Ευπατρίδες. Όταν ο πλούτος αποκτάται με μόχθο, προσφέρεται με ανιδιοτέλεια. Στον σημερινό καπιταλισμό, ο πλούτος αποκτάται με μοχθηρία, ενάντια στο συμφέρον του συνόλου και παράγει αυτιστικούς νεόπλουτους που στοχεύουν στην ες αεί καρκινικού τύπου διαβίωση. Γι’ αυτό και χάθηκαν οι ευεργέτες και έμειναν τα “ιδρύματα” των “πρώην”.
Ο Ευρυβιάδης Ο. Αντωνιάδης γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1857. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων πήγε στην Αλεξάνδρεια όπου για τριάντα χρόνια εργάστηκε, αποκτώντας μεγάλη περιουσία. Εκεί γνώρισε και νυμφεύθηκε, το 1894, την Ελένη Νικηταΐδου, η οποία καταγόταν από τη Σύμη, και απέκτησε ένα γιο. Το 1902 κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη γενέθλια πόλη πληροφορήθηκε ότι γινόταν προσπάθεια να συγκεντρωθεί ποσό για την ανέγερση παρθεναγωγείου στη Λάρνακα και τον επόμενο χρόνο προσέφερε ποσό 600 λιρών γι’ αυτό το σκοπό. Για τη δωρεά του τιμήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση με τον “Αργυρούν Σταυρόν των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος”. Την ίδια περίοδο ο Ευρυβιάδης Ο. Αντωνιάδης αγόρασε στη Λάρνακα την οικία Γεωργίου Δ. Μώζερα, στην παραλία, όπου αργότερα λειτούργησε από τους εγγονούς του το Ξενοδοχείο “Τέσσερα Φανάρια”. Πέθανε το 1909 κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στην Ευρώπη.
Από το 1906 το “Ευρυβιάδειο Παρθεναγωγείο”, όπως έμεινε γνωστό στην πόλη, λειτούργησε προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στην εκπάιδευση, έως το 1969, όταν, ύστερα από ατυχή απόφαση της Σχολικής Εφορείας, το ωραίο αυτό κτήριο που κοσμούσε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης, κατεδαφίστηκε και στη θέση του ανεγέρθηκε ένα απρόσωπο σύγχρονο κτίσμα (σήμερα “Ευρυβιάδειο Γυμνάσιο Λάρνακας”). [Για το Ευρυβιάδειο Παρθεναγωγείο, βλ. και ανάρτηση αρ. 139].
Έλεγχος μαθήτριας από τα Άδανα, πρόσφυγος της Μικρασιατικής καταστροφής