*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Τώρα που οι φωνές κόπασαν, τα πανηγύρια της νίκης και τα φώτα έσβησαν, η πολιτική ζωή διεκδικεί την επιστροφή στην κανονικότητα. Η προσοχή των πολιτών είναι προσηλωμένη στο αύριο και το μέλλον της πατρίδας. Η αγωνία τους είναι συνυφασμένη με την πρόοδο της χώρας, όχι τις άπληστες φιλοδοξίες των εκάστοτε αδίστακτων λαϊκιστών. Στη δημόσια σκηνή της χώρας αναμετράται η αλήθεια με το ψέμα, το σωστό με το λάθος. Δεν έχουν θέση τα τοξικά επιχειρήματα ούτε τα πλαστά διχαστικά διλήμματα, στη βάση της σύγκρουσης για τη σύγκρουση, καθ΄ υπαγόρευση των δημοσκοπήσεων, των επικοινωνιακών επιτελείων και των πρόθυμων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ουδείς ασυνείδητος δημοκόπος πολιτικός, φορέας ή μέσο κοινωνικοποίησης, δίχως συναίσθηση της αποστολής και αίσθηση της ιστορικής ευθύνης, νομιμοποιείται να κάνει τον ταξιθέτη κανενός…
Στον πολιτικό ανθόκηπο της χώρας επιβιώνουν ακόμη η αδιαλλαξία, η αλαζονεία και οι ύβρεις. Κυριαρχούν πρόσωπα δίχως μέτρο, καμία αίσθηση πολιτικής ευγένειας και την παραμικρή έκφραση πολιτικού πολιτισμού. Αναδύονται ιδεολογικά φαντάσματα και τεχνητές διαφωνίες που παραπέμπουν στο χθες, όχι στον ορθό πολιτικό λόγο. Προέχει μάλλον η διαμόρφωση μιας διχαστικής πολιτικής ατμόσφαιρας και η βολική κατηγοριοποίηση των πολιτών, όχι η μεστή πολιτική αντιπαράθεση ιδεών και η παραγωγή-ανάδειξη ενός σύγχρονου πολιτικού λόγου, κατ΄ αντιστοιχία των υπαρκτών αναγκών και των ουσιαστικών προβλημάτων της κοινωνίας. Η ιδεολογία δεν ήταν ποτέ ουδέτερη – ορίζεται από τις ανάγκες της ιστορίας, παράγεται, υπάρχει και αναπνέει καθημερινά στον δημόσιο λόγο – ούτε το κενό είχε θέση στη δημόσια αντιπαράθεση και στον προγραμματικό λόγο των κομμάτων. Ζούμε σε μια εύθραυστη, προβληματική και ταραγμένη ιδεολογικοπολιτικά εποχή, που οι πολίτες παραμένουν φαροφύλακες στο απέραντο πέλαγος των ιδεών…