Το πλαίσιο που θέσπισε η ΕΕ για επιβολή κυρώσεων σχετικά με τις τουρκικές παρανομίες στην Κυπριακή ΑΟΖ, αναφέρεται σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, εταιρείες και οντότητες.
Εντούτοις, οι πρόσφατες κυρώσεις αφορούν δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίων (TPAO) και δεν αποτελούν ανάλογο μέτρο συνετισμού του παραβάτη. Ενώ η εταιρεία ΤΡΑΟ δεν αρνείται, αλλά διαφημίζει τις παρανομίες της, κυρώσεις επιβλήθηκαν στα δύο πρόσωπα που εμπλέκονται στις δραστηριότητες της, αλλά όχι στην ίδια την εταιρεία και σε αρμόδιους Τούρκους αξιωματούχους. Φυσικά, ως πρώτο βήμα, οι κυρώσεις εκπέμπουν μηνύματα και σε άλλους, εκτός και εντός ΕΕ στα 27 κράτη-μέλη της, που μπορεί να σχεδίαζαν να συνδράμουν τις τουρκικές παρανομίες.
Πάντως, η ενεργοποίηση της Τουρκίας για αποτροπή επιβολής κυρώσεων και η αντίδρασή της κατόπιν, φανερώνουν την δυσφορία της. Και ενόσω οι παρανομίες συνεχίζονται, έπεται συνέχεια αφού η θέση της ΕΕ είναι για κλιμάκωση των κυρώσεων και όχι απλά διεύρυνση του καταλόγου παραβατών με πρόσθετα ονόματα.
Το πλέον αξιοσημείωτο είναι πως η απόφαση της ΕΕ αποτελεί νομικά δεσμευτικό εργαλείο και επιβεβαιώνει πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, βάσει του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Πρόκειται για άλμα από ένα ημικατεχόμενο κράτος, που προχώρησε διορατικά στην οριοθέτηση ΑΟΖ, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματά του διεθνώς (ΟΗΕ) και εντός ΕΕ.
Στην Αθήνα όμως, εκείνοι που απέρριπταν την πρόταση του τότε Προέδρου Τ. Παπαδόπουλου (2003-2008) για οριοθέτηση της ΑΟΖ Κύπρου-Ελλάδας, σήμερα επιμένουν στην ίδια “πτωχευμένη” πολιτική που πρότειναν και τότε για συνεργασία με τον Ερντογάν. Η διορατικότητα καθενός κρίθηκε στην πράξη.
Η απουσία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου «επέτρεψε» στην Τουρκία να συμφωνήσει μνημόνιο με την Τρίπολη για «καθορισμό θαλασσίων δικαιοδοσιών», με στόχο τον ακρωτηριασμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, φέρνοντας την Τουρκία έξω από την Κρήτη. Εάν γινόταν οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου έγκαιρα, η Αθήνα θα ήταν σε σαφώς πλεονεκτικότερη θέση, με κατοχυρωμένες θαλάσσιες ζώνες, βάσει του Διεθνούς και Ευρωπαικού Δικαίου, όπως συμβαίνει με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Εφόσον το κατάφερε η μικρή ημικατεχόμενη Κύπρος, γιατί όχι και η Ελλάδα; Αυτό πρέπει να προβληματίσει όλους. Αλλά, δυστυχώς, στην Αθήνα επικρατεί για δεκαετίες η “πτωχευμένη” εξωτερική πολιτική προσαρμογής στον τουρκικό επεκτατισμό, που έφερε την Τουρκία έξω από την Κρήτη, χωρίς η Ελλάδα να κατοχυρώσει τα θαλάσσια κυριαρχικά της δικαιώματα.
Οι πολιτικές των Σημιτο-Πάγκαλων και του περίγυρου (από το «ΕΛΙΑΜΕΠ» στο «PRIO» μέχρι το Ελλαδικό ΥΠΕΞ) κρίθηκαν στην πράξη. Αντί για ρύθμιση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, εφεύρισκαν επιχειρήματα, «επενδύοντας» στην συνεργασία με τον Ερντογάν. Η μυωπική πολιτική δεκαετιών έχει «πτωχεύσει» με τον Ελληνισμό ενώπιον ενός νέου επιχειρούμενου ακρωτηριασμού κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο
sigmalive