Παρακολουθώ, ως πολίτης, τις διαδρομές των επαγγελματιών δημοσιογράφων. Ξέρετε τι παρατήρησα;
Ότι οι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης, είναι όλοι πραγματικά καλά παιδιά. Όλοι είναι “ψωνισμένοι” να κάνουν τη δουλειά τους. Να βγάλουν μια είδηση, να γράψουν ένα σωστό άρθρο. Φαίνεται αυτό, αν διαβάσει κανείς….
Αγγελιοφόρο, Μακεδονία, Τύπο κλπ. Οι άνθρωποι γράφουν ως δημοσιογράφοι. Με μεράκι για την είδηση και την κοινωνία.
Παίρνεις μετά, την Αθηναϊκή εφημερίδα και βλέπεις ότι όλοι σχεδόν οι συνάδελφοί τους γράφουν διατεταγμένα. Αποπνέουν ένα άρωμα εκβιασμού και στοχοποίησης τα άρθρά τους, ρε παιδί μου. Λες και χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία ως όπλο, είτε για να προστατευθούν, είτε για να επιβληθούν ! Όλα τα άρθρα έχουν “στόχο”. Σαν να έχουν επικεφαλίδα “τώρα θα ξεσκίσω αυτόν τον π……, που δε δίνει διαφήμιση στο αφεντικό μου”
Που πήγε το καλώς εννοούμενο “ψώνιο” ρε παιδιά; Γιατί τόσο ζόρι να παίζετε στα παιχνίδια εξουσίας των εργολάβων ή εφοπλιστών ιδοκτητών σας ; (προσέξτε τη λέξη: “ιδιοκτητών σας”, έχω την εντύπωση ότι σας μεταχειρίζονται ως ιδιόκτητα μαντρόσκυλα).
Με φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά (που δεν υπερβαίνουν το 10% !)
Δημοσιογράφοι είστε, δεν είστε μπράβοι σκυλάδικων. Ψηλά το κεφάλι !