Ο καιρός της ελληνικής μπύρας

Μια μπύρα «Volkan» στη Σαντορίνη, μια «Solo» στην Κρήτη, μια «Sknipa» στη Θεσσαλονίκη ή μια «Vatinger» στη Χαλκιδική; Οι ελληνικές μικροζυθοποιίες ζουν τη δική τους άνθηση και είναι ιδιαίτερα αγαπητές.

Όταν ο Άλπρεχτ λέει ότι η μπύρα του Θανάση Μισάλτη είναι καλή, τότε στην παρέα υπάρχουν μόνο χαμόγελα. Διότι τότε ο μικροζυθοποιός Θανάσης Μισάλτης γνωρίζει ότι κάτι έχει κάνει σωστά. Άλλωστε ο Γερμανός πεθερός του είναι όχι μόνο λάτρης αλλά και γνώστης της μπύρας. Η σύζυγος του έλληνα μικροζυθοποιού από την Χαλκιδική είναι Γερμανίδα. «Όταν ταξιδεύουμε στη Γερμανία παίρνουμε πάντα μαζί μας τις πιο πρόσφατες μπύρες που φτιάξαμε και τις απολαμβάνουμε όλοι μαζί» λέει χαρακτηριστικά ο Θανάσης Μισάλτης, που είναι ένας από τους 80 Έλληνες μικροζυθοποιούς.
Η μικροζυθοποιία είναι ένας οικονομικός κλάδος που ανθίζει στην χώρα τα τελευταία χρόνια και μάλιστα τραβά τα βλέμματα των ξένων τουριστών, ειδικά των Γερμανών που πάντα αποζητούν μια καλή μπύρα στις διακοπές τους.
Ο Θανάσης Μισάλτης με τη σύζυγό του Χριστίνα βρίσκονται πίσω από την μπύρα «Valtinger». Το όνομα προέρχεται από τον τόπο καταγωγής, την Βάλτα (Κασσανδρεία) Χαλκιδικής. Η «γερμανοποίηση» του ονόματος είναι κάτι σαν φόρος τιμής προς την τέχνη της μπύρας, που εδώ και χρόνια κρατούν ζωντανή οι Γερμανοί. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο εμπνευστής της, η «Valtinger» γεννήθηκε «όταν η γερμανική εμπειρία συνάντησε το ελληνικό πάθος».
Μπύρα από… τον τόπο σου
Αλλά η περίπτωση της «Valtinger» δεν είναι μοναδική. Παρόμοιες τοπικές μπύρες βρίσκει πλέον κανείς παντού ανά την Ελλάδα, από τη Σίφνο και τη Σκόπελο μέχρι την Κελαφονιά, τη Χίο ή την Κρήτη. Η νέα μόδα επιτάσσει να πίνεις «ντόπια» μπύρα. Έτσι τα τελευταία χρόνια η λεγόμενη «craft» ελληνική μπύρα γνωρίζει δόξες και μάλιστα κατάφερε να αντισταθεί στην οικονομική κρίση.
«Δεν υπήρχαν δουλειές κι έτσι πολλοί νέοι άνθρωποι άρχισαν να φτιάχνουν μπύρα στο σπίτι», αναφέρει ο Κωνσταντίνος Στεργίδης, ένας εκ των διοργανωτών του Craft Beer Festival, που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα.
Όπως παρατηρεί ο ίδιος, εν μέσω κρίσης πολλοί νέοι στην Ελλάδα στράφηκαν στη γεωργία, την παραγωγή ελαιόλαδου, μελιού, τυριού αλλά και μπύρας. Σε αυτό βοήθησε και η μεγάλη ζήτηση για τοπικά προϊόντα από τουρίστες, κυρίως Γερμανούς και Βρετανούς. Στις διακοπές τους αναζητούν συνήθως το ντόπιο και το αυθεντικό. Ειδικά για την μπύρα και δη τις μικροζυθοποιίες δεν ήταν ένα εύκολο στοίχημα, δεδομένου ότι πάνω από το 80% της ελληνικής αγοράς κατέχουν κολοσσοί όπως η Amstel, η Ηeineken, η Carlsberg.
Ο κλάδος της «craft» μπύρας, όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Στεργίδης, βασίζεται στην δημιουργικότητα και την ποιότητα. Οι Έλληνες μικροζυθοποιοί έχουν ως πρότυπο τις περίφημες γερμανικές προδιαγραφές για την «καθαρότητα της μπύρας» αν και, όπως σημειώνει, στην Ελλάδα δεν ισχύουν τόσο αυστηροί κανόνες για την μπύρα, όπως στη Γερμανία.
Οι «νομάδες» της μπύρας
Αλλά πώς και πού ακριβώς παράγονται οι ελληνικές craft μπύρες; Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι μικροζυθοποιοί, που μεταξύ τους συνηθίζουν να αποκαλούνται «νομάδες» της μπύρας, συνήθως πηγαίνουν με τη συνταγή τους σε ήδη υπάρχοντα, μεγαλύτερα ζυθοποιία. Εκεί φτιάχνουν τη δική τους μπύρα, όπως την έχουν οραματιστεί. Εάν θέλουν να φτιάξουν δικές τους εγκαταστάσεις μπορούν να υπολογίζουν σε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, εάν βέβαια κάνουν τζίρο άνω των 200.000 ευρώ. Κάτι που δεν είναι τόσο απλό για τους τοπικούς μικροζυθοποιούς. Ο Θανάσης Μισάλτης πάντως αυτό το καλοκαίρι κατάφερε να πουλήσει 40.000 μπουκάλια μπύρας σε ταβέρνες, μπαρ και άλλα καταστήματα βλέποντας το μέλλον με αισιοδοξία.
Dpa / Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη
dw