Πολιτική καθάρια, σαν ατσάλι.

Ημέρες γιορτινές, όχι για τους πολλούς. Οι “λίγοι” όμως, μεταφορικά και κυριολεκτικά, οι “λαοπρόβλητοι” σωτήρες των συμφερόντων, γιορτάζουν. Ειδικά αυτές τις ημέρες. Θα τους συναντήσετε σε λουκούλεια γεύματα, σε πεντάστερα ξενοδοχεία, τις περισσότερες φορές, παρέα με τους εντολείς τους. Αυτούς που τους δημιούργησαν για να τους υπηρετήσουν. Αυτούς που τώρα, ετοιμάζονται να ασελγήσουν στις δομές του κράτους, να θησαυρίσουν από τα …σκουπίδια και τα πλακόστρωτα.
Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος χθες, άνοιξε τις πόρτες του δημοτικού συμβουλίου μαζί με τους εργάτες της καθαριότητας. Αυτούς που μαζί με τον δήμαρχο γκρέμισαν τους σχεδιασμούς των βαρώνων για τον Πειραιά. Όχι, δεν ήταν απόδοση τιμής, Οι “τιμές” αποδίδονται μετά τις μάχες και εδώ η μάχη μπαίνει στην πιό κρίσιμη καμπή. Θύμιζε περισσότερο την σύναξη Λακεδαίμονα αρχηγού με τους πολεμιστές του πριν την μάχη. Όπου ηγέτης και πολεμιστές ήταν μία γροθιά.
Αυτό ακριβώς ήταν η χθεσινή σύναξη. Την ώρα που στα πρωτοσέλιδα προεξοφλείτο η τελική επίθεση της διαπλοκής στα δημόσια αγαθά, ο Μιχαλολιάκος ζήτησε από τους συνεργάτες του να προσπαθήσουν διπλά. Για να κρατήσουν αυτό που “υποσχέθηκαν” σε κάθε κατεύθυνση. Ότι στον Πειραιά, βαρώνοι των τσιμέντων και των σκουπιιδιών δεν θα πατήσουν. Όπως έφυγαν νύχτα οι λαθρέμποροι.
Φέτος ο Πειραιάς έλαμψε, με μία καθάρια πολιτική, που έδιωξε την βρωμιά μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η πολιτική που θέλει τον ηγέτη να αναπνέει για την πόλη. Και τότε οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από τον ηγέτη. Όταν ο Μιχαλολιάκος ρίσκαρε την έκπτωση του για να μην υπογράψει τις λίστες ντροπής,  τότε και οι συνεργάτες του πρώτοι δέχτηκαν την πειθαρχία της προσέλευσης, για να αφαιρέσουν κάθε αντεπιχείρημα από αυτούς που θέλουν τις πόλεις έρμαια των κερδοσκόπων.
Έτσι λοιπόν χθες, στην σύναξη αποφασίστηκε να συνεχιστεί αυτή η ατσάλινη συμμαχία δημοτικής αρχής και εργαζομένων. Γιατί το ατσάλι δεν “συναινεί”, δεν “προσαρμόζεται” μα κυρίως θυμίζει αυτή την αδιάσπαστη γραμμή του σεβασμού, της τιμής και της φιλοπατρίας που ο Λακεδαίμονας ηγέτης φαίνεται ότι έχει στα γονίδια του. Το ατσάλι βλέπεται δεν γίνεται στα πούπουλα, αλλά σφυρηλατείται με την φωτιά και σκληραίνει με το ψύχος. Το ατσάλι λάμπει στην μάχη και όχι στις προθήκες κοσμηματοπωλείων.
Μία πολιτική καθάρια σαν ατσάλι για ότι λερώνει το μελλον μας, την πολιτική και την κοινωνία μας.
Καλή πρωτοχρονιά σε όλους!