. Μπλέχτηκε όμως στην Έφεσο με μια ξένη χριστιανή γυναίκα, τους έπιασε επ’ αυτοφώρω ο Αγάς και στο κριτήριο μπροστά αρνήθηκαν τον Χριστό. Ο Μάρκος γρήγορα αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως για την εξωμοσία του, πήγε με δάκρυα και εξομολογήθηκε σε κάποιο πνευματικό, ο όποιος τους διευκόλυνε να φύγουν στη Σμύρνη. Από εκεί, αφού επιβιβάστηκαν σε πλοίο που πήγαινε στην Τεργέστη, το 1792, αποβιβάστηκαν στη Βενετία, όπου χρίστηκαν με Άγιο Μύρο, κοινώνησαν και παντρεύτηκαν. Αργότερα, ο Μάρκος, αφού περιπλανήθηκε σε διάφορους τόπους, αποφάσισε να μαρτυρήσει για τη χριστιανική πίστη και επέστρεψε στη Χίο και από εκεί στην Έφεσο. Στην πόλη αυτή συνάντησε τον πνευματικό του και εξομολογήθηκε τον πόθο του, αλλά ο πνευματικός του τον απέτρεψε, καθώς λόγω ανοικοδομήσεως του νέου Ναού και του πρόσφατου τότε μαρτυρίου του Αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου, οι Τούρκοι ήταν πολύ εξαγριωμένοι και θα γκρέμιζαν το Ναό αυτό. Οπότε ο μάρτυς αναγκάσθηκε να επιστρέψει στη Χίο. Εκεί, αφού προσευχήθηκε και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, πήγε στο κριτήριο, όπου με θάρρος κήρυξε τη χριστιανική του πιστή. Παρά τις κολακείες του κριτή, ο μάρτυρας παρέμεινε αμετάπειστος. Τότε τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου υπέστη σκληρά και ανελέητα βασανιστήρια. Όταν για δεύτερη φορά τον οδήγησαν στον κριτή, ο Μάρκος και πάλι ομολόγησε τον Χριστό. Οι Τούρκοι εξαγριωμένοι τον γκρέμισαν από τις σκάλες και τον έκλεισαν πάλι στη φυλακή, όπου αυτή τη φορά τον βασάνισαν ακόμα πιο φρικτά. Αλλά ο Μάρκος, αντί να γογγύζει, έψαλλε ευχαριστημένος. Οι χριστιανοί της Χίου, όταν έμαθαν την υπομονή του μάρτυρα, άρχισαν να νηστεύουν και να προσεύχονται στο Θεό, για να τον ενισχύσει στον μαρτυρικό του αγώνα. Ο Μάρκος, αφού κοινώνησε και πάλι των αχράντων μυστηρίων μέσα στη φυλακή, για τρίτη φορά ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στον κριτή. Έτσι, τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης και τον αποκεφάλισαν στις 5 Ιουνίου 1801, ήμερα Τετάρτη και ώρα 02.00′ το πρωί στη Χίο. Τότε όλοι οι Χριστιανοί της Χίου, έψαλλαν ύμνους ευχαριστήριους στο Θεό για την λαμπρή μαρτυρία του Νεομάρτυρα Μάρκου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης, ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, επίσκοπος Τύρου
Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει για τον όσιο αυτό τα έξης: “Άγνωστος εις τους Συναξαριστάς και τα Μηναία· αναφέρεται εις τον Πατμιακόν κωδ. 266, ούτω: “Τη αύτη ήμερα άθλησις του αγίου μάρτυρος Θεοδώρου. Ούτος επίσκοπος γεγονώς Τύρου, αρχαίος ανήρ και πνευματοφόρος εν τοις χρόνοις Λικινίου και Κωνσταντίνου γεγονώς. Ούτος επί διωγμού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, καταλιπών την ιδίαν παροικίαν, άπείη εν τη Όδυσσουπόλει κακεί διεσώθη και μετά την τελευτήν των τυράννων κατέλαβε την ιδίαν πόλιν Τύρον και ην ιθύνων την έκκλησίαν μέχρι Ιουλιανού του Παραβάτου· και πάλιν κατέλαβε την Όδυσσούπολιν και πολλούς κινδύνους ύπομείνας ταις βασάνοις έναπέθανεν εν γήρει θαθυτάτω, ζήσας ρζ’ έτη. Ούτος και συγγράμματα καταλέλοιπε, γέγονε δε και πολύς το δια την ευφυΐαν και έπιμέλειαν, ρωμαϊκήν τε και έλληνικήν γλώσσαν επισταμένος”.
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας).
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.