, αλλά και αγάπη για τον πατέρα, ευχαριστεί όλους όσους συμπαραστάθηκαν στο πένθος.Είναι πολύ σημαντικό, να χαίρεται ο πατέρας, από την αιωνιότητα, για τα έργα των παιδιών του, κι αυτό κάνει ο Γιάννης Βούλτεψης.Του Αη Γιαννιού χαιρόταν να δέχεται ευχές. Περιχαρής έτρεχε από το ένα τηλέφωνο στο άλλο. Για πρώτη φορά φέτος δεν θα σας απαντήσει ο ίδιος. Κρατά το ακουστικό της Αιωνιότητας.
Εκ μέρους της οικογένειάς μου, εκφράζω σε όλους την ευγνωμοσύνη μας. Δεν συμμετείχατε απλώς….
Ευχαριστώ όλη τη δημοσιογραφική οικογένεια, τους αναρίθμητους μαθητές του, που υπερασπιζόταν και παρακολουθούσε (μέχρις ενοχλήσεως) σε κάθε τους βήμα, τους συγγενείς, τους φίλους του από κάθε περίοδο της πολυτάραχης ζωής του, τους πολιτικούς από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, την Αριστερά, τον ΛΑΟΣ, την Δημοκρατική Αναγέννηση, τους δημοτικούς άρχοντες, τους αντιστασιακούς των περιόδων 1941-1945 και 1967 – 1974, τα σωματεία, τους γιατρούς, τους πνευματικούς ανθρώπους, τους συνδικαλιστές, τους επιχειρηματίες, τους εκδότες του, τους χιλιάδες απλούς ανθρώπους που έδειξαν την αγάπη τους με κάθε τρόπο – με την παρουσία τους στον ύστατο χαιρετισμό, με τις ομιλίες τους, τα στεφάνια τους, τις δωρεές τους σε Ιδρύματα, τα τηλεφωνήματα, τα τηλεγραφήματα, τα ηλεκτρονικά μηνύματα, τη σκέψη τους. Πολλές ευχαριστίες στον Μητροπολίτη μας και στους ιερείς μας.
Ευχαριστώ τις εφημερίδες, τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τους bloggers, που δεν μετέδωσαν απλώς τη θλιβερή είδηση, αλλά κατέθεσαν τις προσωπικές αναμνήσεις και τα σχόλιά τους.
Τέλος, ευχαριστώ τα στελέχη του Δήμου Π. Φαλήρου, που με επικεφαλής (επιτρέψτε μου μόνο αυτή την προσωπική αναφορά) τον Δήμαρχο Διονύση Χατζηδάκη, στάθηκαν δίπλα μας ώστε η διαδικασία να μην ακυρώσει την ουσία.
Ελπίζω να μην ξέχασα πολλούς. Αλλά – όπως θα έλεγε κι’ εκείνος με το γνωστό σκωπτικό του ύφος – «όσους ξέχασα να τους ξεχάσει ο Χάρος»…