Εορτάζοντες την 3ην του μηνός Αυγούστου

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΑΛΜΑΤΙΟΣ, (ή Δαλμάτος), ΦΑΥΣΤΟΣ και ΙΣΑΚΙΟΣ ή ΙΣΑΑΚΙΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ιερομάρτυρας, Πάπας Ρώμης και οι συν αυτώ.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής, ηγούμενος της Μονής Πατελαρίας
Η ΑΓΙΑ ΣΑΛΩΜΗ, η Μυροφόρος
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΛΗΤΩ, η θαυματουργή
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος, Επίσκοποι Εφέσου
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο θαυματουργός, Ρωμαίος Νοβογορδίας (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ, έπαρχος, μάρτυρας
ΟΙ ΟΣΙΕΣ ΘΕΟΔΩΡΑ η εξ Αιγίνης και ΘΕΟΠΙΣΤΗ η θυγατέρα της
Αναλυτικά
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΑΛΜΑΤΙΟΣ, (ή Δαλμάτος) ΦΑΥΣΤΟΣ και ΙΣΑΚΙΟΣ ή ΙΣΑΑΚΙΟΣ
Για τον Ισαάκιο γράψαμε την 30ή Μαΐου. Ήταν αυτός που με γενναίο φρόνημα προείπε το θάνατο του αρειανόφιλου βασιλιά Ουάλη. Πράγμα που έγινε. Κατόπιν ο Ισαάκιος, επί Μεγάλου Θεοδοσίου, ήλθε με μεγάλες τιμές στην Κωνσταντινούπολη, όπου και μόνασε. Η φήμη του Αγίου έφερε κοντά του πολλούς, ακόμα και από τη στρατιωτική τάξη. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Δαλματίας. Άνδρας πλούσιος με αξιόλογη μόρφωση, άνηκε στη στρατιά των σχολαρίων. Τόσο πολύ είλκυσε τη ψυχή του ο Ισαάκιος, ώστε αφού πήρε και το γιο του Φαϋστο, πήγε στη Μονή όπου μόναζε ο Ισαάκιος. Εκεί, ο Δαλμάτιος δεν άργησε να διαπρέψει για το μεγάλο του ζήλο μεταξύ των συμμοναστών του. Μετά το θάνατο του Ισαακίου, εξελέγη παμψηφεί ηγούμενος της Μονής. Τόσο μεγάλη υπήρξε η φήμη του, ώστε η Μονή πήρε το όνομά του. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατό του, κάλεσε το γιο και συμμοναστή του, Φαϋστο, και αφού τον ευλόγησε, του είπε: “Φρόντιζε πάντοτε να καλλιεργείς και να διατηρείς εγκράτεια, ταπείνωση, υπακοή και ελεημοσύνη. Χωρίς αυτά η μοναχική ζωή όχι μόνο δε φέρει σωτηρία, αλλά και προξενεί κατάπτωση και μεγάλη απώλεια”. Ο Φαύστος, ακολουθώντας τις άγιες συμβουλές του πατέρα του, αναδείχθηκε άξιος διάδοχός του και τελείωσε τη ζωή του με πλήρη κατά Χριστόν αρετή.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Την τρίστιχον χορείαν των Όσιων τιμήσωμεν, Φαύστον Ίσαάκιον άμα, και Δαλμάτιον τον ένδοξον ως τρίφωτος λαμπάς γαρ αρετών, σκεδάζουσι την νύκτα των παθών, και ταις θείαις καταυγάζουσι δωρεαίς, τους πόθω άνακράζοντας· δόξα τω θαυμαστώσαντι υμάς, δόξα τω μεγαλύναντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ιερομάρτυρας, Πάπας Ρώμης και οι συν αυτώ.
Ήταν Ρωμαίος και ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης κατά το έτος 253 μ. Χ. Αυτός κατηχούσε και βάπτιζε χριστιανούς πολλούς ειδωλολάτρες που προσέρχονταν σ’ αυτόν. Μερικούς απ’ αυτούς μάλιστα, χειροτόνησε πρεσβύτερους, διακόνους και αναγνώστες, που αργότερα μαρτύρησαν για τον Χριστό. Όταν συνελήφθη ο Στέφανος και οδηγήθηκε στο ναό του Άρη, προσευχήθηκε και προκλήθηκε σεισμός με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί μέρος του ναού. Τότε οι στρατιώτες φοβισμένοι έτρεξαν και έφυγαν και ο Άγιος πήγε στον τάφο της Αγίας Λουκίας, όπου έκανε αναίμακτη θυσία. Εκεί τον βρήκαν οι στρατιώτες, όπου αφού τον βασάνισαν, τελικά τον αποκεφάλισαν και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. (Η μνήμη του από ορισμένα Συναξάρια επαναλαμβάνεται και την 7η Σεπτεμβρίου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής, ηγούμενος της Μονής Πατελαρίας
Η ΑΓΙΑ ΣΑΛΩΜΗ, η Μυροφόρος
Ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας, μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είχε σύζυγο τον Ζεβεδαίο και γιους τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια, ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας. Η Σαλώμη ήταν εκείνη, παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία, που παρακάλεσε τον Κύριο, όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ, να τιμηθούν οι γιοί της με πρωτεύοντα αξιώματα. Διότι είχε την ιδέα, ότι ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ έμελλε να αναστήσει το θρόνο του Δαβίδ. Όμως η Σαλώμη, τις στιγμές του φρικτού πάθους του Κυρίου και ενώ μαθητές και φίλοι από φόβο είχαν διασκορπιστεί, αυτή, μαζί με μερικές άλλες πιστές γυναίκες, ήταν εκεί και κτυπούσαν από λύπη τα στήθη τους. Επίσης η Σαλώμη αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού. Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της. Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ προξένησε μεγάλη λύπη στη Σαλώμη. Η καρδιά της υπέστη μεγάλο σπαραγμό την ήμερα που ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον πρωτότοκο γιο, της Ιάκωβο. Αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε τη ψυχή της ειρηνικά.
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΛΗΤΩ, η θαυματουργή
Έζησε κατά τον 9ο αιώνα στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου και καταγόταν “εκ του θέματος των Οπτιμάτων” (Οψικίου). Οι γονείς της ονομάζονταν Κωνσταντίνος και Αναστασία και ήταν αρκετά πλούσιοι και προ πάντων ευσεβείς χριστιανοί. Ανάλογη ανατροφή έδωσαν και στην κόρη τους, Θεοκλητώ, που ήταν πιστή, ευσεβής, σεμνή και μελετούσε ακατάπαυστα το θείο λόγο. Όταν παντρεύτηκε (τον Ζαχαρία, άνδρα ευσεβή και ελεήμονα), υπήρξε πρότυπο χριστιανής συζύγου. Το σπίτι της ήταν συνεχώς ανοικτό για τους δυστυχείς, για τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς οικογενειάρχες. Συχνά πήγαινε η ίδια στα φτωχόσπιτα και μοίραζε απλόχερα ελεημοσύνη και περιποίηση στους αρρώστους. Ο θάνατος τη βρήκε να εκτελεί τέτοια θεάρεστα έργα. Το λείψανό της αξιώθηκε να γίνει όργανο πολλών ιαμάτων. (Στον κώδικα 73 της Μονής Παναγίας της Χάλκης, καλείται Θεόκλητη και η μνήμη της αναφέρεται την 21η Αυγούστου).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος, Επίσκοποι Εφέσου
Ή μνήμη τους φέρεται σε δύο Κώδικες, τον Πατμιακό 266 και τον Παρισινό 152 Sap ως έξης: “Των εν άγίοις πατέρων ημών και αρχιεπισκόπων γενομένων Εφέσου Ιωάννου του μονάχου και Ιωάννου του νέου”. Σε Παρισινό Κώδικα η μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 4η Αυγούστου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο θαυματουργός, Ρωμαίος Νοβογορδίας (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ, έπαρχος, μάρτυρας
Βυζαντινός άρχοντας επί της Βασιλείας του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641), που θανατώθηκε στη φυλακή από τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη για την ομολογία του στη χριστιανική πίστη.
ΟΙ ΟΣΙΕΣ ΘΕΟΔΩΡΑ η εξ Αιγίνης και ΘΕΟΠΙΣΤΗ η θυγατέρα της
Ή όσια Θεοδώρα γεννήθηκε στην Αίγινα. Μετά το γάμο της, ήλθε στη Θεσσαλονίκη λόγω επιδρομών των Σαρακινών. Ασπάστηκε το μοναχισμό μετά το θάνατο του συζύγου της και μπήκε στη Μονή του Αγίου Στεφάνου με τη θυγατέρα της, Θεοπίστη. Έζησε με πολλή αρετή και κοιμήθηκε το 892. Εορτάζονται την 29η Αυγούστου, αλλά η γιορτή τους μεταφέρθηκε την 3η Αυγούστου λόγω της γιορτής της απότομης της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου.