Το ΝΑΤΟ Χάνει την Εμπιστοσύνη της Ευρώπης

(Αμερικανική Δημοσκόπηση)
Observateur Continental, Reseau Internationl, 13-2-2020
Μετάφραση Μ.Στυλιανού
Το ΝΑΤΟ χάνει γρήγορα την υποστήριξη των Ευρωπαίων. Ξέρουμε ότι η εμπιστοσύνη στην συμμαχία μειώνεται στις χώρες που είναι τα κυριώτερα μέλη της –στην Γερμανία και στην Γαλλία-
Το αμερικανικό ινστιτούτο ερευνών Pew Research Center δημοσίευσε στις 9 Φεβρουαρίου τα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης λαών της Ευρώπης. Σε δέκα χρόνια η εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ μειώθηκε μεσοσταθμικά κατά 20%.
Σήμερα μόνο το 57% των Γερμανών και το 49% των Γάλλων έχουν μιαν θετική γνώμη για την Συμμαχία. Και αυτοί οι αριθμοί δεν εκπλήσσουν. Στην σημερινή του μορφή το ΝΑΤΟ έχει πάψει από πολλού να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και στα συμφέροντα των χωρών της Δυτικής Ευρώπης σε ότι αφορά την ασφάλεια και την άμυνά τους.
Σήμερα η Συμμαχία είναι ένα όργανο για την συνέχιση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Για τον λόγο αυτόν ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν έχει πολλάκις προτείνει την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού. Θα επρόκειτο για ένα νέο ΝΑΤΟ, χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες και πιθανώς χωρίς την Τουρκία, της οποίας η αντίληψη για την Ευρώπη πολύ απέχει από του να είναι θετική.
Η αμερικανική κυβέρνηση από την πλευρά της αντιδρά με μεγάλη περίσκεψη στην ιδέα της συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού στρατού. Και τούτο επειδή σε τέτοιαν περίπτωση το ΝΑΤΟ δεν θα είχε κανένα λόγο υπάρξεως και η δικαιολογία της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη θα ήταν ασθενέστερη.
Γι’ αυτό όλες οι ελπίδες της Ουάσιγκτον στηρίζονται στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης –Πολωνία, Ρουμανία, Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία, όπως και στις Νορβηγία και Σουηδία, που δεν είναι μέλη της Συμμαχίας.
Είναι σε αυτές τις χώρες που τα αντιρωσικά αισθήματα είναι πιο έντονα. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν συχνά απειλήσει την Γερμανία ότι θα μεταφέρουν τον στρατό και τον εξοπλισμό τους στην Πολωνία, εάν οι Γερμανοί δεν αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους και ειδικώτερα για την συντήρηση των αμερικανικών βάσεων. Στο βάθος αυτού του εκβιασμού, η επιδείνωση των σχέσεων με την Γερμανία είναι απολύτως λογική.
Δεν πρέπει να λησμονείται και μια άλλη πτυχή: Οι Ευρωπαίοι αισθάνονται ολοένα λιγότερο την ανάγκη προστασίας έναντι της Ρωσίας. Για παράδειγμα μόνο το 41% των Γάλλων και το 34% των Γερμανών απάντησαν καταφατικά στο ερώτημα εάν η χώρα τους θα όφειλε να προστρέξει σε βοήθεια μιας χώρας του ΝΑΤΟ που υφίστατο επίθεση από την Ρωσία. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σήμερα το ΝΑΤΟ περιλαμβάνει χώρες πολύ επιθετικές κατά της Ρωσίας, όπως οι Βαλτικές Χώρες και η Πολωνία. Και Γάλλοι και Γερμανοί δεν έχουν όρεξη να πολεμήσουν για αμερικανόφιλους προβοκάτορες.
Επιπλέον οι παλαιές εδαφικές διεκδικήσεις ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών παίζουν επίσης ένα ρόλο στην στάση τους απέναντι στην Συμμαχία. Για παράδειγμα, η εύνοια που δείχνουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία. Αλλά στην Ουγγαρία οι ενέργειες του Κιέβου δεν προκαλούν καμιάν επιδοκιμασία. Το 67% των Ούγγρων απάντησαν σε σχετικό ερώτημα ότι η Ουγγαρία θα πρέπει να ανακτήσει τα εδάφη που άλλοτε της ανήκαν, Πρόκειται για την Υπερκαρπαθία, σήμερα επαρχία της Ουκρανίας. Εκεί οι Μαγυάροι (Ούγγροι) αντιπροσωπεύουν μέγα μέρος του πληθυσμού. Κατά τις ουγγρικές αρχές και τον ουγγρικό πληθυσμό, οι συμπατριώτες τους εκεί υπόκεινται σε δυσμενείς διακρίσεις.
Και το 60% των Ελλήνων επιθυμεί επίσης την ανάκτηση των εδαφών τους. Στην πραγματικότητα οι εδαφικές διεκδικήσεις στρέφονται σε γειτονικές χώρες που είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Τα 30% των Γερμανών που ρωτήθηκαν επιθυμούν την επιστροφή των ιστορικών εδαφών τους, πιθανώς εκείνων που προσαρτήθηκαν στην Πολωνία μετά τον πόλεμο.
Είναι φανερό ότι οι διαφορές μεταξύ κρατών της Ευρώπης είναι μεγάλες και δεν θα πάψουν να μεγαλώνουν. Είναι πολυάριθμες οι διεκδικήσεις χωρών της Ευρώπης μεταξύ τους, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Με την κρίση που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ, η Ρωσία θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά την θέση της στην Ευρώπη, ειδιικώτερα στην Γαλλία, στην Γερμανία και στην Ιταλία. Σε αυτές τις χώρες υπάρχουν σημαντικές πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και υποστηρίζουν την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.