Διαβάστε την συνέντευξη του κ. Χρυσοχοϊδη στον Αλέξη Παπαχελά στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 28/11/2004 .
Με τη σημερινή του συνέντευξη ανοίγει τρία τουλάχιστον θέματα τα οποία αποτελούν ταμπού, ή ακόμη και «πολιτικό δηλητήριο» για όποιον τα αγγίζει: ζητεί να ανοίξει το Ασφαλιστικό, χαρακτηρίζει τον αντιαμερικανισμό «εθνικό σπορ» και δηλώνει απερίφραστα ότι δεν τον ενδιαφέρει πώς ακριβώς θα ονομάζονται τα Σκόπια.
– Αυτή τη στιγμή έχουμε τρία ανοιχτά μέτωπα στην εξωτερική μας πολιτική, η εξέλιξη των οποίων δεν προοιωνίζεται απαραιτήτως θετικά για τα ελληνικά συμφέροντα. Πού αρχίζει η ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων και πού τελειώνει η ευθύνη των εξωτερικών παραγόντων;
«Ας τελειώνουμε με τα εύκολα άλλοθι. Από τη μια κατηγορούμε τον ξένο παράγοντα για παρεμβάσεις και από την άλλη απαιτούμε από τις ξένες δυνάμεις να μας λύσουν τα προβλήματα. H πορεία των εθνικών θεμάτων είναι επιτυχής όταν εγκαταλείπουμε το σύνδρομο του “όλα ή τίποτα”. H εξωτερική πολιτική είναι επιτυχής όταν είμαστε κινητικοί, όταν κατανοούμε ότι χαράσσεται με κανόνες ισχύος, όταν αντιλαμβανόμαστε τους συσχετισμούς δυνάμεων στην εκάστοτε συγκυρία, χωρίς εμμονές και επικίνδυνες ιδεοληψίες. Χρειάζεται πραγματισμός, επίγνωση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών της χώρας. Χρειάζονται επιπλέον κατά περίπτωση συμμαχίες που να εξυπηρετούν σταθερά τα συμφέροντα της χώρας και τον δυτικό της προσανατολισμό. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον σταθερότητας, συνεργασίας και ανάπτυξης στη γειτονιά μας, όπως πρώτος εφάρμοσε ο Γ. Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών».
– H αναγνώριση των Σκοπίων από τις ΗΠΑ έφερε στο προσκήνιο τα παραδοσιακά αντιαμερικανικά ρεφλέξ μας. Είναι κάτι που βοηθά στην άσκηση πίεσης στους Αμερικανούς και γενικότερα στους κυβερνητικούς χειρισμούς;
«Ο αντιαμερικανισμός έχει γίνει το εθνικό μας σπορ μετά το ποδόσφαιρο. Από τη μια ζούμε αμερικανικά, χωρίς όμως να έχουμε υιοθετήσει τα θετικά στοιχεία και πρότυπα του αμερικανικού τρόπου ζωής, και από την άλλη αποδίδουμε στην Αμερική όλα τα κακά της μοίρας μας. Ο αντιαμερικανισμός ξεκίνησε ως καταγγελία της πολιτικής τής εξάρτησης της Ελλάδας από παρεμβάσεις στη μετεμφυλιακή περίοδο και πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις μεταδικτατορικά. Τα πράγματα όμως άλλαξαν μετά το ’81. Ο μύθος του κακού και αφελούς Αμερικανού, όσο αναπαράγεται, απλώς εκτονώνει το αίσθημα μειονεξίας εκείνων που εξακολουθούν πεισματικά να βλέπουν την Ελλάδα σαν ψωροκώσταινα. Επιπλέον, το φαινόμενο του αντιαμερικανισμού έχει και μια νέα εκδοχή που δεν πρέπει να μας διαφεύγει: εκτρέφεται στους κόλπους της λαϊκής Δεξιάς, του πλέον συντηρητικού και αντιδραστικού κομματιού της ΝΔ. Εννοείται ότι στεκόμαστε κριτικά σε λανθασμένες επιλογές της αμερικανικής ηγεσίας. Αυτό όμως πρέπει να στέκεται εμπόδιο στους δεσμούς συμμαχίας και στη σταθερή σχέση συνεργασίας που πρέπει να έχει η Ελλάδα και η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων με τις ΗΠΑ; Για να το πούμε καθαρά, όταν εισβάλλει ο αντιαμερικανισμός ή οποιαδήποτε θυμική και ισοπεδωτική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική, τότε αυτό μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό για τα συμφέροντα της χώρας».
– Πώς πρέπει να απαντήσει η Ελλάδα στις διαφορές της με την πΓΔΜ;
«H Ελλάδα δεν απειλείται από όποια ονομασία κι αν πάρει η γειτονική χώρα. H οικονομική συνεργασία και η ανάπτυξη αυτής της περιοχής είναι ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθούν και οι όποιες ακραίες τάσεις παρατηρούνται σε ορισμένους εθνικιστικούς κύκλους της γειτονικής χώρας. Οι λόγοι είναι οι εξής: το 30% της οικονομίας της πΓΔΜ ελέγχεται από ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ η οικονομία της είναι υποπολλαπλάσια σε δυναμισμό από αυτή της Ελλάδας. Ταυτόχρονα οι όποιες αλυτρωτικές αναφορές στο Σύνταγμά της έχουν αποσυρθεί με την ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και εν τέλει η πΓΔΜ γεωγραφικά ανήκει στην ευρύτερη περιοχή που ιστορικά αποκαλείται Μακεδονία. Γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να κλείσουμε το θέμα της ονομασίας ώστε να επικεντρωθούμε από εκεί και πέρα απερίσπαστοι στο να γίνουν τα Βαλκάνια ένας χώρος ανάπτυξης και ασφάλειας».
– Με δεδομένο ότι το 2005 είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονιά για τη διευθέτηση πολλών ανοιχτών ζητημάτων στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ποια πιστεύετε θα πρέπει να είναι η στάση της Ελλάδας;
«H Ελλάδα διατρέχει τον κίνδυνο περιθωριοποίησης. Διατρέχει τον κίνδυνο να βγει εκτός πολιτικού παιχνιδιού στη Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο. Να πω για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ποιος δεν καταλαβαίνει πως και αυτές αλλάζουν δεδομένα και θα συγκροτηθούν σε άλλη βάση ισορροπίας; Γινόμαστε μάρτυρες ενός αναβαθμιζόμενου ρόλου της Τουρκίας. H επαναδιατύπωση του εθνικού μας συμφέροντος είναι όσο ποτέ αναγκαία. Χρειάζεται να σπάσουμε αγκυλώσεις και να απορρίψουμε ιδεολογήματα. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Υπήρξαμε και παραμέναμε θιασώτες της μη αλλαγής των συνόρων στη Βαλκανική την ώρα που αυτά άλλαζαν. Οι εξελίξεις όμως και πάλι τρέχουν. H προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην EE είναι ζήτημα το οποίο θα απασχολεί πλέον την Ευρώπη και την Ελλάδα συνεχώς για τα επόμενα 10 χρόνια. Επίσης, το 2005 επίκειται συζήτηση για το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Ταυτόχρονα λήγει η προθεσμία για την επανεξέταση της ένωσης Σερβίας – Μαυροβουνίου. Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις χρειάζεται επιθετική πολιτική, με προτάσεις και επεξεργασμένες παρεμβάσεις ώστε να εξασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας».