Ο Θουκυδίδης για τα ελληνοτουρκικά – Η Ελλάδα δεν θυμίζει Σπάρτη

Για την έκβαση των συγκρούσεων κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Ησίοδος, που ήταν σύγχρονος του Θουκυδίδη, έγραψε ότι οι θεοί παρενέβαιναν για να επιβάλουν άνωθεν την έκβαση των μαχών. Κάτι σαν το Όμηρο δηλαδή.

Αντίθετα, ο Θουκυδίδης πιστεύοντας στην αιτιοκρατία και σε μία ρεαλιστική προσέγγιση, περιέγραψε –σχολιάζοντας τις πολεμικές συγκρούσεις με βάση πραγματικά γεγονότα και περιστατικά– κυρίως τις προσωπικότητες των εμπλεκομένων αντιπάλων, αλλά και των αποφάσεων και ενεργειών που επέφεραν το τελικό αποτέλεσμα.
Στο προηγούμενο άρθρο μας εξετάστηκε η εφαρμογή του μοντέλου, αντιστοιχίζοντας την Τουρκία με την αρχαία Αθήνα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Στη συνέχεια εξετάζουμε την αντιστοίχιση της Ελλάδος με την αρχαία Σπάρτη. Η αρχαία Σπάρτη αντέδρασε άμεσα και αποφασιστικά στην επεκτατική πολιτική των Αθηνών. Από τον πρώτο χρόνο του πολέμου ο στρατός της Σπάρτης, με επικεφαλής τον βασιλιά Αρχίδαμο, πολιόρκησε την Αθήνα και ανάγκασε τον πληθυσμό της να κλεισθεί στα τείχη της πόλης.
Οι πολιορκημένοι έβλεπαν την προσωπική και οικογενειακή τους οικονομία να καταστρέφεται και δυσανασχετούσαν με την ηγεσία της πόλης τους. Κατά την διάρκεια των τριάντα περίπου ετών που διήρκεσε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι Σπαρτιάτες πολιόρκησαν την Αθήνα πέντε φορές. Αποτέλεσμα των ενεργειών τους πιθανόν να είναι και το ξέσπασμα του θανατηφόρου λιμού που αποδεκάτισε τους οχυρωμένους Αθηναίους και μείωσε αισθητά την ισχύ της Αθήνας.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ