Εορτάζοντες την 10ην του μηνός Οκτωβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ & ΕΥΛΑΜΠΙΑ, τα αδέλφια

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ο Ομολογητής
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ της Όπτινα (Ρώσος)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 26 ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ζωγραφίτες του Αγίου Όρους
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ο Σκυλόσοφος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΗΣ ΤΟΤΜΑ (Ρώσος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΜΠΙΟΣ & ΕΥΛΑΜΠΙΑ, τα αδέλφια
Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (296 μ. Χ.). Ο διωγμός κατά των χριστιανών ήταν σκληρός και ανελέητος. Γι’ αυτό, ο Ευλάμπιος και η αδελφή του Ευλαμπία κρύβονταν μαζί με άλλους χριστιανούς στο βουνό. Εκεί, ζούσαν καλλιεργώντας την προσευχή και τη μελέτη των Ιερών Γραφών. Κάποια μέρα, ο Ευλάμπιος πήγε στη Νικομήδεια να προμηθευθεί τροφές. Αλλά οι ειδωλολάτρες τον αναγνώρισαν και αμέσως τον συνέλαβαν. Βέβαια, στην ερώτηση του βασιλιά αν πιστεύει στον Χριστό, ομολόγησε φανερά ότι είναι χριστιανός, οπότε τον έβαλαν μέσα σε ειδωλολατρικό ναό για να θυσιάσει με τη βία. Ο Ευλάμπιος, όμως, δια της προσευχής συνέτριψε το είδωλο του θεού Άρη. Και ενώ άρχισαν να τον μαστιγώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, όρμησε η αδελφή του Ευλαμπία, και αφού τον αγκάλιασε, παρακάλεσε το Θεό να την αξιώσει να συμμαρτυρήσει με τον αδελφό της. Τότε έβαλαν και τους δύο σε ένα καζάνι με βραστό νερό. Αλλά δια θαύματος αυτοί δροσίζονταν, και έτσι βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Αυτό έκανε να πιστέψουν στον Χριστό 200 ειδωλολάτρες, οι όποιοι μαζί με τον Ευλάμπιο και την Ευλαμπία αποκεφαλίστηκαν υπέρ της αλήθειας του Κυρίου. Και όπως λέει ο λόγος του Θεού, “Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένη το αγαθόν”1. Δηλαδή, δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθεί στον καθένα που εργάζεται το αγαθό και πεθαίνει γι’ αυτό. 1. Προς Ρωμαίους, Β’ 10.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Της φύσεως θεσμώ, συνημμένοι ενθέως, ομόψυχοι στερρώς, ως ομαίμονες θείοι, αυτάδελφοι Μάρτυρες, εν αθλήσει ώράθητε, ώ Ευλάμπιε, συν τη σεμνή Ευλαμπία.· όθεν στέφανον, νικητικόν δεδεγμένοι, ημάς διασώζετε.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 200 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Όταν κατά το διωγμό του Μαξιμιανού (286-305) οι χριστιανοί της Νικομήδειας κατέφυγαν στα όρη για ν’ αποφύγουν το θάνατο, μετά τη σύλληψη του Ευλαμπίου (βλέπε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα) συνελήφθησαν και αυτοί, με αποτέλεσμα να κατασφαγούν όλοι μαζί με τον Άγιο Ευλάμπιο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΝΟΣ
Ήταν από τη Συρία και υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Μαρκιανού (450). Ήλθε στην Κωνσταντινούπολη και έλαμψε με τις μεγάλες του αρετές και τα θαύματα, ώστε ο Μαρκιανός έκτισε Ναό στο όνομά του (Μάλλον μετά το θάνατο του Αγίου), που σώζεται μέχρι σήμερα. Ο αριθμός των μαθητών του Βασιανού, έφτασε μέχρι και τους 300. Μαθήτριά του ήταν και η Αγία Ματρώνα (+ 9 Νοεμβρίου). Έτσι λοιπόν αφού έζησε ο Όσιος, πολλούς έφερε στον Χριστό και πολλά θαύματα έκανε. Έφθασε σε βαθιά γεράματα και απεβίωσε ειρηνικά. Τάφηκε στον προαναφερθέντα Ναό του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ο Ομολογητής
Ζηλευτός αγωνιστής υπέρ της Ορθοδοξίας ο όσιος Θεόφιλος, γεννήθηκε σ’ ένα χωριό κοντά στη Τιβεριούπολη. Όταν φοιτούσε στο σχολείο, διακρινόταν μεταξύ των συμμαθητών του για την επίδοση στα γράμματα, αλλά και για τη σεμνότητα του ήθους και την άριστη διαγωγή του. Νέος ακόμα, επισκέφθηκε ευσεβή μοναχό, τον Στέφανο, που είχε στήσει την κατοικία του επάνω στο όρος Σελέντιο. Υπό τις οδηγίες του ο Θεόφιλος μεγάλωνε πνευματικά και πλούτιζε τις γνώσεις του στα δόγματα της Ορθοδοξίας. Επειδή οι γονείς του ήταν αρκετά πλούσιοι, προσπαθούσε να τους κάνει προθυμότερους στην υπηρεσία θεοφιλών έργων. Και το κατάφερε. Έτσι αυτοί, διέθεσαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους για την ανακούφιση των φτωχών και για την κατασκευή μοναστηριού στο όρος Σελέντιο, που αργότερα έγινε μοναχός και ο Θεόφιλος. Τότε όμως, ήταν τα χρόνια που κυβερνούσε ο εικονομάχος Λέων ο Ισαυρος. Και ο Θεόφιλος δεν επαναπαύτηκε στις ασκητικές του ασχολίες. Κατέβηκε στο πεδίο της μάχης, άφησε το ήσυχο ασκητήριό του και πήγαινε σε πόλεις και χωριά και κήρυττε υπέρ της Ορθοδοξίας. Παρακινούσε άνδρες και γυναίκες, κληρικούς και λαϊκούς να μη λιποψυχούν, αλλά να μένουν ακλόνητοι και αφοσιωμένοι στο ορθόδοξο φρόνημα της μητέρας Εκκλησίας. Καταγγέλθηκε γι’ αυτό, τον συνέλαβαν και τον πήγαν στη Νίκαια, όπου υπέστη την ποινή του ραβδισμού και του πυρωμένου σιδήρου στη σάρκα του. Γύρισε νικητής στο μοναστήρι του, όπου η ψυχή του αποδημούσε στα μακάρια ουράνια σκηνώματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ της Όπτινα (Ρώσος)
Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1812 στο χωριό Μεγάλο Λιπόβιτς της περιφέρειας του Ταμπώφ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ Θεοδώροβιτς Γρένκωφ και η μητέρα του Μάρθα Νικολάγεβνα. Είχαν συνολικά οκτώ παιδιά και ο όσιος Αμβρόσιος ήταν έκτος στη σειρά. Το βαπτιστικό όνομα του Οσίου ήταν Αλέξανδρος και η ευσεβής οικογένειά του τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, αν και ο ίδιος από μικρός ήταν πολύ ζωηρός αλλά και πολύ ευφυής. Σπούδασε Ιερατικό σεμινάριο και στην αρχή έγινε δάσκαλος. Κατόπιν έγινε μοναχός στην Όπτινα και στις 2 Φεβρουαρίου του 1843 Διάκονος. Στα τέλη του 1845 (9 Δεκεμβρίου) και σε ηλικία 33 χρονών έγινε Ιερέας. Λίγο μετά όμως η υγεία του χειροτέρεψε, αλλά η ζωή του υπήρξε οσιακή και άκρως ευεργετική στους συνανθρώπους του. Είχε προορατικό χάρισμα και ίδρυσε γυναικείο κοινόβιο το 1872. Οι δοκιμασίες που υπέστη ήταν πολλές, όμως αυτός στάθηκε βράχος υπομονής και έμπρακτος διδάσκαλος των θεϊκών αρετών. Πέθανε στις 10 Οκτωβρίου του 1891 και αγιοποιήθηκε το 1990.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 26 ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ζωγραφίτες του Αγίου Όρους
(Βλέπε σχετικά την 22α Σεπτεμβρίου)
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ο Σκυλόσοφος
Βλέπε σχετική βιογραφία του στους Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΗΣ ΤΟΤΜΑ (Ρώσος)
(Δια Χριστόν σαλός)