Φουντώνουν τις τελευταίες μέρες τα δημοσιεύματα περί εσωκομματικής κόντρας Σαμαρά-Μητσοτάκη και οι φήμες για ίδρυση κόμματος ακροδεξιών αποχρώσεων από το “Σαμαρικό” μπλόκ. Καλό το αφήγημα, αλλά κάτι δεν… κολλάει. Μήπως το “μανιφέστο” Σαμαρά δεν είναι τίποτε άλλο από μια συμφωνημένη και καλά ενορχηστρωμένη μπλόφα με… διττό σκοπό; Και εξηγούμαστε:
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ θα αφήσει τις καρέκλες, στις οποίες έχει στρογγυλοκαθίσει, για να ρίξουν τον Μητσοτάκη; Τον άνθρωπο που τους έφερε από την αφάνεια στο προσκήνιο και τους έδωσε αξιώματα και λόγο ύπαρξης; Να περάσουν από την αποθέωση στο πρόσωπο του στην προδοσία;
Όχι ότι δεν είναι ικανοί. Αλλά, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, αυτό θα έμοιαζε με πολιτική αυτοκτονία.
Από τη μια, λοιπόν, υπάρχει εσχάτως η (επανα)δραστηριοποίηση Καραμανλή, οι δημόσιες παρεμβάσεις του οποίου αφενός περιθωριοποιούν τον Σαμαρά και αφετέρου βάζουν ψηλά τον πήχη για τον Πρωθυπουργό. Λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως μέτρο σύγκρισης με τον φυσικό ηγέτη της παράταξης. Και αυτό το παιχνίδι, το γνωρίζει κι ο ίδιος ο Κυριάκος, είναι χαμένο με γκολ από τα αποδυτήρια.
Από την άλλη, υπάρχει το δεδηλωμένο ενδιαφέρον Σαμαρά για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ενδιαφέρον που επιχειρείται να επιβληθεί “με το έτσι θέλω”, σχεδόν εκβιαστικά, από τα μίντια που στηρίζουν τον πρώην πρωθυπουργό, αν κρίνουμε από τα συντονισμένα δημοσιεύματα κριτικής προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και την ενορχηστρωμένη επίθεση στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου. Του καθ’ ομολογίαν πιο άξιου και δραστήριου ΠτΔ της μεταπολίτευσης.
Διερωτόμαστε λοιπόν:
Μήπως όλο αυτό το αφήγημα δεν είναι τίποτε άλλο από μια συμφωνία του Αντώνη Σαμαρά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Μια συμφωνία που από τη μία θα επαναφέρει τον Σαμαρά στο πολιτικό γίγνεσθαι και θα οριστικοποιήσει τη ρήξη του με τους Καραμανλικούς που τρέμει ο Μητσοτάκης;
infiltr8or