Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του πατέρα Μητσοτακη είχε εκλέξει 150 βουλευτές και μαζί με τον βουλευτή της ΔΗΑΝΑ σχημάτισε κυβέρνηση με 151 βουλευτές ενώ στην πορεία πήρε ακόμη μια έδρα μετά από απόφαση του εκλογοδικείου και έφτασε τους 152.
Τοτε όλοι θεώρησαν λάθος που ο Μητσοτάκης δεν προχώρησε τον πρώτο χρόνο σε εκλογές με νέο εκλογικό νόμο ώστε να εκλεγεί ξανά αυτή τη φορά με ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα.
Ισως το λάθος να μην ήταν τόσο δικό του και να ήταν όμηρος εσωκομματικών καταστάσεων στη Νέα Δημοκρταια που νόμιζαν ότι έτσι μπορούσαν να ελέγχουν καλύτερα την τότε κυβέρνηση.
Η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτακη έχει ισχυρή πλειοψηφία αλλά έχει ένα σκόπελο, τον εκλογικό νόμο με τις οποίες θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Δεν αρκεί να τον αλλάξει στη Βουλή γιατί για να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία που είναι απίθανο να βρεθεί από αυτή τη Βουλή.
Ετσι μοιραία ο Μητσοτάκης θα πρέπει να επιλέξει μέσα στο 2020 αν θα πάει σε νέες εκλογές αμέσως μόλις αλλάξει ο εκλογικός νόμος όσο είναι ακόμη αρεστός στην ελληνική κοινωνία και να σχηματίσει μια προσωρινή κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ όσο το άθροισμα και των δυο κομμάτων αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις πάνω του 50% ή να αφήσει να κυλήσει ο χρόνος ως το τέλος της τετραετίας.
Κάποιοι τον συμβουλεύουν να συνδυάσει την προκήρυξη πρόωρων εκλογών με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας κάτι που ομως ο ίδιος δεν θέλει για να μην φανεί ότι παίζει πολιτικά παιχνίδια με τον κορυφαίο θεσμό της χώρας.
28 χρόνια μετά το 1991 η ιστορία προσπαθεί να επαναληφθεί και να δωθεί η ευκαιρία στον σημερινό πρωθυπουργό να κάνει μια διαφορετική επιλογή από αυτήν του πρωθυπουργού πατέρα του.
Βεβαια υπάρχει και η θεωρια που λέει ότι το καλύτερο είναι εχθρός του καλού υπονοώντας πως πολλές φορές αυτό που θεωρούμε καλύτερο δεν είναι τελικά και τόσο καλό όσο νομίζαμε και εξαιτιας του χάνουμε και ότι είχαμε.
kalinda