Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η εμφάνιση της σημερινής παγκόσμιας κρίσης, έφερε την Γερμανία να παίζει, μόνη της πλέον, στο δικό της «ευρωπαϊκό γήπεδο». Αυτό βεβαίως δεν έγινε συμπτωματικά. Προέκυψε εσκεμμένα, μέσα από συγκεκριμένα παλιά, λεπτομερή και μακρόχρονα σχέδια των Γερμανών. Και, παρά δε το γεγονός ότι η Γερμανία διασώθηκε, επανειλημμένα, από άλλους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς, εντούτοις, η ίδια φαίνεται σήμερα να ξεχνά, τόσο την διαταραγμένη ιστορική της πορεία, με τα τόσα θηριώδη εγκλήματά της τον προηγούμενο αιώνα, όσο ομοίως, και την τότε βασανιστική και ταπεινωτική συντριβή της.
Ξεχνά, λόγου χάρη, η Γερμανία, τα τερατώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ή όλα αυτά τα τραγικά που έζησαν εξαιτίας τους οι άλλοι λαοί. Ξεχνά, πχ., τους χιλιάδες Έλληνες νεκρούς και τραυματίες, τις τεράστιες οφειλόμενες σε εμάς πολεμικές αποζημιώσεις (και όχι μόνο), ενώ τώρα, πια, οραματίζεται το μέλλον της «γερμανικής» Ευρώπης. Ευρώπης, όπου οι  Έλληνες μετατρέπονται σε κηπουρούς και σε οικιακούς βοηθούς, στα εξοχικά των Γερμανών, μέσα ίδια την χώρας μας. Επίσης, περεταίρω, η Γερμανία κρυφίως ονειρεύεται να μεταφέρει, στο μέλλον, την σημερινή έδρα της Ευρώπης, από τις Βρυξέλλες, στην άλλοτε καρδιά της κάποτε Πρωσικής Αυστροουγγαρίας, την Βιέννη. Με την Ευρώπη σήμερα να «φλέγεται» με χρέη, με έλλειψη ρευστότητας και με αστάθεια, η ανασύσταση της «αυτοκρατορίας των Αψβούργων», με το πιθανό όνομα «Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης», είναι πιθανόν πολύ κοντά! Το ευρώ (τα 2 ή και τα 3 ίσως «ευρώ»), είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει (-ουν) να υπάρχει(-ουν), στο διηνεκές, ακόμη και μετά από αυτή την επερχόμενη ήττα του συνασπισμού της Κας Μέρκελ, το 2013!
Η Γερμανία, μετά και την πλήρη «συγχώνευσή της» με την τότες Ανατολική Γερμανία, δεν πρόκειται (τούτο είναι απολύτως βέβαιο) να κάνει κανένα στρατηγικό λάθος επιλογής. Τερατώδες λάθος δηλαδή, που, εν τέλει, θα οδηγούσε στην άμεση διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, οι Γερμανοί, βλέποντας και πάλι πολύ μακριά, περιμένουν στην πολιτική «γωνία» τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, για να μοιράσουν, εκ νέου και εξαρχής, τις καινούργιες σφαίρες επιρροής (σε μια νέα Γιάλτα!): όχι τόσο τους περίφημους αγωγούς, αλλά τις παραλίες και τον πλούτο της Μαύρης Θάλασσας. Η αλήθεια είναι ότι όσο η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη, άλλο τόσο και η Ευρώπη χρειάζεται την Γερμανία. Η Γηραιά Ήπειρος δεν είναι μόνο μια γεωγραφική και ιστορική οντότητα, ή έστω, κάποια κοινή έκταση γης. Η Ευρώπη αποτελεί μια αχανή κοιτίδα πολιτισμού, με έναν ενιαίο χώρο ιστορικής παράδοσης, όπου, οι «πατέρες» ιδρυτές της είχαν ένα και μόνο θεμελιώδη σκοπό: να βάλουν τέλος στους συχνότατους πολέμους μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών!
Πέραν αυτών, εάν λάβουμε υπόψη ότι ήταν, μόλις τον Ιανουάριο του 1979, όπου, ο τότε Γερμανός Καγκελάριος κ. Χέλμουτ Σμιτ μετείχε, για πρώτη φορά, σε Σύνοδο Κορυφής των μεγάλων Δυνάμεων, καταλαβαίνει κάποιος ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Γερμανία αποτελεί μια νεόκοπη, αστάθμητη και πρωτόγνωρη πραγματικότητα. Οι Γερμανοί δεν έχουν προλάβει να αποβάλουν τα παθιασμένα μίση του όχι μακρινού παρελθόντος, τα πονηρά πνεύματα της μεσοπολεμικής περιόδου, το ναζισμό, την εμφύλια κατάρα, το κραταιό μάρκο και την στοχευόμενη μνησικακία τους. Με ισχυρότατες δόσεις επιλεκτικής αμνησίας, οι Γερμανοί ζητούν, από τους βασανιζόμενους συμμάχους τους, όσο και από τους μη μεταμελημένους συνεταίρους τους, να γίνουν όλοι τους φανατικοί …Γερμανοί! Διαφορετικά, εάν δεν πράξουν κάτι τέτοιο, αυτοί, δηλαδή οι άλλοι λαοί, θα πρέπει οικονομικά να τιμωρηθούν, ή πολιτικά να κολασθούν.
Και τι απαντούν σήμερα οι Γερμανοί πολιτικοί ταγοί στον έγκριτο Economist, που διερωτάται μήπως ήρθε, ή έφτασε, «πραγματικά το τέλος της Ευρωζώνης;». Τι απαντούν, παρομοίως, οι Γερμανοί ηγέτες στους Financial Times, που ρητά γράφουν ότι, «ο χρόνος τελειώνει». Και ότι, «Ευρωζώνη έχει το πολύ δέκα ημέρες μέχρι να καταρρεύσει;». Γιατί καθυστερεί λοιπόν η Γερμανία; Όλοι, πλην Γερμανών, κρίνω ότι ορθώς σήμερα επιμένουν: πρώτον, στην ανάγκη παρέμβασης της ΕΚΤ, στην υποχρέωση της έκδοσης του ευρωομολόγου και στην άμεση δημιουργία της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης (πχ., του ευρωπαϊκού υπουργείου οικονομικών). Γιατί, για ποιόν λόγο,  η Γερμανία καθυστερεί κάτι τέτοια;
Κλείνοντας, ερωτώ: πιο ήταν το βασικό πολιτικό «ταχύρρυθμο μάθημα», που έμαθε η Γερμανία, μετά την πρόσφατη αποτυχία της, να βρει αγοραστές στα δεκαετή ομόλογά της (Bund); Μήπως έγινε, γιατί έφυγαν, μαζικά, κεφάλαια από την Γηραιά Ήπειρο; Λέτε να έχουν τελικώς δίκιο όλοι αυτοί, κάτι που επιπροσθέτως πιστεύω βαθιά και εγώ, που λένε ότι, οδηγούμαστε σε δομική απόσχιση των ισχυρών (ή των οικονομιών ΑΑΑ); Δηλαδή, ότι πάμε σε μια άλλη «ανώτερη» Ένωση; Η εφημερίδα Welt am Sonntag γράφει σαφώς ότι, μάλλον θα πρέπει να είμαστε, πλέον, πολύ κοντά στην δημιουργία της «Σούπερ Ευρω-Λίγκα», της Βόρειας Ευρώπης.