του Μανώλη Κοττάκη
Μια πτυχή της ατμόσφαιρας που επικρατεί αυτόν τον καιρό στη Θράκη την γνωρίζετε. Την έχουμε περιγράψει κατ’ επανάληψιν. Η μουσουλμανική μειονότητα δεν υφίσταται στο Ραμαζάνι τους περιορισμούς που υπέστη η χριστιανική πλειονότητα κατά τον εορτασμό του Αγίου Πάσχα.
Ναι μεν τα τεμένη είναι κλειστά, αλλά τα μεγάφωνά τους ηχούν στη διαπασών για τη Εζάν (προσευχή), ενώ νέοι οργανοπαίκτες χαλάνε τον κόσμο με τα νταούλια τους στους δρόμους της Κομοτηνής, της Ξάνθης και των περιχώρων τέσσερις και πέντε φορές την ημέρα (ακόμη και στις πέντε τα χαράματα), επειδή έτσι το “έθιμό” τους ορίζει. Μερικοί δυστυχώς θεωρούνται πιο ίσιοι από τους ίσους. Και στην Κέρκυρα το έθιμο της λιτάνευσης του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα με τον Επιτάφιο έχει ιστορία πεντακοσίων ετών, αλλά οι αρχές το απαγόρευσαν και ο Μητροπολίτης Κέρκυρας που προσπάθησε να το τηρήσει διώχθηκε. Ενώ στη Θράκη που έγινε (όπως μαθαίνουμε) σύσκεψη στην Αστυνομική Διεύθυνση Ροδόπης, οι επικεφαλής της εισηγήθηκαν με την επιβολή προστίμων στα μειονοτικά νταούλια με το επιχείρημα ότι αυτά δεν προβλέπονται από τη νομοθεσία, αλλά η υπερκείμενη αρχή γνωμοδότησε δε: Προς Θεού! Όχι πρόστιμα στους νταουλτζήδες και ας κυκλοφορούν με παράνομες βεβαιώσεις. Και ας εξευτελίζουν την Ελληνική Δημοκρατία. Μόνο συστάσεις. Προς Θεού, όχι πρόστιμα για τα μεγάφωνα στο Εζάν! Απλώς συστάσεις.
Κάπως έτσι φτάσαμε να είναι γεμάτο το κινητό μου από βίντεο αγανακτισμένων χριστιανών φίλων μου της Κομοτηνής και της Ξάνθης με ηχογραφημένους ιμάμηδες που χαλάνε τον κόσμο σε ώρες κοινής ησυχίας. Κάπως έτσι είναι γεμάτες διάφορες σελίδες Facebook στη Θράκη με νταούλια που παραβιάζουν επιδεικτικά το νόμο. Αφου οι αρμόδιες υπηρεσίες αποφασίζουν έτσι στη Θράκη, ας είναι. Η ιστορία δείχνει ότι ο πολιτικός λογαριασμός σε αυτή την περιοχή έρχεται αργότερα. Πολύ αργότερα. Ο κόσμος που φέρει στην πλάτη του την Συνθήκη της Λωζάννης είναι νομοταγής μέχρι κεραίας πάνω στο γεγονός, είναι εκπαιδευμένος στην ψυχραιμία, αλλά την ώρα της κρίσεως “ανταποδίδει”.
Εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ”