Δεκάδες άνθρωποι με μαγιό, ο ένας δίπλα στον άλλον, απολάμβαναν τον ήλιο και τη θάλασσα σαν να είναι Δεκαπενταύγουστος, με όση ανεμελιά αυτό συνεπάγεται.
Σαν να ζουν σε άλλη χώρα. Σαν να μην έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Η ζωή συνανθρώπων τους απειλείται, η οικονομία καταρρέει για να σωθούν ζωές, χιλιάδες άνθρωποι ζουν πλέον με το φόβο της ανεργίας, αλλά αυτοί ήταν και πάλι εκεί.