Το δύσκολο έργο του ηγέτη…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Ο Βίας ο Πρινεύς είχε πει: «Αρχή άνδρα δείκνυσι» που μεταφραζόμενο σημαίνει «Η εξουσία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα».
Η Ιστορία διδάσκει ότι ηγέτες εκμεταλλευόμενοι την κατάκτηση της εξουσίας είτε με την δύναμη των όπλων είτε με την ψήφο εμπιστοσύνης των πολιτών, οδήγησαν τους λαούς τους, άλλοι στην ευημερία κι άλλοι στην καταστροφή. Κι έγιναν είτε παραδείγματα προς μίμηση, είτε παραδείγματα προς αποφυγή.
Το δύσκολο έργο του ηγέτη θα προσπαθήσω να δείξω με την πιο κάτω ιστορία.
Σε μια μακρινή πόλη, την Masumbu, μετά από πολλά χρόνια κακοδιαχείρισης και λεηλασίας από άπληστους πολιτικούς, οι πολίτες, επέλεξαν ανάμεσα από πολλούς διεκδικητές για το αξίωμα του αρχηγού, τον Ηofu, έχοντας για κριτήριο, την μέχρι τότε ευγενή συμπεριφορά του, τα ελκυστικά λόγια του.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του ο Ηofu, στους πιστούς αξιωματικούς ανέθεσε την διοίκηση μεγάλων μονάδων κι επέλεξε για συνεργάτες του εκείνους που δεν θα έφερναν αντίρρηση στις όποιες αποφάσεις του. Απομάκρυνε δε από δίπλα του, όσους είχαν γνώσεις, εκείνους που είχαν την δυνατότητα να τον βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση της χώρας του, τους ανθρώπους που είχαν την δική τους θεώρηση για την επίλυση των προβλημάτων.
Μετά τους πανηγυρισμούς των πρώτων ημερών, ο Ηofu, αντί να ασχοληθεί με την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων της χώρας του, προσπάθησε να δείξει στους πολίτες ότι είναι ο μοναδικός πολιτικός που νοιάζεται γι’ αυτούς και για την χώρα, πως είναι ο φιλεύσπλαχνος, ο δραστήριος, ο ικανός.
Οι ανακοινώσεις του για συναντήσεις με σπουδαίους αρχηγούς άλλων κρατών, για μελλοντικές επενδύσεις, για μεγαλεπήβολα σχέδια, στην αρχή γινόντουσαν δεκτά με ενθουσιασμό από τους πολίτες αργότερα όμως όλοι τα αντιμετώπιζαν με δυσπιστία.
Ταυτόχρονα, προσπάθησε να απομονώσει και να απαξιώσει τους πολιτικούς αντιπάλους του, αρνούμενος να συζητήσει και να συνεργαστεί μαζί τους για τον τρόπο επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων, το κοινωνικό πρόσωπο που πρέπει να δείχνει μια κυβέρνηση στον λαό της.
Όταν οι πρώτες αμφισβητήσεις άρχισαν να γίνονται έντονες, όταν η αντιπολίτευση αντέδρασε δυναμικά σε αυταρχικές αποφάσεις του Ηofu, οι πολίτες έκπληκτοι διαπίστωσαν, πως ο αρχηγός τους εξακολουθούσε να εφαρμόζει τον ίδιο τρόπο διοίκησης κι άρχισαν να αναρωτιούνται τι έγινε εκείνος ο ευγενής πολιτικός που τα ελκυστικά λόγια του τους οδήγησαν στην απόφαση να τον κάνουν αρχηγό τους, ηγέτη τους.
Λίγοι ήταν εκείνοι, που από την πρώτη στιγμή που οργάνωνε ο Ηofu την ομάδα διοίκησης, του είχαν επισημάνει ότι οι συνεργάτες που επέλεξε να είχε δίπλα του, ήταν ακατάλληλοι λόγω έλλειψης γνώσεων κι εμπειριών και πως θα έπρεπε να πάρει για συμβούλους του πολίτες που είχαν τα απαιτούμενα προσόντα και γνώσεις για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων.
Ακόμη, κάποιοι συνεργάτες του, συκοφαντούσαν όποιον αξιωματούχο ή πολίτη έλεγε την αλήθεια στον Ηofu, ενώ του παρουσίαζαν ως ιδανική την κατάσταση στη χώρα και τους πολίτες ευχαριστημένους.
Ήρθε όμως η στιγμή που οι αντίπαλοι του Ηofu ένωσαν τις δυνάμεις τους κι αποφάσισαν να τον ρίξουν από τον θρόνο του.
Ο Ηofu κάλεσε τους αξιωματικούς του, τους συνεργάτες του και όσους πίστευαν σε αυτόν να συντρίψουν τους αντιπάλους του, που τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν. Όμως, δεν ζήτησε την γνώμη τους για ποια τακτική θα έπρεπε να ακολουθήσουν, αν θα ήταν ωφέλιμο να έχουν κάποιους συμμάχους. Μπήκε με κομπασμό μπροστά από όλους φορώντας μια φανταχτερή στολή και ξεκίνησε για να αντιμετωπίσει τον εχθρό.
Στην δύσβατη πορεία για τη μάχη, κάποιοι αξιωματικοί επεσήμαναν λάθη τακτικής και κάποιοι άλλοι ζητούσαν λίγη ξεκούραση, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Ο Ηofu δεν άκουγε κανέναν και προχωρούσε μπροστά καμαρώνοντας για το αξίωμά του, για την φανταχτερή στολή του.
Δεν γύρναγε το κεφάλι του πίσω για να δει τι έκαναν οι αξιωματικοί κι οι συνεργάτες του, αν είχαν κάποιο πρόβλημα, κοιτούσε μόνο μπροστά.
Σταδιακά, ορισμένοι αξιωματικοί, συνεργάτες, πολίτες, άρχισαν να αποχωρούν από τις δυνάμεις του Ηofu, απογοητευμένοι από την συμπεριφορά του.
Όταν ο Ηofu έφτασε απέναντι στους αντιπάλους, γύρισε να διατάξει τους αξιωματικούς, τους συνεργάτες του και όσους πίστευαν σε αυτόν, να επιτεθούν.
Κατάπληκτος κι έντρομος διαπίστωσε πως είχε μείνει σχεδόν μόνος!
Ελάχιστοι από τους αξιωματικούς, τους συνεργάτες και τους πολίτες είχαν παραμείνει στο πλευρό του.
Η ήττα ήταν αναπόφευκτη.
Ο Ηofu απομακρύνθηκε από τον θρόνο κι ακόμη σήμερα προσπαθεί να καταλάβει τι έφταιξε που έχασε τη μάχη, που έφυγαν από το πλευρό του, οι πιστοί αξιωματικοί, συνεργάτες και πολίτες.
Αλήθεια, στο πέρασμα του χρόνου μόνο ένας Ηofu υπήρξε ή εμφανίστηκαν κι εμφανίζονται ακόμα κι άλλοι Ηofu;
Στη μακρινή πόλη Masumbu η ζωή συνεχίζεται και τίποτα δεν άλλαξε…
Πιστεύω πως αυτή η ιστορία μας δείχνει πως ένας ηγέτης θα πρέπει να σέβεται και να συνεργάζεται με την αντιπολίτευση για το καλό του τόπου του, οφείλει να ακούει και λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τις θέσεις των αξιωματικών του ενώ τέλος, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός στην επιλογή των συνεργατών του. Για να τα πετύχει όλα αυτά θα πρέπει να «πνίξει» το ΕΓΩ του, θα πρέπει να κατανοήσει τον σκοπό και το μέγεθος της αποστολής του, που δεν είναι άλλος από το να ΥΠΗΡΕΤΕΙ τους πολίτες, τον λαό του.
Τα χειροκροτήματα και οι φανφάρες, δεν έχουν θέση στη ζωή ενός ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΗΓΕΤΗ.