Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Οκτωβρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΒΟΣ, ΤΑΡΑΧΟΣ & ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, η Παρθένος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ, επίσκοπος Εφέσου
Η ΑΓΙΑ ΜΑΛΦΕΘΑ
Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΒΕΝΤΙΝΟΣ & ΜΑΞΙΜΟΣ (ή Μαξιμίνος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΣΩΝ, επίσκοπος Δαμασκού
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΟΣ & ΔΙΟΔΟΡΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Νέος Θεολόγος
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΕΒΙΟΣ, ο Αρσινοΐτης
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ WILFRID (Άγγλος)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΣ, ΒΑΡΛΑΑΜ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο μοναχός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο επίσκοπος, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Βαβατσινιώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο επιτηδειώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο περαχωρίτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Σαλαμάνης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο επίσκοπος, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ή Αρνιακός, ΕΛΠΙΔΙΟΣ, ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ.
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΒΟΣ, ΤΑΡΑΧΟΣ & ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
Μαρτύρησαν στο διωγμό κατά της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού (284-304) και Φλαβιανού ηγεμόνα Κιλικίας. Ο Πρόβος ήταν από την Παμφυλία, ο Ανδρόνικος από την Έφεσο και ο Τάραχος από την Ιλλυρία. Και οι τρεις ήταν στρατιώτες, πραγματικά ευσεβέστατοι και άρτια καταρτισμένοι στην Αγία Γραφή. Συνελήφθησαν από τον έπαρχο της Ταρσού Μαξέντιο, τον καιρό που βρίσκονταν στην έρημο. Όταν, λοιπόν, παρουσιάστηκαν μπροστά του και οι τρεις θαρραλέοι στρατιώτες Χριστού, έδωσαν γενναίες απαντήσεις. Πρώτος ο γέρων Τάραχος είπε: “Μη βλέπεις, βασιλιά, τα γηρατειά μου. Οι σωματικές μου δυνάμεις μπορεί να υποχώρησαν, αλλά η ακμή της ψυχής παραμένει ακέραια. Γι’ αυτό, όλα τα βάσανα και μύριοι θάνατοι δε θα καταισχύνουν και τον πιο μικρό στρατιώτη του Χριστού”. Έπειτα, με τη σειρά του ο Πρόβος, είπε και αυτός: “Χριστιανός είμαι και τίποτα δε με τραβά τόσο, όσο να πάθω για τον Χριστό μύρια βάσανα και να χύσω το αίμα μου γι’ Αυτόν”. Τέλος, γενναία ήταν και η απάντηση του Ανδρόνικου: “Μεταχειρισθείτε, είπε, όσα μαρτύρια θέλετε. Το αίμα μου όλο μπορεί να φύγει, αλλά η καρτερία απ’ τον Ανδρόνικο δε θα λείψει, έστω και αν κοβόταν μύρια τεμάχια”. Κεραυνοβολημένος από τις απαντήσεις ο Μαξέντιος διέταξε να γδάρουν το κεφάλι του Τάραχου και να βγάλουν τα μάτια των άλλων δύο. Τέλος, μη ανεχόμενος τέτοια ταπείνωση, τους αποκεφάλισε.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Ίσχύν την άμαχον, περιζωσάμενοι, κατεπαλαίσατε, εχθρών τας φάλαγγας, και εδοξάσατε Χριστόν, αθλήσεως τοις αγώσι, Πρόβε παναοίδιμε, ο πρόβας προς τα κρείττονα, ένδοξε Ανδρόνικε, Εκκλησίας εκνίκημα, και Τάραχε πιστών ή γαλήνη’ ο τρισαυγής Μαρτύρων δήμος.
Η ΑΓΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ
Δεν λογάριασε καθόλου το σώμα και την επίγεια ζωή της, προκειμένου να κατακτήσει την αιώνια. Η αγία Δομνίνα αξιώθηκε το μαρτυρικό θάνατο επί Διοκλητιανού (286 μ. Χ.) Τη συνέλαβε ο έπαρχος Λυσίας και την απείλησε άγρια, με την ιδέα ότι η γυναικεία της φύση δεν θα τολμήσει να εκτεθεί στα μαρτυρία. Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού έπασχε και από χρόνια βαριά αρρώστια. Αλλά έπεσε πολύ έξω Η Δομνίνα επέδειξε τη μεγαλύτερη ηρωική γενναιότητα. Έμεινε με σταθερότητα στην ομολογία του Χρίστου και καταφρόνησε τα μαστίγια, με τα οποία κτύπησαν σκληρά και άγρια τη σάρκα της. Κατόπιν της έσπασαν τα κόκαλα και τις αρθρώσεις και έτσι παρέδωσε την άγια ψυχή της στο Θεό.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, η Παρθένος
Υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Δεκίου και Βαλεριανοϋ (250). Καταγόταν από τη Ρώμη και μόναζε σ’ ένα Μοναστήρι μαζί με άλλες παρθένες. Αυτή λοιπόν καταγγέλθηκε ότι είναι χριστιανή και οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα με σιδερένια αλυσίδα και χτυπήθηκε άγρια στο πρόσωπο. Κατόπιν, αφού τη γύμνωσαν, με μαρτυρικό τρόπο την έκαιγαν, ενώ στη φωτιά έχυναν πίσσα, λάδι και θείο. Έπειτα την κρέμασαν σ’ ένα ξύλο και έκοψαν τους μαστούς της. Στη συνέχεια έβγαλαν από τη ρίζα τα νύχια της, έκαψαν τα χέρια και τα πόδια της, ξερίζωσαν τα δόντια της και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του Μαρτυρίου. (Ίσως να είναι η ίδια μ’ αυτή της 29ης Οκτωβρίου. Οι βιογραφίες τους είναι σχεδόν όμοιες).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 70 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Μάλλον πρόκειται για τους ίδιους μάρτυρες της 30ής Σεπτεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ, επίσκοπος Εφέσου
Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΑΓΙΑ ΜΑΛΦΕΘΑ
Μαρτύρησε, αφού τη θανάτωσαν με τοξευόμενα βέλη.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
Μαρτύρησε, αφού βρήκε μαρτυρικό θάνατο μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΒΕΝΤΙΝΟΣ & ΜΑΞΙΜΟΣ (ή Μαξιμίνος)
Ό Ιερός Χρυσόστομος πλέκει ιδιαίτερο εγκώμιο στους δύο αυτούς μάρτυρες. Υπήρξαν επί Ιουλιανού του Παραβάτου (361). Κάποτε έτυχε να βρίσκονται σ’ ένα συμπόσιο στρατιωτών (ίσως διότι και αυτοί ήταν στρατιώτες) και κατά τη συζήτηση, οι Άγιοι αυτοί, διαμαρτύρονταν για τα κακά που ο βασιλιάς διέπραττε εναντίον των χριστιανών. Αυτό όμως, το “κάρφωσε” κάποιος στο βασιλιά Ιουλιανό τον Παραβάτη, με αποτέλεσμα αυτός να δημεύσει την περιουσία των δύο Αγίων και να τους κλείσει φυλακή. Επειδή όμως η φυλακή είχε γίνει εκκλησία από τις συχνές και ομαδικές επισκέψεις των χριστιανών, για ν’ ακούσουν τα λόγια των δύο Αγίων και να διδαχθούν, ο Ιουλιανός έδωσε διαταγή και τη νύχτα, κρυφά, στρατιώτες πήγαν και τους αποκεφάλισαν. Τα σώματά τους τα πήραν οι χριστιανοί και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΣΩΝ, επίσκοπος Δαμασκού
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΟΣ & ΔΙΟΔΟΡΟΣ
Μαρτύρησαν δια πυρός.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο Νέος Θεολόγος
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 12η Μαρτίου. Ή μνήμη του μετατίθεται εδώ, διότι την 12η Μαρτίου συμπίπτει με τις ήμερες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείαν έλλαμψιν, Συμεών Πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων ζητείν, ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος. Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΣΕΒΙΟΣ, ο Αρσινοΐτης
Γεννήθηκε στην Αρσινόη, που βρίσκεται κοντά στην Παφία της Μαιλάνδρας της Κύπρου, από γονείς ευσεβείς και εύπορους, τον Μιχαήλ και την Άννα. Είχε αδελφό τον όσιο Αρκάδιο, τον μετέπειτα επίσκοπο Αρσινόης (+ 29 Αυγούστου). Αν και ο αδελφός του πήγε στην Κων/πολη για να σπουδάσει, αυτός έμεινε κοντά στους γονείς του βόσκοντας πρόβατα και διαπρέποντας στην αρετή και την ευσέβεια. Παντρεύτηκε με κάποια κοπέλα από το χωριό Φιλούσες, την οποία έπεισε να περάσουν τη ζωή τους με παρθενία σαν αδέλφια. Πράγματι, έτσι ασκητικά και οσιακά αφού έζησε, κάνοντας πολλές ελεημοσύνες, απεβίωσε ειρηνικά. Τον έθαψαν στη σπηλιά όπου πήγαινε και ασκήτευε. Ο τόπος εκείνος έγινε αιτία, δια του Αγίου, πολλών θαυμάτων.
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΓΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ WILFRID (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσοϋ, Αθήνα,ι 1985.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΛΑΝΤΙΟΣ, ΒΑΡΛΑΑΜ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο μοναχός, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο επίσκοπος, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Βαβατσινιώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο επιτηδειώτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο περαχωρίτης, ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Σαλαμάνης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ ο επίσκοπος, ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ή Αρνιακός, ΕΛΠΙΔΙΟΣ, ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ και ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ.
Βλέπε βιογραφία τους Α.Χ.Ε.Χ. 300 Άγιοι Αλαμανοί Κύπριοι.