Εκρηκτικές διαστάσεις παίρνει η ανεξέλεγκτη υλοτομία σε όλη τη χώρα. Πέραν των πάγιων αιτιών, φέτος έρχεται να προστεθεί και η δυσβάσταχτη οικονομική κρίση, που αναγκάζει πολλούς να «ξεχάσουν» το πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης και να στραφούν στα καυσόξυλα. Αποτέλεσμα ν’ ανεβεί ραγδαία και η τιμή των τελευταίων και να φτάνει σήμερα στα 130 €/τόνο, δηλαδή καπέλο 20% σε 4-5 μήνες !!Άμεσο επακόλουθο είναι να αυξηθεί κατακόρυφα η ξύλευση είτε για ιδιωτική χρήση είτε για εμπορία. Οι πιέσεις που δέχονται τα δάση, αλλά και τα περιαστικά άλση, είναι μεγάλες. Οι επαγγελματίες υλοτόμοι, αλλά κυρίως τα λαθραία κυκλώματα υλοτομίας αποψιλώνουν ολόκληρες εκτάσεις, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από τα δασαρχεία, και οι καταγγελίες είναι πλέον καθημερινές.
Στο Γράμμο και στο Βίτσι οι ζημιές είναι μεγάλες. Τα αλυσοπρίονα επελαύνουν παντού και ειδικά στις δυσπρόσιτες πλαγιές, λεηλατώντας το δασικό μας πλούτο. (Κι αυτή τη φορά δεν μπορούμε να φορτώσουμε το έγκλημα στους Αλβανούς λαθρουλοτόμους που παραβιάζουν τα σύνορα, αλλά κυρίως στους ημεδαπούς που έχουν αναδειχτεί .. πρωταθλητές). Από τη Βλάστη επίσης είχαμε κατά καιρούς καταγγελίες είτε για λαθραία υλοτόμηση είτε για αυθαίρετες υπερβάσεις στις ποσότητες που καθορίζουν τα δασαρχεία.
Αλλά και στο Βόιο δε λείπουν τα κρούσματα. Ακόμη και οι νόμιμες υλοτομήσεις που ανατίθενται σε εργολάβους συχνά ξεπερνούν τα όρια και προκαλούν τοπικές αντιδράσεις. (Πριν λίγους μήνες είχαμε την κόντρα των κατοίκων Πενταλόφου – Βυθου με το Δασαρχείο Τσοτυλίου για την αποψιλωτική υλοτόμηση που ενέκρινε το τελευταίο κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας).
Η Οικολογική Κίνηση Κοζάνης έχει ασχοληθεί πολλές φορές στο παρελθόν με κρούσματα λαθραίας υλοτομίας ή αυθαίρετης κοπής δέντρων (παραποτάμιο δάσος Ζάβορδας, δασάκι Εξοχής, άλσος Αργίλου κλπ). Φέτος όμως οι παρανομίες έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ. Το θέμα είναι γνωστό σε όλες τις Δασικές Υπηρεσίες της χώρας, οι οποίες όμως είτε είναι αποδεκατισμένες λόγω περικοπών και οργανικών κενών είτε ολιγωρούν και σπεύδουν βραδέως. Η Γενική Δ/νση Δασών Μακεδονίας – Θράκης με τη διαταγή 77062/8-11-2011 ζητά την εντατικοποίηση των ελέγχων για παράνομες υλοτομίες. Πλην όμως οι δασοφύλακες απαντούν (ΑΠ 24, 25 /11/ 2011) ότι έχουν ελλείψεις ή ότι δεν εγκρίνονται τα εκτός έδρας ή ότι έχουν περιοριστεί οι δαπάνες καυσίμων.
Κατανοητές οι ενστάσεις όπως επίσης και η αγανάκτηση για τις περικοπές που αφορούν τη φύλαξη του δασικού μας πλούτου. Όμως συχνά πυκνά οι κρατικές υπηρεσίες οχυρώνονται πίσω από τις ελλείψεις για να καλύψουν αδικαιολόγητες ολιγωρίες και αδράνειες. Δεν νομίζουμε, για παράδειγμα, ότι ο έλεγχος των υλοτόμων που κόβουν μεγάλο αριθμό δέντρων στην περιοχή του Αργίλου, δηλαδή μια ανάσα από το Δασαρχείο, σκοντάφτει «στα κενά του οργανογράμματος»…
Ολιγωρίες και περικοπές δεν χωρούν στη φύλαξη του φυσικού μας κεφαλαίου. Το όποιο δημοσιονομικό κέρδος που προσδοκούν οι κυβερνώντες και η Τρόικα είναι πολύ μικρό σε σχέση με την τεράστια οικονομική ζημιά (και όχι μόνο) που συντελείται στα δάση.
Μια ολοκληρωμένη λύση βέβαια προϋποθέτει διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης, υποστήριξη των ασθενέστερων στρωμάτων που φορτώνονται κατά κανόνα τα σπασμένα, μέτρα για τους παρα-δασόβιους πληθυσμούς (που φτάνουν στο σημείο να παρανομούν για να επιβιώσουν), κίνητρα στις πράσινες τεχνολογίες θέρμανσης, ολοκληρωμένη δασική διαχείριση και πολιτική (χάρτες – κτηματολόγια κ.α), στελέχωση των δασικών υπηρεσιών, συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των εθελοντών στη δασοπροσατσία κλπ.
Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα γίνουν όλα αυτά ή πότε θα απομακρυνθεί ο μπαμπούλας της χρεοκοπίας για να υπερασπιστούμε τα δάση μας. Υπάρχουν διάφοροι ρεαλιστικοί τρόποι για να μετριαστεί το κακό της ανεξέλεγκτης υλοτομίας. Ένας είναι η αξιοποίηση της Αγροφυλακής. Είναι ένα δυναμικό που λιμνάζει στα γραφεία ή προσπαθεί να εξασφαλίσει την παρουσία του στον κρατικό μηχανισμό με ευνοϊκές μετατάξεις. Δεν μπορούν οι αγροφύλακες να συνδράμουν τους δασοφύλακες στο έργο τους ;
Τέλος υπάρχει και το ενδεχόμενο της εθελοντικής βοήθειας. Αν μπορεί η εθελοντική φύλαξη (ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ και μετά από ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) να βοηθήσει στην ιστορία, ας το ζητήσουν οι δασικές υπηρεσίες και – γιατί όχι- και οι αρμόδιοι Δήμοι. Και τότε πιστεύουμε ότι θα προστρέξουν αρκετοί εθελοντές.
«Αμ έπος, αμ έργον …»
Οικολογική Κίνηση Κοζάνης
11-12-2011