Προσοχή να μην γίνουμε μισάνθρωποι λόγω της πανδημίας. Μόνο δεινά θα βρουν την ανθρωπότητα τότε.

Προχωρούμε στο δρόμο, στο σουπερμάρκετ, στο λεωφορείο και ξαφνικά εκεί που δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με τον συνάνθρωπο μας, τώρα τον αντιμετωπίζουμε ως μιαρό. Ως εστία κινδύνου. Αποφεύγουμε να τον πλησιάσουμε. Πολλές φορές, δεν θέλουμε να υπάρχει καν εκεί. Την ίδια αίσθηση όμως δημιουργούμε και εμείς στους γύρω μας.

Μία ιδιότυπη μισανθρωπία, αναπτύσσεται μαζί με τα μέτρα αντιμετώπισης του κορονοϊού. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορεί κανείς να ορίσει εάν η οικονομική λαίλαπα που έρχεται είναι πιο επικίνδυνη, ή ο τρόπος που πλέον βλέπουμε τον συνάνθρωπο μας.

Αυτό ακριβώς το αρνητικό συναίσθημα οφείλουμε ως άνθρωποι αλλά και ως έλληνες να το αποβάλουμε. Άλλο η αυτονόητη προσπάθεια για προστασία και άλλο η δημιουργία στερεότυπου μισανθρωπίας, ειδικά σε έναν λαό που κάθε πολιτισμός του ήταν εξόχως φιλάνθρωπος. Να μην μεταλλαχθούμε ξαφνικά σε αυτό που μισούμε. Να μην αρχίσουμε να βλέπουμε τον συνάνθρωπο μας με τον απαξιωτικό τρόπο που μας έβλεπαν οι κάθε λογής κατακτητές που πέρασαν από τα άγια χώματα μας. Εμείς διδάξαμε τον ανθρωπισμό στα πέρατα της γης. Και εμείς οφείλουμε να το διαφυλάξουμε.