Ισχυρό πλήγμα στις σχέσεις μας με την Ρωσία, η τοποθέτηση της κ. Σακελλαροπούλου στην προεδρία.

ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ 1974…
Όπως φαίνεται και από την πρωτοσέλιδη αναφορά στα Νέα, η υπόθεση του Mr Bitcoin, Του ρώσου υπηκόου δηλαδή που εκδίδεται με αμφιλεγόμενη απόφαση στην Γαλλία και όχι την Ρωσία, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στις ελληνορωσικές σχέσεις. Και αυτό φυσικά δεν είναι μυστικό, αφού σε μία πρωτοφανή κίνηση, η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα με επίσημη ανακοίνωση εξέφρασε σαφώς την δυσαρέσκειά της. Δυσαρέσκεια που ήρθε πλέον να παγιωθεί μετά την ανεξήγητη απόφαση της ιεραρχίας να αναγνωρίσει το αυτοκέφαλο της ουκρανικής εκκλησίας παρά τις ρωσικές αντιδράσεις.
Η τοποθέτηση της κυρίας Αικατερίνης Σακελλαρόπουλου στην προεδρία όμως, αποτελεί για τους ρώσους πραγματικό casus belli.
Οι δηλώσεις της συνηγόρου του ρώσου υπηκόου, κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου για τον ρόλο που έπαιξε η προτεινόμενη για την προεδρία της Δημοκρατίας κυρία Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου στην απόφαση απέλασης του, αντικατοπτρίζουν τον λόγο της οργής από την ρωσική πλευρά, η οποία θεωρεί ότι με αυτή την εξέλιξη η ευθύνη δεν μένει στην απόφαση ενός ανεξάρτητου κρατικού λειτουργού, αλλά μετακυλίεται στο ίδιο το ελληνικό κράτος. Και αυτό είναι μια εθνικά επικίνδυνη εξέλιξη. Εξέλιξη που παραπέμπει στην πιο μαύρη στιγμή του ελληνικού κράτους μεταπολεμικά.
Είμαστε στην εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία, την ώρα η Τουρκία διατηρεί άριστες σχέσεις με το Κρεμλίνο, εμείς να επιλέγουμε την σύγκρουση μαζί του. Αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό οι μνήμες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, εισβολή που είχε προγραμματιστεί μία δεκαετία πριν, αλλά προσέκρουε στον φόβο για την αντίδραση της τότε σοβιετικής ένωσης.
Συνειρμικά, στρεφόμαστε στο 1964 και στην προσπάθεια του Προέδρου των ΗΠΑ, Λίντον Τζόνσον, να αποτρέψει την εισβολή, με την οποία η Τουρκία απειλούσε την Κύπρο τη συγκεκριμένη περίοδο. Στην επιστολή του τότε στον Ινονού, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκαθαρίζει ότι σε περίπτωση εισβολής η Τουρκία θα βρισκόταν στο έλεος της Σοβιετικής Ενώσεως. Είχε προηγηθεί και η πύρινη ομιλία του Τσε Γκεβάρα στον ΟΗΕ, όπου κατακεραύνωνε τις δολοφονικές ενέργειες των τούρκων κατά των ελλήνων της Κύπρου.
Με το πραξικόπημα όμως στην Ελλάδα και ειδικά μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο, η σοβιετική ένωση δεν είχε κανέναν λόγο να παρέμβει υπέρ δύο δικτατοριών χαρακτηριζόντουσαν αντικομμουνιστικές.
Δυστυχώς τότε δεν παρενέβη ούτε η Αμερική υπέρ “των φιλοαμερικανικών η πραξικοπηματικών καθεστώτων” και έτσι χάθηκε η Κύπρος.
Αυτές τις ώρες, η Τουρκία επιχειρεί έναν νέο Αττίλα, παραβιάζοντας βάναυσα την κυπριακή ΑΟΖ. Δεν είναι λοιπόν λίγοι αυτοί που ανησυχούν σε Ελλάδα και Κύπρο και ότι ιστορία δεν θα επαναληφθεί ως φάρσα αλλά ως τραγωδία. Ειδικά μετά τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του συμβούλου ασφαλείας του προέδρου Τραμπ στην Καθημερινή, όπου νίπτει τας χείρας του και κρατάει ίσες αποστάσεις. Ως άλλος Κίσινγκερ.
Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν οφείλει να κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αποτρέψει αυτή την τραγική επανάληψη της ιστορίας. Με πρώτο μέλημα να αποφύγει τα τραγικά λάθη που οδηγούν σε αυτή. Χωρίς φυσικά να δώσει γη και ύδωρ σε κανέναν, ούτε στην Αμερική ούτε στην Ρωσία. Διότι όπως έχει αποδείξει ιστορία, κανείς δεν σέβεται και τον υποτακτικό. Όπως επίσης, οι τούρκοι κάλπαζαν μόνον όταν εμείς ανοίγαμε κερκόπορτες. Συμμαχίες λοιπόν μόνον για το εθνικό συμφέρον και όχι ως έθνος – θεραπαινίδα.