Οίκαδε*

Οι μέρες δεν προσφέρονται για εξυπνάδες, δράματα και εντάσεις. «Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη». Ο κόσμος είναι υποχρεωμένος πια να αλλάξει τη ζωή του εξαιτίας της πανδημίας.

Μιας πανδημίας που θα γραφτεί στην ιστορία και θα διερωτούνται οι ιστορικοί του μέλλοντος πώς τα έβγαλαν πέρα οι αποβλακωμένες κοινωνίες του 2020.
Θα διερωτούνται πώς τα έβγαλαν πέρα οι κοινωνίες των σμαρτ φόουν, των τηλεοράσεων, των έτοιμων λύσεων, της εγωπάθειας.
Πώς τα έβγαλαν πέρα οι άνθρωποι που μεγάλωσαν «δίχως κατοχή και πείνα», όπως θα επαναλάμβανε χαριτολογώντας ο Τζίμης Πανούσης.
Το σενάριο μοιάζει με ταινία του Χόλιγουντ, αλλά δεν είναι. Είναι μια ανυπόφορη πραγματικότητα, στην οποία καλείται ο κόσμος να ζήσει, να επιβιώσει και να επανέλθει καλύτερος. Μια τραγική πραγματικότητα που δεν απαλύνεται ούτε με επιδόματα ούτε με μειώσεις του ΦΠΑ, αντισηπτικά, υγρά μαντηλάκια ή δεκάδες λίτρα ντετόλ.
Η άνοιξη μιας χρονιάς θα γραφτεί ως η πιο σκοτεινή περίοδος δεκάδων ή εκατοντάδων ετών. Μια άνοιξη θα διαγραφεί από τα κιτάπια της ιστορίας και η ανθρωπότητα καλείται να επιβιώσει.
Είναι όλα μαύρα; Τα περισσότερα. Και όμως, η κοινωνία και δη η κυπριακή είναι υποχρεωμένη να αλλάξει μέσα από αυτή την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Η αθωότητα και τα ψέματα έχουν τελειώσει προ πολλού, καθώς ούτε αγέλη είμαστε –σαν τους Βρετανούς– ούτε έχουμε την άνεση να χάσουμε δικούς μας ανθρώπους. «Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη».
Οι μέρες δεν προσφέρονται για εξάρσεις, κρίσεις, τσακωμούς και μεμψίμοιρες αναλύσεις. Ο τόπος μας χρειάζεται να μάθει να ζει, να μάθει τη συλλογικότητα, να προστατέψει πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό του, να αμφισβητήσει τον εγωκεντρισμό που κατατρώει τη Δύση. Είναι ώρα να μετατραπούμε από πλήθος σε λαό, να επανορθώσουμε, να γίνουμε ξανά μια κοινωνία που λαμβάνει μόνη της μέτρα σε τέτοιες καταστάσεις, χωρίς να μουρμουρά ανήμπορη και να επιβεβαιώνει ότι είναι μια μάζα τηλεθεατών.
Τετέλεσται;
ΟΧΙ. Θα νικήσουμε. Και μετά από την πανδημία, ως κοινωνία πια, θα απορρίψουμε το σκότος, τον μεσαίωνα, την ήττα, θα απελευθερωθούμε από τα κακά και θα χαράξουμε ένα δικό μας, λαμπρό και όμορφο αύριο. «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».
*Οίκαδε. Από το σύνθημα των Ελλήνων στρατιωτών που ανυπομονούσαν να γυρίσουν στην πατρίδα, μετά από πολυετείς μάχες. Προς το σπίτι. Για τους παππούδες και τις γιαγιάδες, για τους πατεράδες και τις μανάδες, για όσα μας προσέφεραν, για τον τόπο που μας άφησαν, για τα παιδιά και τα εγγόνια, «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί».
**«Η Ελλάς να διαχειμάση οίκαδε…», έγραφε στις 14 Αυγούστου 1922, ο Γ.Α. Βλάχος στην εφημερίδα «Καθημερινή». Ζητούσε την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων στην πατρίδα, κατά παράβαση δε της υποχρέωσης για ολοκλήρωση του αγώνα στη Μικρασία. Το ηθικό κατέρρευσε.
Το σημερινό «Οίκαδε…» είναι διαφορετικό. Και νικηφόρο για το μέλλον του τόπου.
Αλέκος Μιχαηλίδης
philenews