Προς χιμαιρικούς

ΑΥΤΟΥ του είδους «παθητική αντίσταση» μόνον ο Μ. Γκάντι (απο)τόλμησε να εφαρμόσει αποτελεσματικά. Επειδή βασίστηκε στον αυτοέλεγχό του και στον πληθυσμό των συμπατριωτών του.

Ώσπου εμφανίστηκε –ύπουλα και… αθέατα– ο κορωνοϊός να υπενθυμίσει την αποτελεσματικότητα της «παθητικής αντίστασης» με τον υποχρεωτικό αυτοεγκλωβισμό των ανθρώπων, καθώς επήλθε «ελεύθερη πτώση» στην τιμή των πετρελαιοειδών (μέχρι σημείου μηδενικού, φτάνει να τα ξεφορτωθούν οι εταιρείες από τους αποθηκευτικούς τους χώρους που υπερχείλισαν).
Τι συνέβη (επ)ακριβώς, ώστε έμπειροι οικονομολόγοι να παραλληλίζουν το γεγονός με το γάλα που χύνουν στους δρόμους οι απελπισμένοι γεωργοκτηνοτρόφοι, διαμαρτυρόμενοι για τη χαμηλή –και ασύμφορη– τιμή των προϊόντων τους;
(Ενώ οι αδαείς γραφιάδες δεν συγκρατηθήκαμε –για πολλοστή φορά– να μη σχολιάσουμε θέματα που εκφεύγουν των λειψών μας γνώσεων!).
Χαρακτηριστικό –εκτός παρενθέσεως– το παράδειγμα: Αν σε ό,τι ανεξέλεγκτα ακριβαίνει – ένεκα μονοπωλίου ή καρτέλ πολυεθνικών– αντιμετωπιζόταν με παλλαϊκές και διεθνείς αντιδράσεις σαμποτάζ, τότε θα είχε πρακτική εφαρμογή και άμεσα αποτελέσματα ή «παθητική αντίσταση».
Αλλά: Όταν οι άνθρωποι δεν πετυχαίνουν μιαν παγκόσμια συνεννόηση σε θέματα ζωτικής σημασίας, φερειπείν:
· Στην κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
· Στον τερματισμό της ανέχειας και της πείνας.
· Στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής που μαραζώνει τη Φύση,
πώς ν’ αναμένουμε παγκόσμια συνεννόηση για σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του Διεθνούς Δικαίου;
Απλώς, είπαμε –σε τόσες ώρες απομόνωσης- ότι μάς επιτρέπεται μια επέκταση που προχτεσινού πρωτομαγιάτικου οράματος: «Ονειροφαντασιές χιμαιροκυνηγού», που θα ’λεγε ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος.
Γ. Σέρτης
philenews