Μαζί σχεδιάστηκαν οι 15 και 20 Ιουλίου…

Ένα ρεαλιστικά ωμό άρθρο του Τουρκοκύπριου Σενέρ Λεβέντ…

Μαζί μονταρίστηκαν οι 15 και 20 Ιουλίου. Βεβαίως έχουν δίκιο όσοι λένε ότι η 20ή Ιουλίου είναι αποτέλεσμα της 15ης Ιουλίου, όμως θα ήταν μεγάλη πλάνη να αρνηθεί κανείς ότι μονταρίστηκαν μαζί. Και εκείνοι που τις σχεδίασαν είναι οι δυνάμεις που ουδέποτε ήθελαν να είναι το νησί ενιαίο και να ζουν μαζί οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Κυρίως η Αμερική και το ΝΑΤΟ.
Το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου έγινε για να προσκληθεί η Τουρκία. Και βγήκε αυτός ο υπολογισμός χάρη στους ντόπιους συνεργάτες. Σύμφωνα με το σχέδιο, θα ανατρεπόταν ο Πρόεδρος Μακάριος, θα δολοφονείτο μάλιστα αν ήταν δυνατόν και μετά από αυτή την επέμβαση της Ελλάδας θα δημιουργείτο μια νομιμοποιημένη αιτία για επέμβαση της Τουρκίας.
Πρωταγωνιστής αυτής της επιχείρησης ήταν ο Χένρι Κίσινγκερ, ο πιο πονηρός υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής. Ακόμα και τα μέρη που θα κατακτούσε ο τουρκικός στρατός είχαν καθοριστεί πριν τις 15 Ιουλίου. Υπήρχε και ένα άλλο σχέδιο μέσα σε αυτό το σχέδιο του Κίσινγκερ, που ήταν ορκισμένος εχθρός του κομουνισμού. Το πραξικόπημα θα διαρκούσε πολύ λίγο, αλλά μέσα σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα οι πραξικοπηματίες θα διενεργούσαν ευρεία εκκαθάριση αριστερών. Δηλαδή με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Σκεφτείτε.
Ο αρχιτέκτονας αυτών των αιματηρών σεναρίων θεωρήθηκε άξιος ακόμα και για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ο Κίσινγκερ πήρε το βραβείο το 1973, έναν χρόνο πριν τα γεγονότα της Κύπρου. Αλλά ήταν αρκετά φουσκωμένος ο φάκελος των εγκλημάτων του και μέχρι εκείνη τη χρονιά. Είναι αλήθεια ότι το Νόμπελ του δόθηκε επειδή τέλειωσε τον πόλεμο στο Βιετνάμ, αλλά αυτός ήταν που ουσιαστικά είχε κλιμακώσει τον εν λόγω πόλεμο κατά τη θητεία του Προέδρου Νίξον. Έκανε αυτή τη συμφωνία επειδή αναγκάστηκε να συνάψει ειρηνευτική συμφωνία ενώπιον της υπεροχής που εξασφάλισαν οι Βιετκόνγκ και των μεγάλων διαμαρτυριών στην Αμερική. Πάλι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου διέταξε τον βομβαρδισμό της Καμπότζης και προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 500 χιλιάδων ατόμων.
Μέσα στον φάκελο του Κίσινγκερ υπάρχει και η Χιλή. Διοργάνωσε το φασιστικό πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Αλιέντε στις 11 Σεπτεμβρίου 1973. Ο Αλιέντε σκοτώθηκε κατά το πραξικόπημα και ο στρατηγός Πινοτσέτ που πήρε τη θέση του τυράννησε τον λαό. Ο Κίσινγκερ, που είναι 96 χρόνων και λέγεται ότι ακόμα συμβουλεύει την κυβέρνηση της Αμερικής, είναι το άτομο που ως ο βασικός αρχιτέκτονας του φασιστικού πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο γνωρίζει πιο πολλά από τον καθένα σε σχέση με αυτά τα γεγονότα.
Ο Μακάριος γνώριζε αυτά τα σχέδια όταν ήρθε το 1974; Δηλαδή, γνώριζε ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα εναντίον του, αλλά ο τελικός στόχος ήταν η εισέλθει η Τουρκία στο νησί; Οι εξελίξεις δείχνουν ότι γνώριζε για την πιθανότητα πραξικοπήματος, αλλά δεν γνώριζε το πού στόχευε αυτό και τα αποτελέσματά του. Οι πραξικοπηματίες; Ο Νίκος Σαμψών που τοποθετήθηκε στην προεδρική καρέκλα. Μπορούσαν να προβλέψουν την τύχη που τους περίμενε; Ή μήπως νόμιζαν ότι πέτυχε εκατό τοις εκατό το πραξικόπημα που τους χαρίστηκε ως μια μεγαθυμία της Αμερικής και του ΝΑΤΟ; Θα επιχειρούσαν αυτό το πραξικόπημα αν ήξεραν ότι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση; Φυσικά δεν θα το επιχειρούσαν. Μάλιστα δεν γνώριζε γι’ αυτό ακόμα και η φασιστική και ανόητη ελληνική χούντα. Της οποίας το πραξικόπημα έφερε το τέλος.
Ο δε Μακάριος δεν θεωρούσε καθόλου πιθανό ότι η Τουρκία θα έκανε απόβαση στο νησί και θα το κατακτούσε. Φαίνεται ότι εμπιστευόταν περισσότερο από ό,τι έπρεπε το διεθνές δίκαιο και νόμιζε ότι οι υπερδυνάμεις δεν θα το επέτρεπαν αυτό. Έτσι σκεφτόταν και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Είναι αλήθεια ότι και οι Τουρκοκύπριοι, που για χρόνια καίγονταν από επιθυμία να επέμβει στο νησί η Τουρκία, είχαν πάψει να ελπίζουν σε αυτό. Αλλά ιδού. Έγινε ό,τι έγινε. Ο Κίσινγκερ ξεγέλασε τους πάντες.
Επιπλέον, ξεγέλασε και τη Σοβιετική Ένωση. Δεν αναμενόταν καθόλου να ανάψει το πράσινο φως το Κρεμλίνο για την τουρκική απόβαση. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση που ενήργησε από κοινού με τις ΗΠΑ στην ίδια επιχείρηση. Η Κύπρος ήταν μία από τις εξαιρέσεις. Η Σοβιετική Ένωση δεν εμπόδισε την Τουρκία για να γκρεμιστούν τα φασιστικά καθεστώτα που καταπίεζαν τους κομουνιστές στην Ελλάδα και στην Κύπρο και η Αμερική για να μοιραστεί εσαεί το νησί. Σηκώνει πολλή συζήτηση αυτή η απόφαση της κυβέρνησης Μπέζνιεφ στο Κρεμλίνο. Δεν βγήκαν κερδισμένοι μακροπρόθεσμα. Στο νησί ιδρύθηκε μια πλήρης κυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Όμως μετά τη διάλυση των Σοβιέτ το 1991, θεωρώ ότι η Ρωσία βλέπει διαφορετικά τα γεγονότα τώρα. Νομίζω ότι δεν ενοχλείται και πολύ από την παρουσία του τουρκικού στρατού στο νησί. Ο Πούτιν είναι ο πιο στενός φίλος του Ερντογάν. Και γι’ αυτό δεν θα κάνει οποιοδήποτε βήμα που θα τον θίξει στην Κύπρο. Κάνει κινήσεις για να αποκόψει την Τουρκία από την Αμερική και το ΝΑΤΟ. Της πούλησε τους S-400. Φτιάχνει πυρηνικό σταθμό. Παρά το γεγονός ότι στηρίζει τον Άσαντ στη Συρία, δεν βιάζεται να διώξει τον Ερντογάν απ’ εκεί. Μάλιστα ίσως να μην τον διώξει.
Πέρασαν 45 χρόνια. Κάθε επέτειο τα γράφουμε αυτά. Αλλά δεν έμειναν και πολλά που δεν λέχθηκαν και δεν είναι γνωστά. Το 1974 ενισχύθηκε η διαίρεση. Αυτοί που μας έπαιξαν αυτό το παιχνίδι, το έπαιξαν καλά. Αλλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι συνεργάτες ανάμεσά μας. Οι συνεργάτες ακόμα είναι όρθιοι. Και δυστυχώς η δική τους φωνή ακούγεται πιο πολύ από εκείνους που επιθυμούν λύση και ειρήνη. Διαφέρουμε σε κάτι απ’ αυτούς. Εκείνοι είναι ενωμένοι και ομόθυμοι, ένα σώμα. Ενώ εμείς είμαστε κατακομματιασμένοι!
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
politis.com.cy