Zero Hedge, 21-1-20
Authored by Federico Pieraccini via The Strategic Culture Foundation,
[Καθημερινά άρθρα Αμερικανών σχολιαστών αδιαμφισβήτητης εγκυρότητας συμπίπτουν με την κατωτέρω διεξοδική και τεκμηριωμένη ανάλυση του ευρύτατα διαβαζόμενου συντάκτη της, Ιταλού γεωπολιτικού αναλυτή. Η ανάγνωσή της και στην Ελλάδα, ίσως και από κάποιες υπεύθυνες κεφαλές αποκλείεται να ζημιώσει το περιεχόμενό τους και τα εθνικά συμφέροντα. Η γνώση ποτέ κανέναν δεν έβλαψε.]
Μετάφραση/εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού
Από την Προεδρία του Τζωρτζ Μπους έως αυτήν του Τραμπ οι ΗΠΑ έκαναν κάποια στραβοπατήματα που μείωσαν όχι μόνο την επιρροή τους σε στρατηγικές περιοχές του κόσμου αλλά και την ικανότητα τους να προβάλλουν εικόνα ισχύος και να επιβάλλουνέτσι την θέλησή τους σε όσους δεν είναι πρόθυμοι να γονατίσουν σε συμμόρφωση.
Ορισμένα παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν αρκούν για να δείξουν πως μια σειρά από στρατηγικά σφάλματα πέτυχαν μόνο να επιταχύνουν την ηγεμονική παρακμή των ΗΠΑ.
ΑΒΝ–ΙΝF = Υπερηχητική Υπεροχή
Μπορεί να λεχθεί ότι απόφαση να εισβάλουν στο Αφγανιστάν, μετά την επίθεση στους πύργους της Νέας Υόρκης, διακηρύσσοντας πως πρέπει να αντιμετωπιστεί ένας «άξονας του κακού» που περιλαμβάνει την πυρηνικά εξοπλισμένη Βόρειο Κορέα και τον αναπτυσσόμενο περιφερειακό ηγεμόνα Ιράν, ήταν η αιτία για πολλά από τα σημαντικότερα στρατηγικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τις ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον συχνά προτιμά να μεταμφιέζει τους μέσους ως μακροπρόθεσμους στόχους της, με το να επικεντρώνεται σε υποτιθέμενες πιο άμεσες και βραχυπρόθεσμες απειλές. Έτσι, η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη για τους Αντιβαλλιστικούς Πυραύλους (ΑΒΜ) και η εγκατάσταση του Συστήματος Αίγις (χερσαίου και ναυτικού) ως μέρους του πυραυλικού αμυντικού εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, παρουσιάσθηκε ως προορισμένη να προστατεύσει τους Ευρωπαίους συμμάχους από την απειλή των πυραύλων του Ιράν. Αυτό το επιχείρημα είχε ελάχιστη πειστικότητα, αφού το Ιράν δεν είχε ούτε την ικανότητα ούτε την πρόθεση να εκτοξεύσει τέτοιους πυραύλους.
Καθώς ήταν αμέσως φανερό στους περισσότερους ανεξάρτητους αναλυτές, όπως και στον Πρόεδρο Πούτιν, η ανάπτυξη τέτοιων επιθετικών οπλικών συστημάτων απέβλεπε μόνο στο να εκμηδενίσει την δυνατότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αποτρέψει μιαν πυρηνική επίθεση. Οι Ομπάμα και Τραμπ ακολούθησαν πιστά τα βήματα του Τζωρτζ Μπους, τοποθετώντας συστήματα αντιβαλλιστικών πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας, περιλαμβανομένης της Ρουμανίας και της Πολωνίας.
Μετά την βαρυσήμαντη απόφαση του Τραμπ να αποχωρήσει και απότην Συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Μέσου Βεληνεκούς (INF Treaty),είναι επίσης πιθανό ότι η νέα Συνθήκη START (Περιορισμού Στρατηγικών ΄Οπλων) θα εγκαταλειφθεί επίσης, προκαλώντας μεγαλύτερη διεθνή ανασφάλεια, με την διόγκωση της πυρηνικής απειλής.
Η Μόσχα εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις αναστολές της στην ανάπτυξη νέων όπλων για την αποκατάσταση της ισορροπίας και ο Πούτιν, σε ομιλία του τον Μάρτιο του 2018, αποκάλυψε στον κόσμο την ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων και άλλων τεχνολογικών αλμάτων που θα έβγαζαν την Ουάσιγκτον από τις φαντασιώσεις της για πρώτο πυρηνικό πλήγμα.
Όσο και εάν η προπαγάνδα της Ουάσιγκτον αρνείται να παραδεχτεί τις τεκτονικές μετακινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα που επέφεραν αυτά τα ρωσικά τεχνολογικά επιτεύγματα, νηφάλιες στρατιωτικές εκτιμήσεις αναγνωρίζουν ότι το παιχνίδι έχει μεταβληθεί ριζικά.
Δεν υπάρχει άμυνα εναντίον τέτοιων ρωσικών συστημάτων όπως τουπερηχητικό ανεμοπλάνο Avangard, το οποίο αποκαθιστά την ισχύ του αποτρεπτικού δόγματος Εξασφαλισμένη Αμοιβαία Καταστροφή(ΜΑD), το οποίο πάλι εξασφαλίζει ότι δεν μπορούν ποτέ να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα όσο υπάρχει αυτή η «ισορροπία του τρόμου». Η Μόσχα είναι έτσι σε θέση να επιβάλει την ειρήνη δια της ισχύος, δείχνοντας ότι είναι ικανή να καταφέρει ένα εξοντωτικό δεύτερο πυρηνικό χτύπημα, παρά τα πολυθρύλητα συστήματα ΑΒΜ της Ουάσιγκτον.
Επιπλέον, για να εξασφαλίσει την ικανότητά της για την επίτευξη ανταποδοτικού πλήγματος, η Μόσχα υποχρεώθηκε να δημιουργήσει το πιο προηγμένο στον κόσμο σύστημα αντιβαλλιστικών πυραύλων ΑΒΜ, για να αποκρούσει την επίθεση της Ουάσιγκτον.
Αυτό το σύστημα ΑΒΜ είναι ενταγμένο στο αμυντικό δίκτυο που περιλαμβάνει τους πυραύλους Pantsir, Tor, Buk, S–400 και σύντομα τα εξοντωτικά πυραυλικά συστήματα S-500 και A-235. Αυτό το συνδυασμένο σύστημα είναι σχεδιασμένο να καταρρίπτει δι-ηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλουςI (ΙCBM) όπως και όποια μελλοντικά αμερικανικά υπερηχητικά όπλα.
Οι επιδρομικοί πόλεμοι που εξαπέλυσαν ο Τζωρτζ Μπους, ο Ομπάμα και ο Τραμπ κατάφεραν μόνο να φέρουν τις ΗΠΑ σε μια θέση πυρηνικής μειονεκτικότητας απέναντι στην Ρωσία και στην Κίνα. Η Μόσχα προφανώς μοιράστηκε κάποιες από τις τεχνολογικές καινοτομίες της με την στρατηγική της σύμμαχο, επιτρέποντας στο Πεκίνο να διαθέτει επίσης υπερηχητικά όπλα, μαζί με αντιπυραυλικά συστήματα όπως το ρωσικό S-400
Τέλος στην Πυρηνική Συμφωνία; Να που Έρχεται Πυρηνικό το Ιράν.
Επιπλέον της συνεχιζόμενης οικονομικής και στρατιωτικής πίεσης σε βάρος του Ιράν, μια από τις αμεσότερες συνέπειες της αμερικανικής αποχώρησης από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν (να μην κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, με αντάλλαγμα να αρθούν οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις εναντίον του) ήταν να αναγκαστεί το Ιράν να επανεξετάσει όλες τις εναλλακτικές επιλογές για την άμυνά του. Μολονότι οι ηγέτες της χώρας και οι πολιτικοί έχουν πάντοτε υποστηρίξει ότι δεν θέλουν να αναπτύξουν ένα πυρηνικό όπλο, λέγοντας ότι απαγορεύεται από τον ισλαμικό νόμο, προσωπικά πιστεύω πως ο καλύτερος δρόμος γι’ αυτούς είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βορείου Βιετνάμ και να αποκτήσουν ένα πυρηνικό αποτρεπτικό για να προστατευθούν από την αμερικανική επιθετικότητα.
Ενώ αυτή η δική μου εισήγηση μπορεί να μην συμπίπτει με τις προθέσεις των ηγετών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, η προστασία που έχει εξασφαλίσει η Βόρειος Κορέα από αμερικανική επίθεση, λόγω του πυρηνικού εξοπλισμού της, μπορεί να υποχρεώσει την ιρανική ηγεσία να σταθμίσει προσεκτικά τα υπέρ και τα κατά υιοθέτησης του Βορειοκορεατικού παραδείγματος, ίσως διαλέγοντας την ισραηλινή μέθοδο της πυρηνικής αμφισημίας ή πυρηνικής αδιαφάνειας, όπου η κατοχή πυρηνικών όπλων ούτε επιβεβαιώνεται, ούτε διαψεύδεται.
Ενώ ένας κόσμος χωρίς πυρηνικά όπλα θα ήταν το ιδεώδες, δενμπορεί να αρνηθεί κανείς την αποτρεπτική τους αξία, όπως πιστοποιεί η βορειοκορεατική εμπειρία.Ενώ το Ιράν δεν θέλει πόλεμο, όποια επιδίωξη πυρηνικού οπλοστασίου μπορεί να προκαλέσει μια σύρραξη στην Μέση Ανατολή. Αλλά, όπως έχω υποστηρίξει από παλιά,ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου δεν υπάρχει (εφ΄ όσον έχουν αποκτηθεί τα πυρηνικά όπλα), επειδή αυτά έχουν μιαν σταθεροποιό και όχι αποσταθεροποιητική επιρροή, ιδιαίτερα σε ένα πολυκεντρικό περιβάλλον.
΄Ετσι, άλλη μια φορά, η Ουάσιγκτον πυροβόλησε το πόδι της με το να ωθήσει απερίσκεπτα έναν από τους γεωπολιτικούς αντιπάλους της να ακολουθήσει την αντίθετη από την επιδιωκόμενη πορεία. Αντί να σταματήσει την πυρηνική εξάπλωση στην περιοχή, οι ΗΠΑ, με τηνακύρωση της Πυρηνικής Συμφωνίας του Ιράν, απλά ενίσχυσαν την προοπτική εξάπλωσης των πυρηνικών εξοπλισμών.Η μυωπία του Τραμπ στην αποχώρηση από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν θυμίζει την αποχώρηση του Τζωρτζ Μπους από την Συνθήκη ΑΒΜ (αντιβαλλιστικών πυραύλων). Προκαλώντας τις αναγκαίες αντιδράσεις από την Μόσχα και την Τεχεράνη, οι ενέργειες της Ουάσιγκτον τελικά κατάφεραν να την φέρουν σε μειονεκτική θέση, σε ορισμένα κρίσιμα πεδία, σε σχέση με τους ανταγωνιστές της.Ο θάνατος του Σολεϊμανί ξεφουσκώνει τον μύθο του αήττητου των ΗΠΑ.
΄Εχω γράψει κάποια άρθρα μετά τον θάνατο του Σολεϊμανί που εξέταζαν το γεγονός και τις βαθειές προεκτάσεις του στην περιοχή. Αυτό που μοιάζει φανερό είναι ότι η Ουάσιγκτον εμφανίζεταιανίκανη να εκτιμήσει τις συνέπειες των ασύνετων ενεργειών τηςΟ φόνος του Σολεϊμανί ήταν βέβαιο πως θα προκαλούσε μια ιρανική αντίδραση. Και ακόμη και αν πιστεύουμε ότι ο Τραμπ δεν επιζητεί πόλεμο, ήταν φανερό σε κάθε παρατηρητή ότι θα ακολουθούσε μια αντίδραση του Ιράν στις τρομοκρατικές ενέργειες των ΗΠΑ.
Η απάντηση ήρθε μερικές νύχτες αργότερα, όταν για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο μια αμερικανική στρατιωτική βάση δέχτηκε μια βροχή πυραύλων (22 πυραύλους, με φορτίο 700 κιλών ο καθένας). Με αυτόν τον τρόπο η Τεχεράνη έδειχνε ότι διέθετε τα αναγκαία τεχνικά, επιχειρησιακά και στρατηγικά μέσα να εξοντώσει χιλιάδες Αμερικανούς στρατιωτικούς και βοηθητικό προσωπικό σε διάστημα λίγων λεπτών εάν το επιθυμούσε και οι ΗΠΑ θα ήταν ανίκανες να το σταματήσουν.
Τα αμερικανικά αντιαεροπορικά συστήματα Πάτριοτ άλλη μια φορά απέτυχαν να κάνουν την δουλειά τους, επαναλαμβάνοντας την αποτυχία τους να προστατεύσουν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας από μια πυραυλική επίθεση των ανταρτών Χούθις της Υεμένης, προ ολίγων μηνών.
΄Εχουμε έτσι, σε διάστημα λίγων μηνών, την επιβεβαίωση της ανικανότητας των ΗΠΑ να προστατεύσουν τα στρατεύματά τους ή συμμάχους από πυραύλους των Χούθι, των Εσμπολά ή του Ιράν.
Ο Τραμπ και οι στρατηγοί του θα ήταν απρόθυμοι να απαντήσουν στην ιρανική πυραυλική επίθεση, ξέροντας ότι οποιαδήποτε ιρανική ανταπάντηση θα επέφερε ανεξέλεγκτη περιφερειακή πυρκαγιά, που θα ερήμωνε τις αμερικανικές βάσεις, όπως και πετρελαϊκές υποδομές και πόλεις συμμάχων των ΗΠΑ, όπως το Τελ Αβίβ, η Χάιφα και το Ντουμπάϊ.
Αφού επέδειξε στον κόσμο ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή είναι ανυπεράσπιστοι από πυραυλικές επιθέσεις ακόμη και των Χούθις, το Ιράν υπογράμμισε το μήνυμα ενεργώντας χειρουργικούς βομβαρδισμούς σε δυο αμερικανικές βάσεις, ενέργεια που διατυμπανίζει την διάσταση μεταξύ της ιδέας περί αήττητου των ΗΠΑ και της πραγματικότητας που θα προέκυπτε σε μια πολυεπίπεδη πυραυλική σύρραξη.
Συμπέρασμα
Οι διπλωματικές και στρατιωτικές αποφάσεις της Ουάσιγκτον τα τελευταία χρόνια κατόρθωσαν μόνο να δημιουργήσουν ένα κόσμο που είναι περισσότερο εχθρικός προς τις ΗΠΑ, λιγότερο διατεθειμένος να δεχτεί τις διαταγές τους και συχνά ωθείται, αντίθετα, να αποκτήσει τα στρατιωτικά μέσα για να αντιδράσει στους τραμπουκισμούς της Ουάσιγκτον.
Όσο και αν παραμένουν οι ΗΠΑ η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, η ανικανότητά τους είχε ως αποτέλεσμα να τις ξεπεράσουν Ρωσία και Κίνα σε ορισμένους κρίσιμους τομείς, έτσι που οι ΗΠΑ να μην έχουν ελπίδα να προστατευτούν από ένα πυρηνικό ανταποδοτικό πλήγμα και με το Ιράν ακόμη να διαθέτει τα μέσα να επιβάλει με επιτυχία αντίποινα κατά των ΗΠΑ την περιοχή.
Όπως το έχω γράψει συχνά, η δύναμη της Ουάσιγκτον στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνική του εντυπωσιασμού, βοηθούμενην από τον παραπειστικό τεχνητό κόσμο του Χόλυγουντ. Οι πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις των Χούθις στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας και η ιρανική πυραυλική επίθεση προ ημερών σε αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ (που καμιά τους δεν αποτράπηκε) είναι σαν τον Τοτό που τραβάει πίσω την αυλαία για να αποκαλύψει την στρατιωτική ευπάθεια της Ουάσιγκτον. Οι ικεσίες της Ουάσιγκτον στο κοινό να μην δίνει προσοχή σε ότι δείχνει το άνοιγμα της αυλαίας δεν πρόκειται να βοηθήσουν.
Όσο πιο επιθετικές γίνονται οι ΗΠΑ τόσο αποκαλύπτουν τα τακτικά, επιχειρησιακά και στρατηγικά όριά τους, πράγμα που τελικά συμβάλλει μόνο στο να επιταχύνει την απώλεια της ηγεμονίας τους.
Εάν οι ΗΠΑ
Εάν οι ΗΠΑ μπορούσαν να καταφέρουν ένα πρώτο πυρηνικό χτύπημα χωρίς τον φόβο μιας συντριπτικής ανταπόδοσης, χάρις στα αντιβαλλιστικά πυραυλικά τους συστήματα (ΑΒΜ), τότε η επιδίωξή τους για αέναη μονοκρατορία θα μπορούσε να είναι ρεαλιστική. Αλλά οι κύριοι ανταγωνιστές της Ουάσιγκτον έδειξαν ότι έχουν τα μέσα να υπερασπιστούν από ένα πρώτο χτύπημα της Ουάσιγκτον, όντας ικανοί να καταφέρουν έναν ανεμπόδιστο εξοντωτικό πλήγμα ανταπόδοσης, πληροφορώντας έτσι ότι το δόγμα της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής θα παραμείνει κυρίαρχο. ΄Ετσι εχόντων των πραγμάτων οι προσπάθειες της Ουάσιγκτον να διατηρήσει την θέση της ως του αναμφισβήτητου παγκόσμιου ηγεμόνα είναι μάταιες.
Σε μια περιοχή ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ η Ουάσιγκτον δεν έχει την επιχειρησιακή ικανότητα να εμποδίσει την απελευθέρωση της Συρίας. Όταν επιχείρησε η ίδια να επιβάλειστρατιωτικά την θέλησή της είδε μέχρι και τα 80% των πυραύλων της να καταρρίπτονται ή να εκτρέπονται του στόχου τους, προβάλλοντας άλλη μια φορά την απόσταση ανάμεσα στην χολιγουντιανή προπαγάνδα της Ουάσιγκτον και την σκληρή στρατιωτική πραγματικότητα.
Οι ενέργειες των Τζωρτζ Μπους, Ομπάμα και Τραμπ χρησίμευσαν μόνο στο να επισπεύσουν αθέλητα την μετακίνηση της ανθρωπότητας πέρα από ένα μονοπολικό κόσμο, σε έναν πολυκεντρικό. Καθώς ο Τραμπ ακολουθεί στα βήματα των προκατόχων του με το να είναι επιθετικός εναντίον του Ιράν, το μόνο που πετυχαίνει είναι να εξασθενίζει την διεθνή θέση των ΗΠΑ και να ενισχύει την θέση των αντιπάλων τους.