Τι έλεγαν τα καθάρματα για τις "μεταρρυθμί σεις"…

Η Ελληνική δημοκρατία θα πεθάνει εάν δεν εξοντώσει πολιτικά και ποινικά όσους έβαλαν την Ελλάδα στον εφιάλτη του ΔΝΤ.
Συναίνεση, συγχωροχάρτια και συνεργασίες σημαίνει συνενοχή.
Το γράφουμε από τον 11ο του 2009. Όταν όλοι σιωπούσαν, όταν όλοι κοιμόντουσαν. Δείτε άλλη μία πτυχή της Αργεντινής πριν το τέλος…
Το ΔΝΤ επιβεβαίωνε τον «ορθό δρόμο» της Αργεντινής
«Η συνταγή της Αργεντινής για μεταρρυθμίσεις είναι η σωστή και αξίζει της διεθνούς υποστήριξης».
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 24/12/2001
Ποιος τα λέει αυτά; Σωστά μαντέψατε, το ΔΝΤ. Σε επιστολή που έστειλε στις 15 Σεπτεμβρίου 2001 προς την εφημερίδα «Λος Αντζελες Τάιμς», ο διευθυντής του τμήματος εξωτερικών σχέσεων του ΔΝΤ Τόμας Σ. Ντάουσον, διαμαρτυρόμενος για δημοσίευμα της εφημερίδας που επέκρινε την πολιτική τού διεθνούς οργανισμού όσον αφορά την Αργεντινή, εκθειάζει την πολιτική της κυβέρνησης Ντε λα Ρούα και του υπουργού Οικονομικών Ντομίνγκο Καβάγιο, που οδήγησε τη χώρα στο γνωστό οικονομικό και πολιτικό χάος και την παραίτησή τους υπό τη λαϊκή κατακραυγή.
Την επιστολή του ΔΝΤ προς την αμερικανική εφημερίδα μάς θυμίζει η οργάνωση «Fifty Years Enough-Πενήντα Χρόνια ΕίναιΑρκετά-www.50years.org/», μία από τις κυριότερες οργανώσεις επικριτές της πολιτικής του ΔΝΤ.
Απαντώντας σε άρθρο συντάκτη των «Λος Αντζελες Τάιμς», ο οποίος υποστήριζε ότι η τελευταία τότε συμφωνία δανειοδότησης με το ΔΝΤ, «συμβάλλει στο να χώσει την Αργεντινή πιο βαθιά στην τρύπα», ο αξιωματούχος του διεθνούς οργανισμού επέκρινε το συντάκτη της εφημερίδας ότι με όσα αυτός γράφει «οδηγεί την Αργεντινή βαθύτερα στην κρίση».

«…Η συνταγή της Αργεντινής για μεταρρύθμιση είναι η σωστή και αξίζει της διεθνούς υποστήριξης. Και η νέα συμφωνία έχει αρχίσει να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στο εσωτερικό. Τις τελευταίες ημέρες, οι καταθέτες της Αργεντινής όχι μόνο σταμάτησαν να αποσύρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες, αλλά άρχισαν να επιστρέφουν λεφτά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα», έγραφε στην επιστολή του ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ.
Ο Ντάουσον δεν δίσταξε ακόμη στη μακροσκελή επιστολή του να επισημάνει ότι «το σύστημα της νομισματικής επιτροπής τυγχάνει ευρύτερης αποδοχής στη χώρα. Και με δεδομένο την υψηλή δολαροποίηση της οικονομίας της Αργεντινής -τα περισσότερα χρέη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών είναι σε δολάρια- μια υποτίμηση θα είχε μια τεράστια επίπτωση στους ισολογισμούς των επιχειρήσεων, με κίνδυνο μεγάλου αριθμού πτωχεύσεων και ανεργίας».
Παρ’ όλο που η υποτίμηση, όπως σωστά επισήμαινε ο συντάκτης της επιστολής, θα επιδείνωνε την ήδη κακή οικονομική κατάσταση των φτωχών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, είναι αυτή που ακριβώς ζητάει τώρα το ΔΝΤ, προκειμένου να δώσει νέα κεφάλαια και να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Να πάρουν δηλαδή με δυο λόγια τα λεφτά τους πίσω οι πιστωτές, που δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς τραπεζικούς οίκους της Αμερικής και της Ευρώπης.
Επιπλέον η «δολαροποίηση», η σύνδεση δηλαδή του πέσο με το δολάριο, αναγνωρίζεται σήμερα, από το σύνολο του διεθνούς οικονομικού Τύπου, ως μία τουλάχιστον από τις αιτίες της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της Αργεντινής.
Ο αξιωματούχος του ΔΝΤ, υπεραμυνόμενος της πολιτικής της κυβέρνησης της Αργεντινής, τόνισε ακόμη ότι «πήρε μέτρα για την προστασία των φτωχών από τις χειρότερες επιπτώσεις της προσαρμογής, διατηρώντας βασικά κοινωνικά προγράμματα, ενισχύοντας το δίκτυο κοινωνικής προστασίας και περιορίζοντας τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις»!
Τώρα πώς έγινε και η ανεργία ξεπερνά το 20%, ο μισός πληθυσμός ζει στο όριο της φτώχειας και η Αργεντινή ζει, όπως η ίδια η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» έγραψε προ ημερών, μια ανάλογη με την κρίση του ’29 στην Αμερική περίοδο, μόνο οι συνταγογράφοι του ΔΝΤ ξέρουν.
Κατά τον εκπρόσωπο, άλλωστε, του διεθνούς οργανισμού, «το πρόγραμμα της Αργεντινής -όπως καταρτίστηκε από την Αργεντινή και όχι το ΔΝΤ- βασίζεται στις πολύ καλές επιδόσεις του οικονομικού μετασχηματισμού την τελευταία δεκαετία. Ως υπουργός Οικονομικών, ο Ντομίνγκο Καβάγιο είπε πρόσφατα ότι με έλλειμμα μηδέν (σ.σ. όρος που θέτει το ΔΝΤ για συνέχιση της οικονομικής βοήθειας), η Αργεντινή θα είναι σε θέση να προσαρμοστεί ευκολότερα σε εξωτερικά σοκ χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει το βάρος στον παραγωγικό και αποτελεσματικό ιδιωτικό τομέα».
Αθελα του το ΔΝΤ παραδέχεται ότι όλα έγιναν για να προστατευθεί ο «ιδιωτικός τομέας», οι επιχειρήσεις, μεγάλο μέρος των οποίων δεν ανήκει καν σε χέρια Αργεντινών.
Μονοδιάστατη πολιτική
Ενας από τους κυριότερους επικριτές του ΔΝΤ, ο φετινός Αμερικανός νομπελίστας οικονομικών Τζότζεφ Στίγκλιτς, είχε πρόσφατα ψέξει δριμύτατα τη μονοδιάστατη πολιτική της μιας συνταγής για όλους, των ΔΝΤ Παγκόσμιας Τράπεζας που, όπως χαρακτηριστικά είχε πει, σχεδιάζεται μέσα σε ξενοδοχεία πέντε αστέρων… (βλέπε «Ε» 13/10/2001). Και μάλλον, απ’ ό,τι φαίνεται, είχε δίκιο.