Ξαφνικά δάκρυσε η Ελλάδα για το δημοφιλή “αγωνιστή” Κακαουνάκη, όπως άλλωστε και για τον μέντορα του Λαμπράκη. Η ατυχία για τον δεύτερο είναι ότι πέθανε πρώτος και έτσι υπέστη την πραγματική “δημοφιλία” μετά θάνατον αφού και τα ΜΜ”Ε” του τον έγραψαν κανονικά και μετά από “νουθεσίες” άρχισαν τα αφιερώματα: Ρε σεις, κόφτε τις μαλ*** θα μας πάρουν χαμπάρι! Κάντε τους στεναχωρημένους και αρχίστε αφιερώματα για τις ευεργεσίες!
Για τον Κακαουνάκη φάνηκαν πιο έτοιμοι μετά το πρώτο πάθημα. Να τα αφιερώματα για την “προσφορά”, να η οργή για τα ιατρικά “λάθη” (άκου σηψαιμία ο Κακαουνάκης…) και βέβαια η πλειοδοσία σε ειλικρίνεια. Ο Μάκης είναι υποκριτής, εμείς είμαστε πιο ειλικρινείς, λυπόμαστε πραγματικά κλπ κλπ.
Για να παραμυθιάζονται τα άλλα πιστά σκυλιά των αφεντικών και να νομίζουν ότι τα περιμένει δόξα μετά θάνατον.
Όχι κορόιδα: Επιτάφιος ενός “επιτυχημένου”