Στην δημοκρατία η λαϊκή ετυμηγορία υπερισχύει των όποιων σχεδίων εθνικής ασφάλειας.
Ο λαός με την ψήφο του θα αποφασίσει εάν θέλει ΚΥΣΕΑ τις κρίσιμες στιγμές ή υπουργούς στα κανάλια όταν οι τουρκοι πατούν βραχονησίδες.
Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά έχουν σημάνει συναγερμό. Ο πρωθυπουργός συγκάλεσε εκτάκτως ΚΥΣΕΑ για να αποφασιστούν αντιδράσεις τις τουρκικές κίνησης, και η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα για αυτή την κίνηση. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να επικαλεστεί κάνεις για να υπερασπιστεί την ορθότητα της απόφασης του πρωθυπουργού. Εκτός από την στοιχειώδη λογική που επιβάλλει την απόλυτη ετοιμότητα πρώτον όποιον αρνητικών εξελίξεων, υπάρχει και η ιστορία. Ιστορία που δείχνει οτι όταν οι τούρκοι προκάλεσαν και η Ελλάδα δεν έκανε προληπτική κίνηση, έχασε την Κύπρο, γκρίζαρε τα Ίμια. Κατά την τουρκική εισβολή αλλόφρονα ο διοικητής του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ έπαιρνα τηλέφωνο για εντολές την ώρα που βομβαρδιζόταν ανηλεώς, και η Ελλάδα τον διαβεβαίωνε ότι δεν συμβαίνει τίποτα και όλα είναι υπό έλεγχο. Την νύχτα των Ιμίων, υπουργοί σουλάτσαραν στα κανάλια, ο Σημίτης ήταν εκτός κέντρου επιχειρήσεων, η Ευρωπαΐκή Ένωση δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ γιατί η Ελλάδα δεν το ζήτησε και φτάσαμε στην εθνική ντροπή.
Αντίθετα, παρόλα τα στραβά του ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν φτάσεις στο βυθίσατε το χώρα, ήταν πανέτοιμος, είχε κάνει αυτό που θα λέγαμε σήμερα “ΚΥΣΕΑ”, έγκαιρα, είχε ενεργοποιήσει τον υπουργό εξωτερικών και είχε δώσει σαφείς εντολές στον υπουργό εθνικής άμυνας. Έτσι σταμάτησαν τότε οι τούρκοι. Για να μην υπενθυμίσουμε ακόμα παλαιότερα τις αποτελεσματικές ενέργειες του “Γέρου της Δημοκρατίας”, Γεωργίου Παπανδρέου, που με τον ίδιο τρόπο και ετοιμότητα απέτρεψε την τουρκική εισβολή, δέκα χρόνια πριν τον Αττίλα.
Σε μία δημοκρατία όμως, η ψήφος του ελληνικού λαού υπερισχύει της εθνικής ασφάλειας και του τρόπου διασφάλισης της. Η αντιπολίτευση λοιπόν που αντιτάχθηκε στο ΚΥΣΕΑ, όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει, έχει την πλειοψηφία και όπως όλα δείχνουν οδεύει για αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός κοινώς με την κατά πλειοψηφία ψήφο του, ετοιμάζεται να επιβραβεύσει την στάση της αντιπολίτευσης που διαφωνεί με την στρατηγική Τσίπρα και εγκρίνει μια αντιμετώπιση τύπου Σημίτη. Ίσως αυτό να αποδειχθεί εθνικά ολέθριο, όπως η λαϊκή ετυμηγορία πριν την μικρασιατική καταστροφή, αλλά στην δημοκρατία δεν κυβερνά η ιστορία αλλά ο λαός με την ψήφο του.
