Ο Γκουτέρες και οι διασκέψεις για Λιβύη και Κύπρο: Γιατί ο ΟΗΕ καλύπτει την τουρκική παραβατικότητα;

«Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ καλεί ρητά τα Ηνωμένα Έθνη να αναλάβουν την προοδευτική κωδικοποίηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του διεθνούς Οργανισμού και επισημαίνεται ότι

«οι περισσότερες από 500 συμβάσεις, συνθήκες και δεδομένα που έχουν προκύψει από αυτή την εργασία, παρέχουν το πλαίσιο για την προώθηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Οι συμβάσεις αυτές δεσμεύουν νομικά τα κράτη που τις έχουν επικυρώσει».
Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Επομένως, αφού ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ «καλεί ρητά» τον Οργανισμό να δράσει για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, τότε γιατί ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, η Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν καλούν τη χώρα που παραβιάζει τις συνθήκες, τις συμβάσεις και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ να σταματήσει άμεσα τις παράνομες ενέργειές της στην Ανατολική Μεσόγειο;
Γιατί σιωπούν μπροστά στην αχαλίνωτη προκλητική συμπεριφορά του Ερντογάν και στις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας; Και, εφόσον, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, ο πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης ή κάποιο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν επιδεικνύουν την απαραίτητη διάθεση να λάβουν πρωτοβουλία για καταδίκη της Τουρκίας ή έστω για να επισημανθεί ότι κινείται εκτός διεθνούς νομιμότητας, τότε έχουν ευθύνη η Αθήνα και η Λευκωσία να δράσουν και με την στήριξη κυρίως των χωρών που συμμετέχουν στις τριμερείς και τετραμερείς συνεργασίες να προωθήσουν αυτά τα ζητήματα με συγκροτημένη στρατηγική.
Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο δεν είναι αφηρημένες έννοιες.
Έχουν άρθρα και κανόνες που η εφαρμογή και η καταπάτησή τους προσδιορίζονται με συγκεκριμένο τρόπο, όπως και η τιμωρία των παρανομούντων. Οι ανακοινώσεις, οι δηλώσεις, οι επιστολές και τα ψηφίσματα δεν θα σταματήσουν την Τουρκία, αλλά μπορεί να καλλιεργήσουν, στο μέτρο του δυνατού, ένα διεθνές περιβάλλον που θα είναι «έντονα ενοχλητικό» για την Τουρκία, ώστε να υπολογίζει το όποιο πιθανό πολυεπίπεδο κόστος.
Εκτός από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, είναι οι δεδηλωμένες αρχές και το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, αντιδρώντας στις παράνομες δραστηριότητες της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο, υιοθέτησε κάποια «περιοριστικά μέτρα» και ορισμένα από τα κράτη μέλη της δείχνουν διατεθειμένα να αντιδράσουν με σκληρότερες κυρώσεις.
Αλλά, χρειάζονται να γίνουν πολλά.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμφανίστηκε για πρώτη φορά επικριτικό απέναντι στην Τουρκία και αξιωματούχος του, σχολιάζοντας την αποστολή του γεωτρύπανου «Γιαβούζ» στη θαλάσσια περιοχή της Λεμεσού, δήλωσε ότι «μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να διεκδικήσει θαλάσσια δικαιώματα από το έδαφος της Κύπρου», καλώντας την Άγκυρα να σταματήσει όλες τις γεωτρητικές δραστηριότητές της εντός της κυπριακής ΑΟΖ.
Αντίθετα, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, στην τελευταία έκθεσή του για την Κύπρο (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) εμφανίζεται και πάλι Πόντιος Πιλάτος όσον αφορά την τουρκική παραβατικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, καλώντας «όλα τα μέρη να καταβάλουν σοβαρές προσπάθειες προς αποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης και για την εξουδετέρωση των εντάσεων».
Πώς είναι δυνατόν να βάζει στην ίδια μοίρα την Κυπριακή Δημοκρατία που σέβεται τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και την Τουρκία, η οποία πέρα από την 45χρονη παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου, εισέβαλε σε θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο;
Και με την ευκαιρία αυτή, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο κ. Γκουτέρες είχε ρόλο στην πραγματοποίηση της διάσκεψης στο Βερολίνο για τη Λιβύη, μιας και η διάσκεψη ήταν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Καθοριστικό ρόλο έχει και για τη σύγκληση πενταμερούς διάσκεψης στο Κυπριακό. Ο ΓΓ υιοθέτησε την πάγια θέση της Τουρκίας και της Βρετανίας (συμμετοχή των τριών εγγυητριών δυνάμεων και των δυο κοινοτήτων), αντί να γίνει διεθνής διάσκεψη, με τη συμμετοχή και των μελών του ΣΑ των Ηνωμένων Εθνών.
Αλλά, αφού η Λευκωσία δεν αντιστάθηκε σ’ αυτή τη μορφή της διάσκεψης και συνεχίζει να την υιοθετεί, γιατί να ενδιαφερθεί ο ΓΓ του ΟΗΕ;
Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της διάσκεψης στο Βερολίνο. Αφού φαίνεται ότι η Αθήνα δεν αντιστάθηκε από την αρχή, κατά τις ετοιμασίες που αφορούσαν τη διάσκεψη για τη Λιβύη, γιατί ο κ. Γκουτέρες να επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θέση της Ελλάδας;
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερόμενα για τις τουρκικές προκλητικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και για το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης» Τουρκίας – Λιβύης, που αποτελεί ωμή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, τι κάνουν η Αθήνα και η Λευκωσία για να αποτρέψουν την εκλογή του εκπροσώπου της Τουρκίας (Βολκάν Μποζκίρ) στην προεδρία της 75ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ;
Φέτος, συμπληρώνονται 75 χρόνια από την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και την υπογραφή του Καταστατικού Χάρτη του. Άρα, η 75η σύνοδος της ΓΣ έχει ιδιαίτερο συμβολισμό για το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πώς γίνεται λοιπόν η Ομάδα Δυτικής Ευρώπης κι άλλων χωρών της ΓΣ (η οποία «έχει σειρά» για την Προεδρία και μέχρι στιγμής υποψήφιός της είναι ο αντιπρόσωπος της Τουρκίας – στην ίδια ομάδα συμμετέχει η Ελλάδα) και στη συνέχεια η Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης να ψηφίσουν για Πρόεδρο της 75ης συνόδου τον αντιπρόσωπο μιας χώρας, με αυταρχικό καθεστώς, που δεν αναγνωρίζει μια άλλη χώρα – μέλος του ΟΗΕ;
Και όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά κλέβει εδάφη και θάλασσες από την Κύπρο, την Ελλάδα, ακολουθεί η Λιβύη και αύριο ίσως από κάπου αλλού, στο πλαίσιο των επεκτατικών σχεδιασμών της.
apopseis