Ούτε χιλιοστό πίσω…

Μια από τις φράσεις του Ανδρέα Παπανδρέου έμεινε στην ιστορία και είναι η εξής: «βυθίσατε το Χόρα» και ειπώθηκε το 1976 αναφερόμενος στο τουρκικό ερευνητικό σκάφος Χόρα, το οποίο με το κουτοπόνηρο πρόσχημα των έρευνών είχε παραβιάσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Στην κυβέρνηση τότε ήταν πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η συγκεκριμένη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου φέρεται να έγινε σε συνεννόηση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και αυτό γιατί ενώ ήταν σκληροί πολιτικοί αντίπαλοι, συνεργάστηκαν σιωπηλά και αποτελεσματικά για το εθνικό θέμα. 
Γεγονός πάντως είναι ένα, ότι η πατρίδα μας όσο διαρκούσε η κρίση που πάρα τρίχα να οδηγούσε σε εμπόλεμη κατάσταση Ελλάδα και Τουρκία, υιοθέτησε το «βυθίσατε το Χόρα» και τήρησε σκληρότατη στάση. Το αποτέλεσμα ήταν καταλυτικό, αναγκάζοντας σε υποχώρηση τους Τούρκους και σε εκτόνωση της κρίσης προς ώρας και αυτό γιατί η ταραχοποιός και συνέχεια διεκδικών εδάφη που δεν της ανήκουν, επανέρχεται στα νερά του Αιγαίου πελάγους ξανά το 1987, με την έξοδο του Πίρι Ρέις και λίγο αργότερα του Σισμίκ. Πάλι με το πρόσχημα των έρευνών, προχωρήσαν σε παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια, όμως, είναι μία από τις λίγες φορές που το κράτος λειτουργεί τουλάχιστον συντεταγμένα και στη βάση ενός σχεδίου όπου η υποχωρητικότητα δεν αποτελεί επιλογή. Ακριβώς εκείνες τις δύσκολες ώρες, συνέβη το παράδοξο για την συμμαχία του ΝΑΤΟ.
 Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος ο Ανδρέας Παπανδρέου, τιμώντας τον όρκο του να λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του έθνους που εκπροσωπούσε, προβαίνει στην ποιο σκληρή στάση που μπορούσε να γίνει, κάνοντας τις εξής κινήσεις:                                                                                                              1) Απευθύνθηκε πρώτα από όλα σε αυτόν που του έδινε άμεσα λόγο, στον λαό των Ελλήνων με διάγγελμα.                                                    2) Πάρα το ότι η χώρα μας ανήκει στην Νατοϊκή συμμαχία η οποία έκανε τα στραβά μάτια (όπως και σήμερα), τολμά και προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και κάνει συμφωνία με την Βουλγαρία, κράτους μέλους του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στέλνει τον υπουργό εξωτερικών μας στην Σόφια, όπου επιδίδει στον πρόεδρο Τοντόρ Ζίβκοφ προσωπική επιστολή του Ανδρέα Παπανδρέου, η απάντηση ήταν: «να πεις στον φίλο μου ότι είμαι στο πλευρό του. Να μην ανήσυχή και να μην έχει κανέναν φόβο στα σύνορα με την Βουλγαρία. Να μην το σκεφθεί και να αποσύρει όσο στρατό θέλει από εκεί και να τον χρησιμοποιήσει όπου θέλει», παράλληλα η βουλγαρική πλευρά στέλνει στα  βουλγαροτουρκικά σύνορα επιπλέων δυο τεθωρακισμένες μεραρχίες.                                                                                             3) Την ίδια μέρα που πήρε την απάντηση από την βουλγαρική κυβέρνηση, η ελληνική πλευρά προχωρά στην αναστολή της λειτουργίας της αμερικάνικης βάσης στην Νέα Μάκρη, που όλοι λίγο – πολύ γνωρίζουμε το ρόλο που έπαιζε.                                                                4) Δίνει εντολή για κήρυξη μερικής επιστράτευσης και βάζει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας σε διάταξη μάχης και τα πλοία του στόλου σε διασπορά στο Αιγαίο, υπό την κάλυψη της πολεμικής μας Αεροπορίας.                                                                                                                   5) Ενημερώνει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την τότε ΕΟΚ, ότι απόφαση της κυβέρνησης είναι να προστατεύσει εν ανάγκη δια των όπλων τα νόμιμα συμφέροντα της.
Το αποτέλεσμα αυτών των πέντε διπλωματικών και μη κινήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής που μέχρι τότε τηρούσαν την λογική των ίσων αποστάσεων, αν δεν αλληθώριζαν προς τα ανατολικά και μπροστά στον κίνδυνο να τιναχτεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ στον αέρα, να μεσολαβήσουν προς την Τουρκία, με αποτέλεσμα να υπαναχωρήσει και η κρίση να εκτονωθεί. Αυτά ως μια μικρή ιστορική αναδρομή, για να καταλάβουμε πως προστατεύονται τα Εθνικά συμφέροντα έναντι ενός άρπαγα που όλοι τον χαϊδεύουν, μέχρι να φτάσει να δαγκώσει και τους ίδιους.                                                                                            Ερχόμαστε τώρα στο σήμερα, κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis πλέει ανενόχλητο για 30 περίπου ώρες μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, στην περιοχή του Καστελόριζου με απλωμένα τα καλώδια των ερευνών του. Εδώ σημειώστε ότι αυτό το πλοίο έχει βάρος τόνων, χώρια τον εξοπλισμό που κουβαλάει.                                                                     Τι ακούσαμε λοιπών από κυβερνητικά χείλη; Ότι το παρέσυρε ο αέρας, κάτι δηλαδή σαν την σημαία στα Ίμια… υπ’ όψιν ότι έπνεαν στην περιοχή άνεμοι έως 5 μποφόρ, που σημαίνει ότι δεν παρασύρουν καΐκι, όχι ένα τέτοιο θηρίο. 
Είναι κρίμα για την ίδια την κυβέρνηση, να θεωρεί ότι διοικεί ανόητους και ότι οι Έλληνες πολίτες έχαψαν αμάσητο, το ότι παρασύρθηκε στα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας. Βεβαίως είχαμε πάλι μια διακριτική παρακολούθηση από το Πολεμικό μας Ναυτικό και ως εκεί, ενώ ακούσαμε και κάτι παράξενες δηλώσεις από πρόσωπο που έχει διατελέσει στο παρελθόν στο υπουργείο εξωτερικών του στυλ, να δώσουμε λίγο Καστελόριζο, για να κατοχυρώσουμε Ρόδο και Λέρο. Με κάτι τέτοιες δηλώσεις, οι γείτονες σε λίγο θα διεκδικούν και τα προάστια της Αθήνας. 
Θυμάμαι λίγα χρόνια πριν με κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το Barbaros προσπάθησε να κάνει το φθινόπωρο του 2018, ότι ακριβώς έκανε το Oruc Reis ανήμερα της μνήμης της θυσίας των τριών παλληκαριών στα Ίμια. Όμως το Barbaros δεν τα κατάφερε… και αυτό γιατί το πολεμικό μας ναυτικό με την φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» και τις κατάλληλες πολιτικές οδηγίες, λειτούργησε ως φύλακας  άγγελος των εθνικών συνόρων τότε, σήμερα…;;;                                                                      Είμαι εξαιρετικά περίεργος ως Έλληνας πολίτης, να δω τις αντιδράσεις που θα έχουν οι έχοντες σήμερα τα ινία της χώρας, όταν το ίδιο πλοίο (σύμφωνα με δημοσιεύματα από φιλοκυβερνητικές εφημερίδες της γείτονας), θα βάλει πλώρη για την ιδιαίτερα πατρίδα του σημερινού πρωθυπουργού. Σε εφαρμογή της ΑΟΖ που έχει υπογράψει με τον Σάρατζ, έναν πρωθυπουργό μιας πόλης της Λιβύης στην ουσία, μια και την υπόλοιπη χώρα την ελέγχει ο στρατάρχης Χαφτάρ και η Λιβυκή βουλή, που είναι κάθετα αντίθετη και καταδίκασε τη συμφωνία μεταξύ του Ερντογάν και της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφιλίωσης, αναφέροντας ότι είναι μία «παράνομη συμφωνία», η οποία «παραβιάζει το διεθνές δίκαιο» και «δεν σέβεται τα έννομα δικαιώματα των υπόλοιπων χωρών της ανατολικής Μεσογείου», αλλά εδώ είμαστε να παρακολουθούμε και τα εντός και τα εκτός.
                                        Βενετσάνος Γιώργος