Γράφει ο Φώτης Μελέτης
Τελευταία μετά λύπης διαπιστώνω ότι έχουμε γίνει μάρτυρες δυσάρεστων καταστάσεων από συνδικαλιστικούς εκπρόσωπους, οι οποίοι ενώ έχουν αναλάβει το χρέος να αντισταθούν και να τραβήξουν μπροστά τον αγώνα επιβίωσης των εργαζομένων στη ΔΕΗ και να παλέψουν για τα εναπομείναντα δικαιώματα μας και να περισώσουν κατακτήσεις δεκαετιών( ΕΣΣΕ, ΑΣΦΑΛΙΣΗ κ.α), εκείνοι ασχολούνται με την εσωστρέφεια, τη διχόνοια, τα αξιώματα και την ανέξοδη κριτική.
Πριν από πολλά χρόνια ο Κ. Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει την κατάσταση στη χώρα ως «απέραντο φρενοκομείο» και κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει στο μοναδικό συνδικαλιστικό φορέα που αντιστέκεται στη λαίλαπα του μνημονίου.
Είμαστε λοιπόν ένα βήμα πριν από την εφεδρεία, πριν από το ξεπούλημα Μονάδων και πριν από το πλήρη εργολαβοποίηση της ΔΕΗ και παράλληλα σε όλη αυτή τη μεγάλη κρίση που βιώνουμε προστίθεται και το σπάσιμο της Επιχείρησης με την δημιουργία θυγατρικών όπου σημαίνει το τέλος των εργασιακών σχέσεων αλλά και αποτελεί ένα έμμεσο προπομπό των απολύσεων.
Όσο ακραίο και αν ακούγεται συνάδελφοι η λέξη ΑΠΟΛΥΣΗ – δυστυχώς και μακάρι να διαψευστώ – θα είναι το επόμενο βήμα της κυβέρνησης του Μνημονίου.
Στόχος των εκφραστών της τρόικας είναι η Επιχείρηση να βγει ζημιογόνα οικονομικά δηλαδή να κτυπήσει ΚΟΚΚΙΝΟ και να περάσει σε νομοθετικό πλαίσιο που θα τοποθετήσει την ΔΕΗ σε ειδικό νομικό καθεστώς που θα ορίζει εφαρμογή των μετατάξεων αλλά και πιθανόν απολύσεων. Δεν θέλουν οι ντόπιοι και ξένοι εξουσιαστές να παραδώσουν τη ΔΕΗ σε ιδιώτες με τόσα δήθεν «μεγάλα μισθολογικά προνόμια» και για αυτό είναι σε εντεταλμένη αποστολή ώστε να μειώσουν οι απολαβές μας για να ικανοποιήσουν τα ιδιωτικά συμφέροντα .
Η αναπαραγωγή του μίσους και η απαξίωση της εργασίας μας από τα δημοσιογραφικά μέσα της διαπλοκής αλλά από εμάς τους ίδιους, είτε δουλεύουμε σε εργοστάσιο, είτε σε ορυχείο, είτε σε πρακτορείο, είτε πάνω στη κολώνα, μόνο καταστροφική μπορεί να είναι για τους συναδέλφους που περιμένουν από τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους να δώσουν μάχες και αγώνες για να μην εξαθλιωθούμε και να αποφύγουμε την εργασιακή λαιμητόμο.
Η λύση συνάδελφοι και συναγωνιστές του Σ/Κ σε όλη αυτή τη μεγάλη κρίση που βιώνουμε δεν είναι ούτε οι «γαλάζιοι» τσακωμοί, ούτε οι «πράσινες» ίντριγκες, ούτε οι «κόκκινες» κόντρες, ούτε βέβαια το κρυφτούλι ανάμεσα σε παρατάξεις και συλλόγους για να βολευτούν οι αδρανείς και οι ανίκανοι.
Η λύση δίνεται με ανοικτό συνέδριο στην Ομοσπονδία, με εκλογές και με πολυσυμμετοχικές διαδικασίες στη ΓΕΝΟΠ, σε όλες τις παρατάξεις αλλά και στα πρωτοβάθμια σωματεία διότι μόνο έτσι θα εκλεγούν οι δυνάμεις και τα πρόσωπα που θα σέβονται τη δημοκρατία, τον εργαζόμενο και φυσικά τους θεσμούς που υποτίθεται πως υπηρετούμε.
Συνάδελφοι αν δεν ενεργοποιηθούμε άμεσα, με αποφασιστικότητα και με σύγχρονο δυναμισμό και δεν σταματήσουμε να κινούμαστε με τις ξεπερασμένες λογικές δεκαετίας ’80, τότε ο πόλεμος με τα κόμματα του μνημονίου (ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ν.Δ, Λ.Α.Ο.Σ, ΔΗΜ.ΑΡ, ΔΗ.ΣΥ)και με εκείνους που έκαναν κόλαση τις ζωές μας θα χαθεί οριστικά.
Η μάχη δεν δίνεται στο γραφείο, στο τηλέφωνο και στον καναπέ αλλά στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στην ενημέρωση, στην επικοινωνία και φυσικά στα κέντρα εξουσίας τα οποία και πρέπει να ανατραπούν.
Οι οιωνοί και οι συνθήκες είναι εναντίον μας.
Στο χέρι μας είναι να τις αλλάξουμε.