Αποτελεί αναμφισβήτητα αντικείμενο μελέτης των δημοσκόπων αυτό που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις των κομμάτων αλλα και των υποψηφίων στον Πειραιά, αφού μεσοσταθμικά η ανατροπή των συσχετισμών μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ξεπερνά τις 25 μ0νάδες. Τέτοιο εύρημα δεν έχει προηγούμενο τουλάχιστον στην μεταπολίτευση, έχει όμως σαφέστατη εξήγηση. Δεν είναι άλλη από την στάση του Βασίλη Μιχαλολιάκου τους 11 αυτούς μήνες, ως δήμαρχος.
Αναμφισβήτητα, ο Μιχαλολιάκος έχει δώσει μαθήματα υπερκομματικής διακυβέρνησης αφού ο Πειραιάς είναι ο μόνος δήμος στον οποίον η δημοτική αρχή όχι μόνο δεν προέβει σε απολύσεις αλλά έχει θέσει σαφή ασπίδα ακόμα και σε μεθοδεύσεις τύπου “εφεδρείας”. Πέραν του έργου που αποτελεί υπόδειγμα διοίκησης και στρατηγικής πέραν μνημονίων και λοιπών ομολογιών ανικανότητας της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η στάση του δημάρχου δεν έχει ιδεολογικά ή άλλα στεγανά.
Πρωτοστάτησε στην μάχη κατά του χαρατσιού, αρνήθηκε παρά τις απειλές να παραδώσει λίστες εφεδρείας, δεν εκρυψε όμως ούτε στιγμή την βαθιά του πίστη στην πατρίδα, συνθλίβοντας τα φληναφήματα της “πολιτικής ορθότητας”. Διοργάνωσε την πρώτη Πειραϊκή Αμφικτυονία, δεν δίστασε να μιλήσει για το χρέος της Ευρώπης προς την Ελλάδα, για τις πολεμικές
αποζημιώσεις αλλά και τον φόρο σε αίμα και ύλη που πλήρωσε η πατρίδα για την αντίσταση της σε κάθε εχθρό του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος δεν έκρυψε ποτέ την προέλευση του. Την έβαλε όμως στο “ντουλάπι” αφού το κόμμα του πλέον είναι ο Πειραιάς. Το υποσχέθηκε και το υλοποιεί καθημερινά.
Φαίνεται όμως ότι οι πολίτες του Πειραιά στις επιλογές τους για την κεντρική πολιτική σκηνή επηρεάζονται καταλυτικά από το αυτοδιοικητικό έργο, γεγονός που δίνει αυτή την πρωτόγνωρη ώθηση στο κόμμα από το οποίο προέρχεται ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Τα συντριπτικά ποσοστά που δείχνουν οι σφυγμομετρήσεις μάλλον αποδεικνύουν πως ο καλύτερος διαφημιστής πλέον είναι το ίδιο το έργο και η στάση ζωής των πολιτικών ανδρών παρά η πολλές φορές ψευδεπίγραφη εικόνα των διαφημιστικών του Κολωνακίου. Αυτών δηλαδή που επέβαλλαν διαχρονικά προσωπικότητες όπως ο Σημίτης, ο Μαντέλης αλλά και λογότυπα όπως “Λεφτά υπάρχουν”. Γι’ αυτές, σίγουρα υπήρχαν. Όχι όμως στον Πειραιά του Μιχαλολιάκου.
Όπως ήταν επόμενο, ακόμα και οι άσπονδοι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, πίνουν νερό στο όνομα του…