Του Σωκράτη Παπαχατζή
Η απόφαση προφυλάκισης του ηγουμένου Εφραίμ, παραμονή Χριστουγέννων, υπήρξε ένας ακόμα άθλιος πολιτικός ελιγμός, στο ίδιο πλαίσιο με την παρελκυστική τακτική στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.
Κάποιοι επιθυμούν να δείξουν ότι ο άνθρωπος που έγινε δεκτός με τιμές από τη ρωσική εκκλησία είναι, για το ελληνικό κράτος, κάτι λιγότερο από κοινός πολίτης. Η ακύρωσή του ως «συνδετικού κρίκου» στέλνει στα αφεντικά τους διπλό μήνυμα: 1. Αποδοκιμασία της προοπτικής σύσφιξης σχέσεων με τη Ρωσία και 2. Υποβάθμιση της σημασίας της Ορθοδοξίας, ως κοινού παρονομαστή που θα έφερνε «επικίνδυνα κοντά» τους δυο λαούς, σύμφωνα με το δόγμα Χάντιγκτον.
Το ότι, υπό συνθήκες όπως αυτές, κάποιοι, μη έχοντες ίχνος συμπαθείας προς τον ηγούμενο, είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε το μέρος του, φέρνει μια κωμική παράμετρο στην υπόθεση.
Ακόμα κωμική είναι η έκπληξη που προκαλεί σε κάποιους η διπλή ιδιότητα του κατηγορουμένου [ιερωμένος και businessman] όταν είναι γνωστό, σε όσους τουλάχιστον έχει τύχει να συναλλαχθούν με ιερωμένους σε υψηλά κλιμάκια, ότι σκληρότεροι στη διαπραγμάτευσή τους businessmen απ’ τους παπάδες δεν υπάρχουν…
Το κερασάκι όμως είναι η «ευθυξία» που έχουν πυροδοτήσει κάποιες ρωσικές «παρεμβάσεις», τη στιγμή που η χώρα έχει μεταβληθεί σε αποικία [σύμφωνα με τα λόγια στελέχους της κυβέρνησης], με έξωθεν επιτρόπους να κανονίζουν ανενόχλητοι την παραμικρή μας κίνηση. _Σ.Π.
http://kavvathas.wordpress.com/2011/12/27/ιερωμενοσ-και-businessman/