Η ΦΑΛΚΟΝΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Γράφει η Σοφία Τ.
Σαν χθες, 08/12/1966, συνέβη στην χώρα μας ένα από τα χειρότερα ναυάγια της σύγχρονης ιστορίας μας. Αυτό του ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ, στην βραχονησίδα Φαλκονέρα. Ένα σαπιοκάραβο, παλαιό-για τότε- βρετανικό φορτηγό μετατράπηκε με… ελληνικό τρόπο σε οχηματαγωγό. Κατάπιε όταν ναυάγησε 224 ανθρώπους. Κάπως έτσι μοιάζει με το ξέσπασμα της κρίσης η Ελλάδα. Το «σύγχρονο» κράτος, το ευρωπαϊκό, μπαλωνόταν φράγκικα ενώ οι καπετάνιοι του δεν είχαν ιδέα από ναυτικά και πλοήγηση, αλλά μόνο ψώνιο για γαλόνια και εξουσία και μυαλό να βάζουν στις καρέκλες τα δικά τους πρόσωπα. Έτσι πορευτήκαμε και την σκαπουλάραμε από την μανιασμένη θάλασσα 38 χρόνια. Όμως πλέον δεν αντέχουμε και τα νερά και το σαπιοκάραβο και τους εμβολισμούς και τα σαμποτάζ των διπλανών πλοίων, ούτε την άσχετη αλλά ξεροκέφαλη Γερμανίδα που μας σπρώχνει για το καλό μας στα βράχια. Πλέον απαιτείται για όλο τον ευρωπαϊκό στόλο καπετάνιος, όχι κάποιος που του έκλεψε την στολή! Δεν προχωράει το πράγμα με αγγλογαλλικούς καβγάδες και μια μουρλή ξεροκέφαλη άσχετη Γερμανίδα που απαιτεί μόνο λαούς μούτσους υπάκουους. Ήδη η θύελλα και τα κύματα έχουν καταπιεί πολλούς Ευρωπαίους 2 χρόνια και κάποιοι με το ζόρι κρατιούνται στο κατάστρωμα του δικού τους πλοίου. Αλλαγή πορείας τώρα, γιατί τα κύματα φουσκώνουν και το τσουνάμι δεν θα αργήσει. Δεν θα καταπνίγονται οι ανταρσίες για πολύ. Ούτε θα τις καλύπτει τις φωνές ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ η γερμανική(αρχαιοελληνικής έμπνευσης) «ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΧΑΡΑ», που έχουν όσοι μας βυθίζουν για το… καλό μας.
ΩΔΗ ΣΤΗ ΧΑΡΑ
Ω φίλοι, όχι μ’αυτούς τους ήχους,
αλλά μαζί ας τραγουδήσουμε πιό ευφρόσυνους,
πιό γεμάτους Χαρά!
Χαρά, απ’τις θεές πιό ωραία,
των Ηλυσίων κόρη,
πυρά πιωμένοι προχωρούμε,
στο καταφύγιό σου, Θεία!
Η μαγεία σου ξαναενώνει,
ό, τι εχώρισε ο συρμός,
όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια,
στο δικό σου το φτερό.
Οποιος ένοιωσε ευλογία,
φίλος του φίλου να γενεί,
και χαρά άς έχει όποιος
σύζυγο αξιώθηκε πιστή!
Οποιοι ψυχή πιστή τους έχουν
ας μπουν στον αίνο μας αυτό!
Κι από τον κύκλο μας ας φύγουν
με κλάμα, οι μοναχοί, πικρό.
Χαρά τα πλάσματα βυζαίνουν,
από της Φύσης τον μαστό.
Ολοι οι καλοί, όλοι οι φαύλοι
ακολουθούν το ρόδο αυτό.
Φιλιά μας έδωσε και φρούτα,
φίλο ως τον θάνατο πιστό,
χαρά γεμάτα τα σκουλήκια,
κι οι άγγελοι μπρος στον Θεό!
Χαρά, όπως στρέφονται οι πλανήτες,
που έσπειρε Αυτός στον ουρανό.
Χαρά, μ’αυτήν εμπρός στην νίκη,
σαν ήρωες, αδέλφια, μπρός!
Ενωθείτε Μυριάδες,
γιά τον κόσμο όλο το φιλί
πάνω απ’τ’αστέρια, αδέλφια,
γλυκός Πατέρας κατοικεί!
Τον προσκυνάτε, Μυριάδες;
Τον Πλάστη σου, γνωρίζεις, Γή;
Ψάξε Τον πάνω από τ’αστέρια,
στους ουρανούς, που κατοικεί.