Κορωνοϊός: Σχεδιάζοντας το αύριο…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Η επιδημία του κορωνοϊού έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές (ανατροπές ορισμένες φορές) στη ζωή των πολιτών στις περισσότερες χώρες, ακόμα και τις πιο οικονομικά και τεχνολογικά εύρωστες.
Μετά το πρώτο οδυνηρό σοκ από τα αποτελέσματα του κορωνοϊού στην Ελλάδα και τα διαρκώς αυξανόμενα προληπτικά μέτρα που η κυβέρνηση λαμβάνει προκειμένου να θωρακίσει την υγεία των πολιτών, άρχισαν να γίνονται ορατές οι καταστροφικές συνέπειες που θα υπάρξουν στην οικονομία και κατ’ επέκταση στις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους. Αρκετοί πολιτικοί και οικονομολόγοι καλούν τις κυβερνήσεις αλλά και τους μεγάλους οικονομικούς συνασπισμούς, να αρχίσουν τον σχεδιασμό του αύριο. Γιατί είναι βέβαιο, πως μετά από την λαίλαπα του κορωνοϊού που σε λίγες εβδομάδες ή λόγους μήνες παρέλθει, η χώρες κι οι οικονομίες τους πρέπει να επουλώσουν τις πληγές τους, θα πρέπει να ξανακτίσουν τις κοινωνίες τους, σε πιο γερά κι ανθεκτικά θεμέλια, ικανά να αντέξουν σε μελλοντικές επιδημίες, σε μελλοντικούς κινδύνους.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως ορισμένοι πολιτικοί, ζητούν από τις ηγεσίες ή από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, στον σχεδιασμό που θα γίνει για το μέλλον της χώρας τους, της συμμαχίας τους, να μην κοιτούν ή να μην αναφέρονται στο παρελθόν.
Και πολίτες όταν τίθεται το ζήτημα του σχεδιασμού για το αύριο της κοινωνία λένε, «ας μη κοιτάμε τι έγινε χθες, ας δούμε το σήμερα, το αύριο».
Όμως στο χθες υπάρχουν οι γνώσεις μας, οι εμπειρίες μας, τα λάθη κι οι επιτυχίες μας. Στο παρελθόν υπάρχουν και φωνάζουν δυνατά, οι «πονηρούληδες», οι εκμεταλλευτές αλλά και τα θύματά τους που κραυγάζουν ζητώντας δικαίωση για τις αδικίες που υπέστησαν. Κι αυτά τα φαινόμενα, αυτοί οι αρνητικοί πρωταγωνιστές, θα πρέπει να γίνει προσπάθεια, να μην υπάρξουν και πάλι, να μην εμφανιστούν στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης των οικονομιών.
Ο Αγάθωνας τραγικός ποιητής της αρχαιότητας, είχε πει: «Μόνου γαρ αυτού και θεός στερίσκεται, αγένητα ποιείν άσσ’ αν ή πεπραγμένα» (Ακόμα και ο θεός δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει σαν να μην έχουν γίνει αυτά που έχουν γίνει).
Ακόμα, ο Κινέζος φιλόσοφος Κομφούκιος είχε πει «Μελέτησε το παρελθόν αν θες να ορίσεις το μέλλον».
Το παρελθόν επομένως είναι οι ράγες που πάνω τους θα κυλίσει, θα προσπαθήσει να πάει πιο μπροστά, το τρένο της ανάπτυξης και της προόδου που στα βαγόνια του θα υπάρχουν άνθρωποι κατεστραμμένοι ή πληγωμένοι. Άνθρωποι που ελπίζουν, πως στην διαδρομή του τρένου θα βλέπει από τα παράθυρα καταπράσινες κι ανθισμένες πεδιάδες που θα δημιουργούν το αίσθημα της αισιοδοξίας, την βεβαιότητα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης κι όχι έρημες περιοχές που μόνο τρόμο κι απογοήτευση γεννούν.
Αν οι ράγες δεν είναι γερές, σταθερές, αν έχουν ελαττώματα, σαθρά σημεία, αν η κατασκευή κι η τοποθέτησή τους έχουν γίνει με επιπόλαιο τρόπο, παραβλέποντας τα λάθη και τις παραλήψεις που το παρελθόν μας έχει καταδείξει, τότε υπάρχει ο κίνδυνος, το τρένο σε κάποιο σημείο να ξεφύγει της πορείας του, να εκτροχιαστεί, να ανατραπεί, με δυσάρεστες συνέπειες για τους επιβάτες του. Και δεν θα φταίνε μόνο οι σχεδιαστές και οι κατασκευαστές της διαδρομής του τρένου, αλλά και οι επιβάτες, οι οποίοι πίεζαν και ζητούσαν γρήγορες λύσεις χωρίς προηγουμένως να διασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών, η σιγουριά για την επίτευξη του στόχου που δεν πρέπει να είναι άλλος από την ευημερία και την ασφάλεια της κοινωνίας.
Επιβεβλημένη είναι επομένως η λεπτομερής εξέταση του παρελθόντος προκειμένου να βρεθούν απαντήσεις τόσο στα πολλά γιατί του σήμερα όσο και για τον σχεδιασμό του αύριο.
Κι η εξέταση δεν πρέπει να γίνεται με στόχο την ανεύρεση ενόχων και την τιμωρία τους αλλά για την ανακάλυψη των αιτίων και την αποφυγή τους.
Ας ευχηθούμε, ο σχεδιασμός για το αύριο να γίνει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο, μελετώντας προσεκτικά το παρελθόν και το παρόν. Έτσι θα υπάρξει αισιοδοξία για το αύριο…