Προς Απολοφυρομένους

ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ και ευθύβολο σαν τον λόγο του Κολοκοτρώνη, όταν βρέθηκε μπροστά στο κύμα των Τουρκοπροσκυνημένων, το ποίημα «Ποσειδωνιάται» του Κ.Π. Καβάφη.

Ο Αλεξανδρινός φιλόσοφος προείδε το… εκσυγχρονιστικό κύμα και την αλλοτρίωση του αφελληνισμού που απείλησε –και απειλεί– τον Ελληνισμό, μέσω της δημογραφικής αλλοίωσης.
Ποια καταλληλότερη μέρα δημοσίευσης του ποιήματος από την 25η Μαρτίου της Παλιγγενεσίας;
«Τη γλώσσα την ελληνική
εξέχασαν οι Ποσειδωνιάται
τόσους αιώνες ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς και με Λατίνους
κι άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή
με τελετές ωραίες
με λύρες και με αυλούς,
με αγώνας και στεφάνους.
Κι είχαν συνήθεια
προς το τέλος της γιορτής
τα παλαιά έθιμα να διηγούνται
και τα ελληνικά ονόματα
να ξαναλένε, που μόλις πια
τα καταλάβαιναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά
Τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν
που κι αυτοί ήταν Έλληνες
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί
και τώρα πώς εξέπεσαν,
πώς έγιναν, να ζουν,
και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι –ω συμφορά–
από τον Ελληνισμό».
Προσεκτικός αναγνώστης της Ιστορίας ο Καβάφης «τσίμπησε» από τον Αθήναιο: «Εν ή (εορτή) συνιόντες αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυρόμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται».
Γ. Σέρτης
philenews