Οι δέκα πληγές που χτύπησαν την Αίγυπτο όταν ο Φαραώ απαγόρευσε στον Μωϋσή την έξοδο του Πάσχα.

Ο Μωυσής επέστρεψε μαζί με την οικογένεια του στην Αίγυπτο. Στο μεταξύ ο Ααρών, με εντολή του Θεού, συνάντησε το Μωυσή στην έρημο, στο βουνό του Θεού. Ο Μωυσής ανακοίνωσε στον Ααρών όλα όσα ο Κύριος του είχε αναθέσει να πει και όλα τα θαύματα που τον είχε διατάξει να κάνει.

Πήγαν, λοιπόν, ο Μωυσής και ο Ααρών και συγκέντρωσαν όλους τους πρεσβυτέρους των Ισραηλιτών. Ο Ααρών τους ανακοίνωσε όλα όσα είχε πει ο Κύριος στο Μωυσή κι ο Μωυσής έκανε τα θαύματα μπροστά στο λαό. Αυτοί πίστεψαν, και κατάλαβαν ότι ο Κύριος είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στους Ισραηλίτες και είχε δει τη δυστυχία τους. Έσκυψαν τότε και προσκύνησαν.
Μετά απ’ αυτά, ο Μωυσής κι ο Ααρών πήγαν στο Φαραώ και του είπαν ότι, ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ζήτησε ν’ αφήσει ελεύθερο το λαό του να φύγει. Ο Φαραώ αρνήθηκε, επειδή θα έχανε ένα σημαντικό αριθμό εργατών για την κατασκευή δημόσιων έργων. Την ίδια μέρα ο Φαραώ έδωσε διαταγή να γίνουν πιο βαριές οι δουλειές στους Ισραηλίτες, ώστε να είναι συνέχεια απασχολημένοι. Οι Ισραηλίτες θεώρησαν υπεύθυνους τον Μωυσή και τον Ααρών για τη σκληρή συμπεριφορά του Φαραώ απέναντί τους. Τότε ο Μωυσής προσευχήθηκε στο Θεό και ο Κύριος είπε στο Μωυσή, να κάνει υπομονή και να μεταβιβάσει στους Ισραηλίτες ότι θα τους λυτρώσει από την καταπίεση των Αιγυπτίων.
Ο Μωυσής μεταβίβασε τα λόγια αυτά στους Ισραηλίτες, αλλά εκείνοι δεν έδωσαν καμιά σημασία, γιατί ήταν απογοητευμένοι από τη σκληρή δουλεία. Τότε ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή και στον Ααρών, και τους έδωσε οδηγίες πως θα πάνε στο Φαραώ, ώστε να τον πείσουν να βγάλει τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο.
Ο Θεός πληροφόρησε το Μωυσή για τις πληγές που θα έπλητταν τους Αιγυπτίους. Έτσι, άρχισε μια σειρά από δέκα πληγές οι οποίες επήλθαν στο Φαραώ και το λαό του. Παρά το ισχυρό πλήγμα που επέφερε σταδιακά η κάθε πληγή, η καρδιά του Φαραώ δεν ανταποκρινόταν και γινόταν πιο σκληρή από το πείσμα και την ισχυρογνωμοσύνη. Οι πληγές ήταν οι εξής:
Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού.
Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων.
Όλη η Αίγυπτος γέμισε με σκνίπες, παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα.
Σμήνη από σκυλόμυγες εισέβαλλαν σε όλη την Αίγυπτο και στις κατοικίες των Αιγυπτίων, οι οποίες τσιμπούσαν άσχημα τους ανθρώπους και τα ζώα.
Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων, ώστε όλα τα ζώα άρχισαν να ψοφούν.
Άνθρωποι και ζώα γέμισαν με εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές.
Έπεσε βαρύ χαλάζι, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση.
Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού.
Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη.
Τέλος, στέλνει και τη δέκατη πληγή, την πιο φοβερή. Ένας άγγελος Κυρίου χτύπησε όλα τα νεογέννητα παιδιά των Αιγυπτίων και πέθαναν όλα σε μια νύχτα. Την ίδια νύχτα οι Ισραηλίτες, σύμφωνα με την εντολή του Θεού, έμειναν άγρυπνοι και ντυμένοι, για να είναι έτοιμοι να φύγουν.
Πριν απ’ αυτό είχε σφάξει κάθε οικογένεια από ένα αρνί κι αφού πρώτα έβαψαν την πόρτα τους με το αίμα του, ύστερα το έψησαν και το έφαγαν. Έβαψαν οι Ισραηλίτες σύμφωνα με την εντολή του Θεού τις πόρτες των σπιτιών τους, για να ξεχωρίζουν από τα σπίτια των Αιγυπτίων κι έτσι να μη χτυπηθούν με θάνατο και τα δικά τους παιδιά.
Την ήμερα αυτή οι Εβραίοι τη γιορτάζουν ως σήμερα. Είναι το Πάσχα τους και κάθε χρόνο την ημέρα αυτή τρώνε αρνί ψητό καθώς και άζυμα, για να θυμούνται την έξοδο τους από την Αίγυπτο.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ
ΚΑΙ Η ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας
Με τη δέκατη φοβερή πληγή που έριξε ο Θεός στους Αιγυπτίους, ο Φαραώ κατατρόμαξε. Έστειλε λοιπόν και φώναξε το Μωυσή και τον Ααρών και τους είπε πως δέχεται να πάρουν τους Ισραηλίτες και να φύγουν την ίδια εκείνη νύχτα. Αμέσως οι Ισραηλίτες, μετά από 430 χρόνια στην Αίγυπτο, μαζεύτηκαν όλοι άντρες, γυναίκες και παιδιά. Μπήκαν μπροστά οι πολεμιστές, που ήταν εξακόσιες χιλιάδες και ξεκίνησαν.
Ο Μωυσής οδήγησε το λαό μέσα από την άγονη έρημο προς την Ερυθρά θάλασσα, και δεν ακολούθησε τη σύντομη παραλιακή οδό, για να μην απειληθούν από τον αιγυπτιακό στρατό. Πήρε μαζί του και τα οστά του Ιωσήφ, γιατί πριν πεθάνει ζήτησε από τους Ισραηλίτες να πάρουν από την Αίγυπτο μαζί τους τα οστά του, όταν ο Θεός θα τους απελευθέρωνε.
Ο Θεός προχωρούσε μπροστά τους τη μέρα μέσα σε μια στήλη νεφέλης για να τους δείχνει το δρόμο, και τη νύχτα μέσα σε στήλη φωτιάς, για να τους φωτίζει, ώστε να πορεύονται μέρα και νύχτα.
Όταν οι Αιγύπτιοι ανάγγειλαν στο Φαραώ ότι ο λαός έφυγε, τότε εκείνος κι οι αξιωματούχοι του άλλαξαν γνώμη. Τότε ο Φαραώ έστειλε πίσω τους στρατό να τους κυνηγήσει και να τους φέρει πάλι στην Αίγυπτο. Ο στρατός των Αιγυπτίων καταδίωξε τους Ισραηλίτες και έφτασε στο στρατόπεδο τους, κοντά στην Ερυθρά θάλασσα.
Οι Ισραηλίτες, όταν είδαν ότι οι Αιγύπτιοι έρχονταν ξωπίσω τους, τους κυρίεψε μεγάλος φόβος κι άρχισαν να παραπονιούνται στο Μωυσή: «Γιατί μας έφερες να πεθάνουμε εδώ στην έρημο; Γιατί μας έβγαλες από την Αίγυπτο και δεν μας άφηνες στην ησυχία μας; Προτιμότερο ήταν να δουλεύουμε στην Αίγυπτο, παρά να πεθάνουμε εδώ στην έρημο».
Ο Θεός, όμως, δεν τους άφησε στη δύσκολη εκείνη στιγμή. Έδωσε εντολή στο Μωυσή να χτυπήσει με το ραβδί του τα νερά της θάλασσας. Μόλις ο Μωυσής έκαμε ότι του είπε ο Κύριος, τα νερά χωρίστηκαν κι ανοίχτηκε δρόμος, απ’ όπου οι Ισραηλίτες πέρασαν όλοι από μέσα. Οι Αιγύπτιοι τους καταδίωξαν και τους ακολούθησαν μέσα στη θάλασσα. Στο μεταξύ ο Κύριος έφερε πανικό στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων. Έκανε να κολλήσουν οι άμαξες και προχωρούσαν με δυσκολία. Αμέσως μετά ο Μωυσής, με εντολή του Κυρίου, άπλωσε το ραβδί του κι αμέσως η θάλασσα ξαναγύρισε στη θέση της. Τα νερά σκέπασαν όλο το στρατό του Φαραώ και πνίγηκε.
Εκείνη την ημέρα ο Κύριος γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη δύναμη των Αιγυπτίων. Όταν οι Ισραηλίτες είδαν με πόση δύναμη ο Κύριος εξόντωσε τους Αιγυπτίους, φοβήθηκαν και δόξασαν το Θεό για την προστασία του.
Η ΕΞΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΑΣΧΑ
Την έξοδό τους από την Αίγυπτο οι Ισραηλίτες τη γιορτάζουν από τότε κάθε χρόνο στις 14 του μήνα Νισάν (μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου) και την ονομάζουν Πάσχα πού σημαίνει πέρασμα, διάβαση, γιατί με τη διέλευση της Ερυθράς Θάλασσας πέρασαν από τη σκλαβιά της Αιγύπτου στην ελευθερία. Η γιορτή του Πάσχα (στα εβραϊκά Πεσάχ) είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Εβραίων και διαρκεί μαζί με την Εβδομάδα των Αζύμων οκτώ μέρες.
Εκείνο το βράδυ κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. Έτσι και σήμερα, κάθε εβραϊκή οικογένεια γιορτάζει το Πάσχα στο σπίτι της. Δειπνούν τρώγοντας αρνί, άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα και θυμούνται τα σπουδαία γεγονότα της Εξόδου.
Η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο προεικονίζει το χριστιανικό Πάσχα. Τότε εκείνοι ελευθερώθηκαν από τη μακρόχρονη σκλαβιά και οδηγήθηκαν στην πατρίδα τους, τη Χαναάν. Με τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού έσπασαν τα δεσμά της αμαρτίας, ελευθερώθηκε η ανθρωπότητα από το κακό και την τυραννία του διαβόλου, και οδηγήθηκε στην αιώνια πατρίδα της, στη Βασιλεία του Θεού.