Σε ένα μεγάλο ατόπημα και όχι μόνο επικοινωνιακό υπέπεσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην εκπομπή “Επόμενη Μέρα” της ΕΡΤ1 με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο. Συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στο θέμα που έχει ξεσπάσει σχετικά με τις αλλαγές στην ηγεσία της δικαιοσύνης και το εάν θα τις υπογράψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, υπεραμύνθηκε της κυβερνητικής πρωτοβουλίας όπως ήταν επόμενο. Όταν όμως ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο κύριο Κοτρώτσο για την συνταγματικότητα της απόφασης αυτής, ποιον νομίζετε ότι επικαλέστηκε για την υπερασπιστεί; Τον κύριο Πάνο Λαζαράτο!
Δηλαδή, ο κύριος πρωθυπουργός για να καλύψει την συγκεκριμένη κυβερνητική απόφαση, κάνει χρήση των απόψεων του κυρίου Λαζαράτου. Μα ξέχασε ο κύριος πρωθυπουργός ποιος είναι ο κύριος Λαζαράτος;
Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Λαζαράτος ήταν κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης του διαγωνισμού για τιςτηλεοπτικές άδειες. Τότε λοιπόν ο κύριος Λαζαράτος, δικηγόρος του τηλεοπτικού σταθμού Star είχε ξεσηκώσει κυριολεκτικά αντικυβερνητική επανάσταση. Καταφερομενος με σφοδρότητα κατά της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του αρμόδιου υπουργού, Νίκου Παππά. , Από όλους τους συνταγματολόγους δηλαδή, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε έναν του οποίου την γνώμη καταδίκαζαν πριν από λίγο καιρό άπαντες στην κυβέρνηση!
Πως είναι λοιπόν δυνατόν ένας νομικός του οποίου οι απόψεις αποκηρύσσονταν μετά βδελυγμίας από την κυβέρνηση πριν από λίγο καιρό, σήμερα να γίνεται αντικείμενο επίκλησης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό;
Φυσικά, ο κύριος Τσίπρας δεν είναι νομικός. Άρα, οι ευθύνες θα πρέπει να αναζητηθούν σε αυτόν ή αυτούς που τον προέτρεψαν, τον συμβούλεψαν να κάνει τη συγκεκριμένη αναφορά, οδηγώντας τον σε αυτό το πρωτοφανές ατόπημα.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έλεγε πριν λίγο καιρό ο ίδιος νομικός για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα:
1. Η διαδικασία διενεργείται αντισυνταγματικά από αναρμόδιο όργανο. Το ΕΣΡ παρακάμφθηκε σκόπιμα. Η Κυβέρνηση διέλυσε βίαια το τετραμελές τότε όργανο, παρά τις αντίθετες γνωμοδοτήσεις του ΝΣΚ, της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής και δύο αποφάσεις του ΣτΕ που πιστοποιούσαν ότι η θητεία των 4 μελών του (Αλεξίου, Στεφανάκη, Παπαδοπούλου, Αποστολά) ήταν απολύτως νόμιμη! Αυτό αποσιωπήθηκε σκόπιμα. Η Κυβέρνηση δημιούργησε την υποτιθέμενη κατάσταση ανάγκης για δύο λόγους. Πρώτον, για να ποδηγετήσει τα ΜΜΕ, αναθέτοντας το διαγωνισμό στον Υπουργό Επικρατείας και δεύτερον για να απαλλαγεί τιμωρητικά από τη μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Λίνα Αλεξίου.
2. Η Κυβέρνηση διενεργεί τον διαγωνισμό δίχως να περιμένει την τελική κρίση του ΣτΕ, το οποίο έχει ήδη αποφανθεί ομόφωνα επί του ζητήματος της αρμοδιότητας του ΕΣΡ προς χορήγηση τηλεοπτικών αδειών στην 16η σκέψη της αποφάσεως της Ολομέλειάς του, 1901/2014.
3. Η Κυβέρνηση διενεργεί τον διαγωνισμό για να δημιουργήσει δικό της «οχυρό». Τούτο ομολογεί βουλευτής της και πιστοποιεί η εμμονή της να διενεργήσει εσπευσμένα τον διαγωνισμό πριν την κρίση του ΣτΕ, το οποίο φέρει επίσης εν προκειμένω τις δικές του ευθύνες, επιλέγοντας τις δικαστικές διακοπές αντί των διασκέψεων για το μείζον αυτό ζήτημα. Έτσι, ομολογημένα παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αντικειμενικότητας της ενημερώσεως.
4. Η Κυβέρνηση καθίσταται ελεγκτής και ελεγχόμενος, δίνοντας στον Υπουργό Επικρατείας την αρμοδιότητα εκδόσεως και κατ’ επέκταση ανακλήσεως των αδειών. Οι ελεγχόμενοι που δεν συμμορφώνονται βρίσκονται στα χέρια του Υπουργού και όχι στην κρίση υφιστάμενης, συνταγματικά κατοχυρωμένης ανεξάρτητης αρχής. Παγκόσμια πρωτοτυπία για την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη.
5. Η Επιτροπή Ενστάσεων δεν εφήρμοσε το δίκαιο των διαγωνισμών. Ανέχθηκε πληθώρα παρατυπιών στα δικαιολογητικά κάποιων υποψηφίων που ποτέ δεν θα γίνονταν δεκτά σε οποιαδήποτε φυσιολογική διαδικασία δημοσίων έργων και προμηθειών. Αυτό προφανώς συνέβη καθ’ υπόδειξη της Κυβερνήσεως, προκειμένου οι υποψήφιοι να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι και το τίμημα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο.
6. Ο διαγωνισμός στηρίζεται στο σύνολό του σε μια και μόνο αντικοινοτική, αντισυνταγματική, παράνομη και εν τέλει ανήθικη αρχή: Το μόνο που χωρίζει τον υποψήφιο από την άδεια είναι το πορτοφόλι του. Ούτε η εμπειρία του, ούτε το ποιόν του. Έτσι πράγματι όχι μόνο η κόρη, ή ο γιός του Εσκομπάρ αλλά και ο ίδιος ο Εσκομπάρ μπορούν να πάρουν άδεια.
7. Ο Υπουργός Επικρατείας και η Κυβέρνηση υπεξουσιοδότησαν για την διενέργεια του μείζονος αυτού για τη Δημοκρατία διαγωνισμού πληθώρα αναρμόδιων και άσχετων προς το ΕΣΡ δημοσίων οργάνων (μονομελών και συλλογικών) καθώς και ιδιωτικές εταιρείες με διαδικασίες απολύτως αδιαφανείς, αν όχι παράνομες, δίχως καμία απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση.
8. Η αιτιολογία του περιορισμού των αδειών σε τέσσερις είναι από πάσης απόψεως έωλη. Ο κρατικός παρεμβατισμός σοβιετικού τύπου στην οικονομία αντιτίθεται ευθέως στο κοινοτικό δίκαιο, ενώ οι τεχνολογικές αιτιάσεις στηρίζονται σε μια και μόνο πρόχειρη μελέτη ενός Ινστιτούτου που βασίστηκε σε στοιχεία που του έδωσε η ίδια η Κυβέρνηση, η οποία κατόπιν εορτής ξαναζητά κρίση από το ίδιο βεβαίως(!) και μόνο Ινστιτούτο. Αναρωτιέται δε κανείς πώς θα δικαιολογηθεί η Αιτιολογική Έκθεση που περιορίζει τις τεχνολογικές δυνατότητες σε 4 άδειες, αν τη δεύτερη φορά το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας τις πολλαπλασιάσει. Σε κάθε περίπτωση ο τεχνολογικά εντελώς αδικαιολόγητος αυτός περιορισμός σε 4 άδειες συναντάται σε κράτη προς τα οποία η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να συγκρίνεται.
9. Η ηλεκτρονική διαδικασία της «Μεγάλης Τρίτης» θα είναι εν μέρει χειρόγραφη και θα συνοδευτεί από πλήθος περαιτέρω αυθαίρετων adhoc ρυθμίσεων που δεν περιγράφονται στην προκήρυξη. Οι σωματικοί έλεγχοι, τα αντίσκηνα, τα χρώματα, η τυχόν διανυκτέρευση, η συνοδεία των αστυνομικών στις τουαλέτες, ο έλεγχος από κεντρικό μόνιτορ στα πρότυπα του Big Brother και ό,τι άλλο απίστευτο προκύψει συνιστούν στοιχεία που συνδυάζουν την παρανομία (λ.χ. παράβαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων), την γελοιότητα και την μείωση των συμμετεχόντων στη διαδικασία, οι οποίοι απορώ κυριολεκτικά πώς θα υποβάλουν τον εαυτό τους στον επερχόμενο εξευτελισμό. Το ύφος και το ήθος της προσκλήσεως του Γενικού Γραμματέα Ενημερώσεως προμηνύει πάντως τα χειρότερα.
10. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών. Αλλά αν το ΣτΕ τελικώς ακυρώσει το διαγωνισμό, ή αν τη «Μεγάλη Τρίτη» κάτι δεν πάει καλά, το διεθνές ρεζίλι θα είναι απερίγραπτο και οι ευθύνες ανυπολόγιστες. Και είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να μην πάνε καλά μέσα στη γενική κομπορρημοσύνη και αφροσύνη των κυβερνόντων που είναι να τρομάζει κανείς.
Η διαδικασία ξεκίνησε με μια κραυγαλέα αντισυνταγματικότητα και θα τελειώσει με συλλογικό εξευτελισμό των πάντων στο τραπέζι του χαρτοπαίγνιου της δημοπρασίας. Και έσεται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης!