Το «πείραμα της Βο»: Το διαφορετικό σχέδιο της πιο πλούσιας πόλης της Ιταλίας που νίκησε τον κορωνοϊό.

Αόρατος εχθρός. Έτσι αποκαλούν τον κορωνοϊό οι περισσότεροι ηγέτες και επιστήμονες του κόσμου. Τον αποκαλούν αόρατο γιατί δεν μπορούν να τον ανιχνεύσουν με την πρώτη σε έναν ασθενή, αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούν να εντοπίσουν ακριβώς πόσους έχει προσβάλλει.

Αυτό το στοιχείο δεν φαίνεται να ισχύει για μια πόλη που βρίσκεται στο επίκεντρο της μεγαλύτερης κόκκινης ζώνης στην Ευρώπη. Η Βο Εουγκάνεο στην επαρχία της Πάντουα, στην περιοχή Βένετο που βρίσκεται στη Βόρεια Ιταλία, είναι η πόλη απ΄όπου ξεκίνησαν όλα. Ο πρώτος νεκρός από τον κορωνοϊό στην Ιταλία ζούσε εκεί. Ήταν όμως κι ο λόγος που οι αρχές της πόλης κινητοποιήθηκαν στον μέγιστο βαθμό.
Αυτό που ακολούθησε μετά τον πρώτο θάνατο και τα πρώτα κρούσματα αποτελεί ένα από τα μικρά θαύματα στην περίοδο αυτών των δύο μηνών όπου ο ιός έφερε αρκετό θάνατο και πολλούς ασθενείς και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα σταματήσει η καταμέτρηση.
Από τις 21 Φεβρουαρίου όταν και ανακοινώθηκε ο νεκρός Νο1, η πόλη μπήκε σε απόλυτη καραντίνα για περίπου τρεις εβδομάδες. Σε αυτό το διάστημα οι 3.300 κάτοικοι της πέρασαν όλοι από τεστ για τον ιό και μάλιστα επί δύο. Με λίγα λόγια στο Βο ακολούθησαν την τακτική που ακολουθήθηκε στην επαρχία Χουμπέι, απλώς με δημοκρατικές διαδικασίες.
Η Βο είναι μια από τις πολύ δυνατές οικονομικά πόλεις στον ιταλικό βορρά, είναι μια αυτάρκης περιοχή και προφανώς διέθετε επάρκεια σε τεστ και μέσα ώστε να μπορέσει να πράξει αυτό το πλάνο. Δεν είναι με τίποτα εύκολο να το συναντήσει κανείς σε άλλες περιοχές, ιδίως τις μεγάλες πόλεις.
Μετά τα τεστ που έγιναν, διαπιστώθηκε πως το 3% των κατοίκων είχε προσβληθεί από τον ιό. Αυτό δεν είναι απλώς ένα τυχαίο ποσοστό. Είναι ένας αριθμός που οι αρχές ξέρουν με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις πως αντιστοιχίζεται. Γνώριζαν ακριβώς ποιοι πάσχουν και γι΄αυτό ξεκίνησαν από την απομόνωσή τους. Δεδομένου ότι ο ιός μεταδίδεται με την κοινωνική επαφή, το πιο αποτελεσματικό και δραστικό μέτρο που μπορούσε να παρθεί ήταν αυτό.
Η καραντίνα επενέργησε με εντυπωσιακό τρόπο, μιας και μετά από 15 ημέρες το 3% είχε γίνει 0.25%. Σε απόλυτους αριθμούς, από τους περίπου 95 νοσούντες, είχαν μείνει μόλις 10 που είχαν ακόμα τον ιό. Ακόμα και για μια μικρή πόλη, αυτός ο αριθμός είναι διαχειρίσιμος με ευκολία. Φυσικά δεν βιάστηκαν να άρουν τα μέτρα τους. Τα διατήρησαν για ακόμα μια εβδομάδα σχεδόν, ώστε να σιγουρευτούν ότι είχε πάψει ολοκληρωτικά η μετάδοση. Στάθηκαν βέβαια και τυχεροί-ικανοί, καθώς σε αυτούς τους 10 υπήρχαν 6 που δεν παρουσίαζαν συμπτώματα.
Αν δηλαδή η ίδια η πόλη δεν αποφάσιζε να εξετάσει κάθε της κάτοικο, αυτοί οι 6 δε θα γνώριζαν πως πάσχουν και θα συνέχιζαν να μεταδίδουν τον ιό με κλίμακα που σε μακροσκοπική οπτική μπορεί να έφτανε και την ασθενή 31 της Ν. Κορέας. Αυτό αποφεύχθηκε.
Στις 13 Μαρτίου ήταν η τελευταία ημέρα που η περιοχή αυτή είχε νέο κρούσμα. Πέντε ημέρες μετά, κι ενώ βρίσκεται στην πιο επικίνδυνη περιοχή της Ιταλίας και είχε τον πρώτο νεκρό, το Βο παραμένει συνολικά σε εγρήγορση, δεν δέχεται τουρισμό, δεν επιτρέπει στους κατοίκους να φύγουν, αλλά έχει επανέλθει σε μια ομαλή εσωτερική λειτουργία και κανείς από τους υγιείς δεν έχει προσβληθεί από τον κορωνοϊό.
Ο επιδημιολόγος Αντρέα Κρισάντι που διδάσκει στο Imperial College του Λονδίνου και συμμετείχε στην εκστρατεία του Βο, αναφέρει πως ο στόχος πρέπει να είναι οι ασυμπτωματικοί και όσοι βρίσκονται στο κοντινό τους περιβάλλον. «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις ασυμπτωματικές περιπτώσεις για να διευρύνουμε τη δράση μας».
Μπορεί αυτό που συνέβη και συμβαίνει στο Βο να εφαρμοστεί σε κλίμακα μιας ολόκληρης χώρας; Φαντάζει πολύ δύσκολο. Δεν είναι μόνο ζήτημα πόρων, μα και οργάνωσης.Ο Πρόεδρος του ΠΟΥ πάντως ζητάει σε κάθε του διάγγελμα να αυξηθούν οι αριθμοί των τεστ στις χώρες της Ευρώπης.
Μπορεί να βγει πάντως ένα συμπέρασμα από την περίπτωση του Βο. Όχι μόνο για την Ελλάδα, μα και για άλλες χώρες.
Αυτό που έγινε στο Βο ήταν αποτέλεσμα της στρατηγικής που αποφάσισε και εφάρμοσε ο δήμαρχος της πόλης Τζουλιάνο Μαρτίνι. Όπερ σημαίνει πως είναι σαφώς αναγκαία η χάραξη μιας πολιτικής από μια κυβέρνηση για το σύνολο μιας χώρας, πρέπει όμως να εφαρμόζονται σε μικρή και ελεγχόμενη κλίμακα πειράματα όπως αυτό στο Βο και πολύ περισσότερο χρειάζεται να υπάρχει μεγαλύτερη ανάληψη ευθυνών από τις αυτοδιοικήσεις.
Κι αυτό γιατί αν γνωρίζεις ως κράτος ότι από τα 15 σημεία που πρέπει να είσαι προσεκτικός, τα 5 μπορείς να τα αποκλείσεις γιατί οι εκεί αρχές έχουν ελέγξει απόλυτα την κατάσταση, μπορείς να διαθέσεις παραπάνω προσοχή και πόρους στα εναπομείναντα δέκα και να αυξήσεις τις πιθανότητες αποτελεσματικότητας σου.