Το καθ' έξιν εξαμαρτείν

Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Η πρόταξη των προσωπικών υπολογισμών /στοχεύσεων έναντι του γενικότερου συμφέροντος, είναι ανεπίτρεπτη. Σε ένα (έστω κατ’ επίφαση ή φερόμενο ως) Δημοκρατικό Πολίτευμα υπάρχει δυστυχώς έλλειμμα δημοκρατικότητας.
Όταν εμφανίζονται διαφοροποιήσεις και έριδες εντός του ιδίου κομματικού σχηματισμού, τις επιπτώσεις υφίσταται όχι μόνον η κάθε παράταξη αλλά, συνακόλουθα, και η χώρα. Αρκετά τα ενδεικτικά παραδείγματα, τα οποία επαναλαμβάνονται περιοδικά … νομοτελειακά. Οφείλονται κατ εξοχήν σε αδυναμία χαλιναγώγησης των φιλοδοξιών ορισμένων.
Βλέπουμε πρώην και τέως Πρωθυπουργούς -δηλαδή ανθρώπους που τιμήθηκαν με ύπατα αξιώματα – να μην εννοούν (μετά την αποχώρηση /”αποστράτευσή” τους) να αφήσουν χώρο δράσης στους διαδόχους τους. Επιμένουν να κινούνται είτε παρασκηνιακά, είτε επί σκηνής, δίνοντας κατευθύνσεις, ηγούμενοι ενδοκομματικών ομάδων, και συμπεριφερόμενοι ως κομματάρχες … εσωτερικού.
Προξενεί αλγεινή εντύπωση, η περίπτωση τέως Πρωθυπουργού ο οποίος κατά την πολιτική του διαδρομή υποπίπτει επανειλημμένα στο ίδιο λάθος. Κάποτε ως Υπουργός είχε οδηγήσει στην πτώση της Κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση αυτό το πλήρωσε ο τόπος ακριβά. Πολλά από όσα επακολούθησαν θα είχαν αποφευχθεί.
Τα χρόνια πέρασαν, η μοίρα (;) το έφερε και έγινε Αρχηγός της Ν.Δ και μετέπειτα Πρωθυπουργός για ένα βραχύ διάστημα.
Εξελέγη νέος Αρχηγός, ο νυν Πρωθυπουργός. Όμως εκείνος δεν το έχει συνειδητοποιήσει ή αδυνατεί να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα, το κομματικό και το γενικότερο συμφέρον. Με διάφορες διαρροές, διαφοροποιήσεις , απουσίες από ψηφοφορίες, επιζητεί να είναι παρών -ρυθμιστής.
Αναντίλεκτα η συμπεριφορά του δεν συνάδει με την εκ μέρους του οφειλόμενη – ευγνωμοσύνη προς το Κόμμα του , το οποίο (παρά την δυσαρέσκειά για την παλαιότερη συμπεριφορά του) τον τίμησε, υπερβολικά.
Αλήθεια τι επιδιώκει; Τι θέλει για να ικανοποιηθεί;
(Σ.Σ Κάποιοι -ευφάνταστοι; – νομίζουν ότι θα συμβιβαστεί και θα ηρεμήσει, αν κάποτε, τον εκλέξουν Π. τ. Δημοκρατίας. Αμφιβάλλω!).
ΥΓ Π ρ ό τ α σ η:
Οι διατελέσαντες Πρωθυπουργοί να μην έχουν το δικαίωμα να εκλέγονται βουλευτές.
Μπορούν (αμισθί) να λειτουργούν ως συμβουλευτικό σώμα (Γερουσία, think tank), του κάθε κόμματος, ώστε να είναι χρήσιμοι και όχι υπονομευτές των προσπαθειών των εν ενεργεία Πρωθυπουργών ή Αρχηγών.